Ανάρτηση του Δημήτρη Σακαλόγλου: Νά μήν ξανακούσω ή να ξαναδιαβάσω παράπονα,γκρίνιες καί μουρμούρες από δικηγορους,δικαστές,εισαγγελλείς κλπ,πού ειναι και φίλοι,για τίς συνθήκες ασκησης τών καθηκοντων μας,συνωστισμους στις αιθουσες δικαστηριων η τις ατελειωτες ουρες στις καταθεσεις δικογραφων κι αλλα παρόμοια γιατι αυτες ειναι ακριβως οι συνθηκες της επαγγελματικης ζωης μας,δυστυχώς,εδω και χρονια,και δεν μπορει επειδη υπαρχει ο κινδυνος της πανδημιας να αλλαξει αυτο,μονο και μονο επειδη απειλειται η ζωη μας...
Η δικη μας ζωη δεν ειναι πολυτιμοτερη απο τού εργατη στο
απορριματοφορο,που ξυπναει 5 παρα τεταρτο για να παρει το πρωτο λεωφορειο στις
5.30 και να παει να ανεβει στη «σκουπιδιαρα»,ουτε πολυτιμοτερη απο την ζωη της
Αλβανιδας που δουλευει 10ωρο στο super market η λαντζερα στην συνοικιακη
ψησταρια και μπαινει στο μετρό,για να παρει στο τελος του μηνα 600
ευρω,στοιβαγμενη μαζι με αλλους δεκαδες συνεπιβατες...
Ο καθενας εχει απο καιρο αναλαβει τις ευθυνες του κι εχει
αποδεχθει τον καθε κινδυνο των αποφασεων του..
«Να αγαπας να αναλαμβανεις την ευθυνη,να λες εγω μονος μου
θα σωσω τον κοσμο.Αν ο κοσμος χαθει θα φταιω εγω» ελεγε ο μεγας αφορισμενος
Κρητικος Νικος Καζαντζακης στην Ασκητικη του..
Αυτην την ευθυνη λοιπον εγω την ρίχνω στο μερτικό του
καθενος μας,για το πως θα πρεπει να διαλεξουμε την σταση μας στο επέκεινα...
Με δυναμη,αξιοπρεπεια,σοβαροτητα και προπαντων λογική!
Θάπρεπε σαφως τα πράγματα να ηταν αλλιως,ανθρωπινα για
ολους,χωρις καν να το ζηταμε,απλα,αυτονοητα και δεδομενα...αλλά αυτο ειναι μια
αλλη,μεγαλη κουβέντα...
0 Σχόλια