Η Μόρια γίνεται "παράδειγμα" για τα κέντρα κράτησης μεταναστών και προσφύγων

Ως συνήθως, η συνομωσιολογία περισσεύει και στην υπόθεση του ολοκαυτώματος της Μόριας. Οργανωμένο σχέδιο, ξένος δάκτυλος κοκ. Κάτι σαν τις ασύμμετρες απειλές στις φωτιές του 2007 όπου κι εκεί, ΚΥΠ, πυροσβεστική, αντιτρομοκρατική επιδόθηκαν σε αγωνιώδεις έρευνες για ν' αποδείξουν το αναπόδεικτο. Όπως οι χάρτες και τα ιερογλυφικά εικογράμματα του Τόσκα για την τραγωδία στο Μάτι. Εις μάτην.

Στην περίπτωση της Μόριας όμως όλα είναι διαφορετικά. Κι εξ αυτού του λόγου περισσότερα κρίσιμα όλα τα ζητήματα που ανακύπτουν πέριξ της κονιορτοποιημένης δομής. Μία "νίκη" των μεταναστών, όπως τουλάχιστον μπορεί να ερμηνευθεί ένθεν κακείθεν, θα πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε δομές φιλοξενίας- στρατόπεδα συγκέντρωσης, με ότι αυτό συνεπάγεται. 

 

Δεν αποτελεί διόλου τυχαίο γεγονός, η αναφορά στη ΔΕΘ του πρωθυπουργού περί εκβιαζόμενου κράτους. Κι ως γνωστόν, ένα κράτος δεν εκβιάζεται, παρά μόνο διατηρεί αυτούσιο και αυτό το δικαίωμα. Όπως εκείνο της βίας. 

Μπροστά σε όλα τα παραπάνω δεδομένα, καθίστανται σαφή δύο τινά. Το πρώτο ότι κάποιοι θα κατηγορηθούν είτε ως δράστες, είτε ως υποκινητές (ενδεχόμενως να "προκύψουν" και διασυνοριακές επαφές) και το δεύτερο ότι οι κατηγρούμενοι θα τινωρηθούν παραδειγματικά ώστε να κατασταλεί πριν από τη γένεση του, οποιοδήποτε κίνημα αντίδρασης. Το ζήτημα είναι εάν τα αποδεικτικά στοιχεία θα είναι επαρκή, ή και θα πρόκειται για στοιχεία. Μάλλον μικρή σημασία θα έχουν αυτά στην επιμέτρηση ουσίας κι επιδίωξης.

του Γιώργου Καραϊβάζ