Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Το λαϊκό δικαστήριο αποφάνθηκε: Εις “θάνατον” οι γύφτοι


Κείμενο του Ηλία Μπιτσάνη στο enallaktikos.gr
 
Υπερβάλω (και γιαυτό τα εισαγωγικά) αλλά ούτε ειρωνεύομαι, ούτε κάνω πλάκα. Μεταφέρω αυτό που εισπράττω από διάφορους δρόμους σε σχέση με τα γεγονότα που εξελίσσονται τον τελευταίο καιρό με επίκεντρο το φονικό στη Μεσσήνη. Την πρώτη ημέρα κατέγραψα το γεγονός εκφράζοντας φόβους για τα χειρότερα και ζητώντας να μην σχολιαστεί. Γιατί ακριβώς δεν ήθελα να γίνει “λαϊκό δικαστήριο” το δικό μου χρονολόγιο πριν αποτυπωθούν τα πραγματικά περιστατικά από την ανακριτική διαδικασία.
Η κατηγορία που απαγγέλθηκε στο δράστη με βάση τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι αρχές είναι “ανθρωποκτονία με δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση” και κρίθηκε προσωρινά προφυλακιστέος. Ποία θα είναι η συνέχεια είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να προδικάσουμε ούτε κυριολεκτικά, ούτε μεταφορικά. Αλλωστε το δικαιακό σύστημα και το ποινικό δίκαιο προβλέπουν διαδικασίες και θέτουν κανόνες για την απονομή δικαιοσύνης.
Και οι κανόνες του κράτους δικαίου λένε πολύ απλά ότι δεν μπορεί κανένας να αφαιρέσει τη ζωή του οποιουδήποτε σε όποιο αδίκημα και αν έχει υποπέσει, πολύ περισσότερο όταν αυτό χαρακτηρίζεται ως “διακεκριμένη κλοπή” σύμφωνα με την κατηγορία που απαγγέλθηκε στους ανήλικους τσιγγάνους. Οταν έχει καταργηθεί η θανατική ποινή στις χώρες της Ευρώπης ακόμη και για τα ειδεχθέστερα των εγκλημάτων, είναι αδιανόητο να υποστηρίζει κάποιος την “απονομή δικαιοσύνης με τα όπλα” ακόμη και για τη μεγαλύτερη κλοπή.
Γνωρίζω ότι όλα αυτά είναι κόντρα στο “κοινό αίσθημα” ενός “δίκαιου” που έρχεται από προηγούμενους αιώνες όταν η αξία της ανθρώπινης ζωής ήταν διαφορετική σε σχέση με την αντίληψη που υπάρχει σήμερα. Και της αγανάκτησης που πηγάζει από την πέραν οποιουδήποτε ορίου παραβατικότητα μερίδας των τσιγγάνων που λεηλατούν σπίτια και περιουσίες. Πρόκειται για μια πραγματικότητα που πολλοί έχουμε βιώσει, ουκ ολίγοι με ιδιαίτερη ένταση.
 
ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΚΛΕΠΤΑΠΟΔΟΧΟΙ
Γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι ο καθένας στην περιοχή όταν απομακρύνεται από το σπίτι του σκέφτεται τι θα βρει όταν γυρίσει. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να προβληματιζόμαστε για τα... κλοπιμαία: Οι τσιγγάνοι δεν κλέβουν χρυσαφικά για να τα δωρήσουν στις τσιγγάνες αλλά για να τα πουλήσουν στους κλεπταποδόχους. Οι τσιγγάνοι δεν κλέβουν σίδερα, σιδεροτροχιές, καλώδια χαλκού, καπάκια αποχέτευσης, σκάρες ομβρίων και κάθε άλλο είδος μετάλλου που είναι σε ζήτηση για να οργανώσουν τους καταυλισμούς τους αλλά για να τα πουλήσουν στους κλεπταποδόχους. Οι τσιγγάνοι δεν κλέβουν τζετζέρια και πιθάρια για να συμπληρώσουν το νοικοκυριό τους αλλά για να τα πουλήσουν στους κλεπταποδόχους. Οποια κατηγορία αντικειμένων και αν... σηκώσεις, κλεπταποδόχο θα βρεις από κάτω. Αλλά οι κλεπταποδόχοι είναι μπαλαμοί και οι αρχές αδυνατούν να τους εντοπίσουν και η νομοθεσία να τους τσακίσεις. Ούτε “φαντάσματα” να ήταν ξεγλιστρούν στο σκοτάδι αλλά και στην αδιαφορία της κοινωνίας να εντοπίσει τους πραγματικούς ενόχους που “οργανώνουν” ουσιαστικά την παραβατικότητα των τσιγγάνων. Αν δεν κοπεί ο ομφάλιος λώρος κλεφτών και κλεπταποδόχων δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ το πρόβλημα.
 
ΓΙΑΤΙ ΚΛΕΒΟΥΝ
Ενα επόμενο ερώτημα είναι “γιατί κλέβουν”. Είναι αστείο να ισχυριστεί κάποιος ότι κλέβουν για να... φάνε. Αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζουν διαφορετικά και στην ενδεέστερη εκδοχή με τη ζητιανιά. Κλέβουν για το αυτοκίνητο, κλέβουν για τη βενζίνη, κλέβουν για τα ναρκωτικά και για ό, τι άλλο καλύτερα γνωρίζουν οι διωκτικές αρχές. Κλέβουν για να πληρώσουν τα δικαστικά έξοδα για την προηγούμενη σύλληψη και πάει λέγοντας, Και απ’ όλα αυτά δεν μπορεί παρά να ξεχωρίσει κανένας το γεγονός ότι πλέον η χρήση ναρκωτικών ουσιών ανάμεσα στον τσιγγάνικο πληθυσμό παρουσιάζει όλο και μεγαλύτερη γεγονός που εξηγείται με την χρόνια περιθωριοποίηση που προσφέρει το κατάλληλο έδαφος. Οι καταυλισμοί και το “άβατο” κρύβουν την εγκληματικότητα πίσω από το άφταιγο πλήθος που προσπαθεί να επιβιώσει σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, η προμήθεια και η διακίνηση προϋποθέτει κυκλώματα μπαλαμών (χωρίς να απουσιάζουν και τα αυτόνομα δίκτυα). Η έκρηξη της παραβατικότητας συμπίπτει και με την έκρηξη της χρήσης, ο βαθμός στον οποίο αυτά συνδέονται είναι ζήτημα διερεύνησης από τις αρχές. Κοντολογίς εκτιμώ πως αν δεν “τσακιστούν” τα κυκλώματα των ναρκωτικών η κατάσταση θα χειροτερεύει.
 
Η “ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ”
Μεγάλος λόγος γίνεται για την “ενσωμάτωση” των τσιγγάνων με διάφορες ερμηνείες στον όρο αλλά η “πολιτική ορθότητα” εν προκειμένω έχει αποτύχει. Γιατί αγνοεί την πραγματικότητα και προσπαθεί να επιβάλλει αυτά που σκέφτεται για τους άλλους χωρίς να... θέλουν και οι άλλοι, Κραυγαλέο παράδειγμα ο οικισμός της “Μπιρμπίτας” για τον οποίο κανένας δεν έχει δώσει πειστική απάντηση γιατί διαλύθηκε. Γιατί δεν παίρνεται υπόψη η ιδιαίτερη οργάνωση των τσιγγάνων σε “φατρίες” με τη δική τους ιεραρχία, οργάνωση και αλληλεγγύη, το γεγονός ότι πολλές φορές αυτές για πολλούς και διαφορετικούς λόγους βρίσκονται σε διαμάχη (ακόμη και θανάσιμη). Τα τσιγγανόπουλα και το σχολείο είναι μια άλλη ιστορία “ενσωμάτωσης” που εμπεριέχει το “βίαιο” που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ελευθεριότητα της κοινωνίας τους. Υπάρχουν τσιγγανόπουλα που θέλουν να πάνε σχολείο και το επιδιώκουν οι δικοί τους. Ενα μικρό ποσοστό που για να προσελκύσει περισσότερους θα πρέπει να 
γίνεται σε εθελοντική βάση και να “φαίνεται” στη ζωή το αποτέλεσμα. Υπάρχει όμως ένας μεγάλος αριθμός που πηγαίνει (αν πηγαίνει) στο σχολείο για τα επιδόματα και εμφανώς δεν έχει καμία σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά ούτε και θέλει να έχει. Με το ζόρι δεν γίνεται και η ανάγκη ειδικών σχολείων που οι τσιγγάνοι θα μαθαίνουν γραφή, ανάγνωση και πρακτική αριθμητική και θα αποκτούν δεξιότητες ανεξαρτήτως ηλικίας δεν συνιστούν “διάκριση” σε βάρος τους αλλά κατανόηση των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας τους. Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσε να καταγράψει κανένας για την περιβόητη “ενσωμάτωση” για την οποία χύνεται πολύ μελάνι χωρίς αποτέλεσμα.
 
ΤΟ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ
Ηδη στο σημείωμα αυτό έχει καταγραφεί το “ανεξέλεγκτο” της κατάστασης που σκορπίζει τρόμο ιδιαίτερα σε ορισμένες περιοχές. Το πρόβλημα υπήρχε άλλα έντωσε και... τεντώνει όσο η αστυνόμευση είναι είδος εν ανεπαρκεία πέραν των... Εξαρχείων. Είναι αδιανόητο να κυλούν τα χρόνια με υποσχέσεις και η κατάσταση να χειροτερεύει διαρκώς. Οταν δεν υπάρχει προσωπικό (ούτε και... πετρέλαιο) για συνεχείς περιπολίες και ελέγχους ούτε την ημέρα, ούτε τη νύχτα είναι λογικό αποτέλεσμα να αποθρασύνονται οι μικροσυμμορίες και να “εμπλουτίζονται” με όλο και μικρότερες ηλικίες. Ποτέ και κανένας δεν κάθησε να συζητήσει ένα σχέδιο αστυνόμευσης σε αντιστοίχιση με τις πραγματικές ανάγκες και τη χρήση σύγχρονων τεχνολογικών μέσων. Και πολύ περισσότερο δεν μπήκε στον κόπο να μελετήσει ζητήματα που έχουν να κάνουν με πλευρές του δικαιακού συστήματος και τη διάκριση των “αγιάννηδων” από τους κατ’ επάγγελμα κλέφτες που οδηγούν πολλές φορές στην παραίτηση από κάθε προσπάθεια περιστολής της “μικροπαραβατικότητας” που επαναλαμβανόμενη καταλήγει “κοινωνική πληγή”.
 
ΟΙ ΑΡΧΕΣ
Ενόψει ενός προβλήματος που διογκώνεται ταχύτατα τα τελευταία χρόνια, οι κάθε είδους αρχές αναλώνουν τη δράση τους σε συσκέψεις επί συσκέψεων και υποσχέσεις επί υποσχέσεων σε κάθε κατεύθυνση. Στη θέση του διαλόγου με την κοινότητα και τις φατρίες των τσιγγάνων μέσα από ειδικούς επιστήμονες που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της μόνιμης διαπραγμάτευσης και της αντιμετώπισης κρίσεων με σκοπό την αποκατάσταση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης, επιλέγεται η πολιτική της συναλλαγής με αυτούς κάθε φορά πριν από τις εκλογές όταν όλοι βρίσκουν το δρόμο για τα τσαντήρια και τα ανάλογα ανταλλάγματα κάθε φορά. Μεγάλη η κοινότητα, ισχυρές οι φατρίες και η ψήφος κρίνει αποτελέσματα σε πολλές περιπτώσεις. Ολα μέλι γάλα πριν τις εκλογές και μετά “κουμπάρε το έταξες”.
 
Η ΕΚΡΗΞΗ
Η έκρηξη σε όλα τα επίπεδα ήταν από καιρό αναμενόμενη, μια “στραβή” θα μπορούσε να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Και δυστυχώς βρισκόμαστε προ αυτού με ένα θλιβερό περιστατικό, με τους κατοίκους των περιοχών σε αναστάτωση και θυμωμένους. Σε βαθμό να μην αναγνωρίζεις “φίλους” σου από τις απόψεις που εκφράζουν έτοιμους να δικάσουν σε “θάνατο” συλλήβδην τους τσιγγάνους, οπαδούς της οπλοχρησίας και της αυτοδικίας πέρα από κάθε έννοια θεσμικού δικαίου. Και από την άλλη τους τσιγγάνους “στα κάγκελα” και σε μια πανελλαδική κινητοποίηση που θα πρέπει να προβληματίσει για τον τρόπο που οργανώθηκε και την “ποιοτική αναβάθμιση” πλέον του ζητήματος των σχέσεων Πολιτείας και κοινωνίας με την κοινωνία των τσιγγάνων. Η διάκριση δεν είναι απλώς αναγκαία αλλά κυρίως αντικειμενική. Είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας την οποία πρέπει να κατανοήσουμε όχι για να δικαιολογήσουμε, αλλά για να εξηγήσουμε την ανάγκη μια πολύ μεγάλης συζήτησης για ένα θέμα που έχει αφεθεί στην τύχη του εδώ και πολλές δεκαετίες.
 
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
Πρόκειται για ένα δύσκολο θέμα. Ο “θυμός” δεν οδηγεί παρά μόνο σε ολέθριες καταστάσεις και πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια ώστε να καταλαγιάσει το συντομότερο. Και να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση συνοδευόμενη και από άμεσα μέτρα αποκλιμάκωσης της έντασης πριν ξεφύγει από κάθε έλεγχο η κατάσταση και θρηνήσουμε τραγικές καταστάσεις. Εχω τη βεβαιότητα ότι κάποιες σκέψεις θα ενοχλήσουν για διαφορετικούς λόγους φίλους και γνωστούς. Αλλά θεωρώ χρήσιμο να διατυπώνουμε ευθέως απόψεις για τα κρίσιμα ζητήματα ακουμπώντας τον πυρήνα του προβλήματος κάθε φορά. Τέτοιας κλίμακας ζητήματα δεν λύνονται με συνεκτίμηση των επιφαινομένων. Αλλά με πλήρη ανάλυση των δεδομένων που λέμε στα μαθηματικά, της “υφιστάμενης κατάστασης” κατά πως λένε στις μελέτες, της πραγματικότητας χωρίς παραμορφωτικούς φακούς εντέλει για να οδηγηθούμε στα σωστά συμπεράσματα και να προτείνουμε βιώσιμες λύσεις...






Δημοσίευση σχολίου

1 Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Η σκέψη αρχικά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί λάθος. Έχει σε πολλά σημεία βάση. Πλην όμως, ότι η ειδική μεταχείρηση και η ανομία που επικρατεί στις ομάδες τους είναι πολλές φορές προκλητική, είναι μια αντικειμενική αλήθεια.

Τα επιδόματα που παίρνουν οι περισσότεροι είναι πολλές φορές μεγαλύτερα από τον μισθό ιδιωτικού υπαλλήλου. Η μικροεγκληματικότητα (κλοπές, χρήση ναρκωτικών κλπ) στον ποινικό μας κώδικα αντιμετωπίζεται (και σωστά εως ένα σημείο) με ελαφρές εως καθόλου ποινές. Πλην όμως ποτέ δεν έχει υπάρξει κάποια ουσιαστική πρόβλεψη για τους επαγγελματίες και κατ επανάλληψη παραβάτες.

ΙΣΩΣ γιατί αφορούν τοπικές κοινωνίες και υπάρχουν διάφορα συμφέροντα. ΙΣΩΣ γιατί θεωρείται δευτερεύον θέμα. ΙΣΩΣ γιατί είναι πιο ανέξοδο το να γράφουμε κείμενα, να δίνουμε ομιλίες, να κάνουμε μελέτες και όχι έργα.

Παραμένει όμως ένα πρόβλημα που σαν το καρκίνο, εαν δεν προσπαθήσεις να το θεραπεύσεις - περιορίσεις έχει σοβαρές συνέπειες. Πυροβόλησαν αστυνομικούς με καραμπίνα στα επεισόδια. Πέρασε στα ψιλά (μια και είχαμε την δίκη της ΧΑ...). Το κράτος δείχνει αδυναμία να ελέγξει τις φατριές (δεν είναι μόνο οι αθίγγανοι.... έχουμε και ντόπιους με νοοτροπίες άλλου αιώνα) και με τον όρο αδυναμία δεν εννοώ πάντα επιχειρησιακή.