''Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι''

Της Ένωσης Απόστρατων Σωμάτων Ασφαλείας Νομού Ημαθίας

9 – Οκτωβρίου 2003

ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΗΜΕΡΑ…

«Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι  »

Απογευματινές ώρες της 8ης Οκτωβρίου 2003 η ΠΟΑΣΥ μαζί με τις άλλες ομοσπονδίες των Σ.Α πραγματοποιούσαν στην Αθήνα ένστολη συγκέντρωση διαμαρτυρίας 3/ήμερης διάρκειας!!!

Κεντρικό και κυρίαρχο αίτημα ήταν η θεσμοθέτηση της επικινδυνότητας της εργασίας μας. Τόπος έναρξης τα Προπύλια με κατάληξη την πλατεία Συντάγματος. Την πρώτη ημέρα 8/9 σύμφωνα με το πλάνο συμμετείχαν οι πρωτοβάθμιες ενώσεις Βόρειας και Κεντρικής Ελλάδας και τη δεύτερη 9/10 θα προστίθενταν οι συνάδελφοι των πρωτοβαθμίων ενώσεων Νοτίου Ελλάδος και νήσων.

Τη συγκέντρωση τη διέκρινε ο παλμός και η δυναμική.

Τα μεσάνυχτα και κατά τη στιγμή που η διαμαρτυρία μας ήταν καθιστική, στο πλακόστρωτο μπροστά στο Υπ. Οικονομικών και καθόλα νόμιμη και ειρηνική υπήρξε ενημέρωση ότι επίκειται η βίαιη διάλυση της.

Σε λίγο πράγματι ο επικεφαλής των μέτρων Ταξίαρχος, ανακοίνωσε και διέταξε με τηλεβόα τη βίαιη διάλυση της συγκέντρωσης πράγμα το οποίο έγινε άμεσα και μάλιστα με πολλή χρήση βίας από ορισμένους επιλεγμένους προς τούτο αστυνομικούς των ΜΑΤ. Το τι επακολούθησε δεν μπορεί να αποτυπωθεί ούτε να περιγραφεί. Χημικά στα πρόσωπα των συναδέλφων, καπνογόνα, κροτίδες κρότου λάμψης και ανελέητο κυνηγητό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κέντρου της Αθήνας. Αστυνομικοί εναντίον ειρηνικά διαδηλούντων αστυνομικών, που διεκδικούσαν τα αυτονόητα. «Αναγνώριση της επικινδυνότητας της εργασίας τους – Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας» που πρωτίστως αφορούσε και τους αστυνομικούς που υπηρετούσαν σε αυτή την υπηρεσία. Χαρακτηριστικό και το μένος του «φυσουνιάσματος» στο πρόσωπο του τότε Προέδρου μας Κυριαζίδη και των Προέδρων των άλλων ομοσπονδιών Πήλιουρα Γεωργίου ΠΟΕΠΣ, Παναγόπουλου Γεωργίου ΠΟΕΠΛΣ και Καμαρινόπουλου Γεωργίου ΠΟΑΞΙΑ.

Ανεξίτηλη στη μνήμη μου μεταξύ άλλων και το σπαρτάρισμα από τα χημικά που δέχτηκαν οι συνάδελφοι Νάστος της ΕΑΥ Ροδόπης και Καρβουνιάρη Γαρυφαλιά της ΕΑ Κιλκίς αλλά και του Βουλευτού Σκυλάκου του ΚΚΕ, που την επομένη το πρωί σε συζήτηση στη Βουλή παρέδωσε στο προεδρείο της Βουλής τα αποδεικτικά στοιχεία των χημικών που δέχτηκε και αυτός.

Παρ’ όλο το κυνηγητό μέχρι τις πρωινές ώρες οι συνάδελφοι που συμμετείχαν δεν πτοήθηκαν, παρέμεινα στους γύρω της πλατείας χώρους όπου στη συνέχεια αφίχθηκαν και οι συνάδελφοι από τις άλλες πρωτοβάθμιες ενώσεις της Νοτίου Ελλάδος και των νήσων αλλά και πολλοί άλλοι συνάδελφοι που πληροφορήθηκαν τα διαδραματισθέντα από τα ΜΜΕ, συνεχίζοντας τη διαμαρτυρία μέχρι το τέλος, σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Το διεκδικητικό πλαίσιο για το συγκεκριμένο αυτό ζήτημα δεν το εγκαταλείψαμε. Απεναντίας συνεχίσαμε με περισσότερο πάθος και ορμή. Απευθυνθήκαμε εκ νέου στην ελληνική κοινωνία με νέες ένστολες διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα αλλά και στις Βρυξέλλες στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Ο μεγάλος αριθμός των πεσόντων στο καθήκον συναδέλφων και των τραυματισθέντων εν ώρα υπηρεσίας δε μας επέτρεπε να εφησυχαστούμε. Προχωρήσαμε με περισσότερα εφόδια, με πλείστα επιχειρήματα, επιστημονικά τεκμηριωμένα, με εργασίες που καταδείκνυαν ότι το επάγγελμα του αστυνομικού είναι το πλέον επικίνδυνο, αφού είναι πολύ στρεσογόνο, ο μέσος χρόνος ζωής του αστυνομικού υπολείπεται κατά οχτώ χρόνια των άλλων εργαζομένων, το ακατάστατο ωράριο, η κυλιόμενη, η νυχτερινή υπηρεσία κλπ. είναι πλέον επιβαρυντικά. Πραγματοποιήσαμε σειρά ημερίδων, με κεντρικούς ομιλητές, αξιόλογους επιστήμονες, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και περιφέρεια που παρουσίασαν συγκεκριμένες μελέτες-εργασίες για την υποχρέωση της πολιτείας να αναγνωρίσει και να θεσμοθετήσει το επικίνδυνο και ανθυγιεινό της εργασίας μας.

Καθιερώσαμε ως ΠΟΑΣΥ με καταστατική διάταξη, την 9η Οκτωβρίου, ως ημέρα << ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ>> με σκοπό πέραν των άλλων κάθε χρόνο την ημέρα αυτή να πραγματοποιούνται σε κεντρικό αλλα και περιφερειακό επίπεδο, εκδηλώσεις σχετικές προς τούτο, φέρνοντας στο προσκήνιο και στην επικαιρότητα την πάγια θέση μας για τη μη χρησιμοποίηση των αστυνομικών ως κατασταλτικού μηχανισμού στους διεκδικητικούς αγώνες των άλλων εργαζομένων, την υποχρέωση της πολιτείας για τη μη άσκηση από μέρους της κρατικής αυθαιρεσίας καθώς και την υποχρέωση της να θεσμοθετήσει επιτέλους το αυτονόητο για τον αστυνομικό.

Φυσικά και ο αγώνας μας που είχε διάρκεια και συνέχεια δεν πήγε χαμένος και είχε θετικά αποτελέσματα για αυτό το συγκεκριμένο ζήτημά μας. Χαρακτηριστικά είναι:

1) Η χορήγηση πλήρους σύνταξης στον καταληκτικό βαθμό και πλήρους εφάπαξ για τους παθόντες εν ώρα υπηρεσίας αστυνομικούς άσχετα με τον χρόνο υπηρεσίας τους.

2) Η πρόσληψη μέλους οικογενείας του πεσόντος εν ώρα υπηρεσίας αστυνομικού κατ’ εξαίρεση.

3) Η αναγνώριση της μάχιμης πενταετίας ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας που μέχρι τότε χαρακτηριζόταν πλασματικός.

4) Η καθιέρωση επιδόματος << ειδικών συνθηκών >> χορηγούμενο σε ποσοστό 10% επί του ΒΜ υπαστυνόμου.

5) Η καθιέρωση εφαρμογής όρων υγιεινής και ασφάλειας με ΠΔ

6) Η θέσπιση ειδικού λογαριασμού αρωγής στο ίδρυμα «ΕΞΟΧΕΣ ΕΛ.ΑΣ» προκειμένου να εξαλειφθεί το απαράδεκτο φαινόμενο των τότε συχνών εράνων για βοήθεια των συναδέλφων.

Τίποτα από τα προαναφερόμενα δεν υπήρχε για τον αστυνομικό. Αυτός και η οικογένεια του ήταν στο έλεος του Θεού. Σίγουρα θα μπορούσε να τύχει πλήρης ικανοποίηση στο αίτημα για την αναγνώριση της επικινδυνότητας της εργασίας μας αν τότε η κρατική μηχανή δεν έβρισκε τον τρόπο να διαλύσει την ειρηνική και καθόλα νόμιμη διαδήλωση μας με πρόθυμους προς τούτο, επικίνδυνους υπηρεσιακούς παράγοντες.

Όμως όπως η ζωή συνεχίζεται, έτσι και ο αγώνας πρέπει να έχει συνέχεια και διάρκεια για να μπορείς να διατηρείς τα κεκτημένα αλλά και να προσδοκάς κάτι καλύτερο για το αύριο.

Με προμετωπίδα: την πάγια θέση της ΠΟΑΣΥ για μη χρησιμοποίηση της αστυνομίας ως κατασταλτικού μηχανισμού στους διεκδικητικούς αγώνες των εργαζομένων.

Με γνώση: Τί κερδήθηκε, πώς και γιατί κερδήθηκε.

Και υπεύθυνη πορεία: Τι ζητάς, πώς και γιατί το ζητάς.

Με συνδικαλιστικό κίνημα, αξιόπιστο και αξιόμαχο που να πείθει πρωτίστως τους συναδέλφους αλλά και την κοινωνία στην οποία και πρέπει να απευθύνεται.

ΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ,

ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ.