Έχω γραψει κι εγώ σε αρκετά κείμενα για το “αδηφάγο” κοινό, αλλά προβληματίζομαι εάν ο όρος αυτός οδηγεί τελικά στον εύκολο δρόμο, στην αποποίηση δηλαδή των ευθυνών των Μέσων που στον βωμό του εύκολου και γρήγορου κέρδους φτάνουν στο σημείο όχι μόνο να μην ενδιαφέρονται για την ποιότητα των προγραμμάτων αλλά να στιγματίζουν με τον πιο ακραίο τροπο.
Δυστυχώς στην παρούσα συγκυρία ακόμα και η “έλλειψη ποιότητας” έχει φτάσει να είναι το “λιγότερο σοβαρό” σε σχέση με το μεγαλύτερο κακό που αφορά τον “βιασμό” προσωπικοτήτων και τη δευτερογενή θυματοποίηση συνανθρώπων μας, θυμάτων βίαιων εγκλημάτων κατά της ζωής και κατά της γενετήσιας ελευθερίας. Αυτή είναι μία πολύ σοβαρή διάσταση του θέματος που σήμερα αποτελεί αντικείμενο συζήτησής μας.
Το κοινό άλλωστε, για να πάψει να είναι αδηφάγο πρέπει να εκπαιδευτεί, να έχει πολλές επιλογές και οι επιλογές αυτές να μην αφορούν το ίδιο προΐον “σερβιρισμένο” με άλλον τρόπο. Επίσης, να υπάρχει από τα Μέσα η ίδια προώθηση και στήριξη των ποιοτικών/διαφορετικού τύπου προγραμμάτων, όπως υπάρχει και για τα άλλα προϊόντα ώστε να καταφέρουν να δώσουν στο κοινό το στίγμα τους κερδίζοντας το ενδιαφέρον.
Τέλος, η πιο σημαντική και – θλιβερή θα έλεγα- διάσταση του θέματος είναι ότι σήμερα δεν μιλάμε καν για “ποιότητα προγραμμάτων”, μιλάμε για κάτι βαθύτερο και σοβαρότερο, για “κουλτούρα βιασμού”! Και στο σημείο αυτό, την κυρία ευθύνη κατ’ εμέ δεν φέρει πλέον το αδηφάγο κοινό, αλλά πρωτίστως οι υπεύθυνοι των τηλεοπτικών Μέσων που δεν έχουν καν την κρίση να αντιληφθούν τη δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ως προς τις αντιδράσεις σε απαράδεκτες πρακτικές και λογικές που στο παρελθόν ίσως πιο εύκολα μπορούσαν να συγκαλύψουν.
Συνοψίζοντας, η τηλεόραση σίγουρα δεν είναι σχολείο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να παραβιάζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και μάλιστα στη σύγχρονη εποχή και κοινωνία με την εκτεταμένη ενημέρωση. Η επιλογή από τα Μέσα προγραμμάτων που βασίζονται στην έλλειψη κριτικής σκέψης και την έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια βρίσκουν το κοινό απέναντι τους και αυτό είναι τουλάχιστον ένα θετικό μήνυμα. Ίσως μάλιστα μέσα από τις κοινωνικές αντιδράσεις ανοίξει ο δρόμος και για την ερευνητική δημοσιογραφία που, πιστεύω, ότι μπορεί να έχει στη χώρα μας πολύ άξιους εκπροσώπους!
Ανάρτηση φωτογραφίας από:
https://unsplash.com/photos/yekGLpc3vro
0 Σχόλια