Το δίκιο του ισχυρού - Του Κωνσταντίνου Τζέκη

Πάνε, τώρα, δεκαετίες, που η γειτονική χώρα, εξ Ανατολών, αναπτύσσει διάφορες θεωρίες, ακατανόητες για εμάς, αλλά και την διεθνή δικαιοσύνη, με σκοπό, να αρπάξει οποιοδήποτε όφελος, θα μπορούσε, ιδίως σε περιόδους κρίσης της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Την όρεξη, τους την άνοιξε η Αμερική, με εκείνον τον αχαρακτήριστο Υπουργό της, τον Κίσινγκερ,  όταν  έταξε στον Ιωαννίδη της χούντας την Κύπρο για να κλείσει το μάτι στους Τούρκους για την εισβολή, με τις ευχές της, για να ελέγξει κατ' αυτόν τον τρόπο ένα νησί που προσπαθούσε να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη διεθνή πολιτική πορεία.

Κατ' αυτόν τον τρόπο οι Τούρκοι γλυκάθηκαν και η αυθάδειά τους μεγάλωσε με την αντιπαράθεση των Ιμίων, όταν διεκδίκησαν μια βραχονησίδα και κατά την άποψή τους την κατέλαβαν.

Επανέρχεται λοιπόν η πρακτική που εφάρμοζαν οι αρχαίοι Αθηναίοι όταν δια της βίας και με το δίκιο του ισχυρότερου ανάγκαζαν πόλεις να συμμαχήσουν μαζί τους.

 “Έχουμε το δικαίωμα να καταχρόμαστε, επειδή είμαστε οι καλύτεροι” έλεγε ο Περικλής, ένα χρόνο μετά την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου, γράφει ο Θουκυδίδης Ο Περικλής ζωγραφίζει με συναρπαστικά χρώματα τον τρόπο ζωής στην Αθήνα για να νομιμοποιήσει το δικαίωμα των Αθηνών να επιβάλλουν την ηγεμονία τους.   Αλλά ο ίδιος ο Θουκυδίδης μάς προσφέρει μια άλλη και ακραία μορφή της ρητορικής κατάχρησης, που δεν συνίσταται πια στο να βρίσκεις προφάσεις και αιτίες πολέμου, αλλά στο να υποστηρίξεις ξεκάθαρα το αναγκαίο και αναπόφευκτο της κατάχρησης.  Ο Θουκυδίδης θέτει επί σκηνής τη μόνη αληθινή ρητορική της κατάχρησης, που δεν ψάχνει άλλες δικαιολογίες πέρα από τον εαυτό της. 

Έτσι οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονται να πείσουν κανέναν διεθνή παράγοντα, αφού γνωρίζουν ότι οι περισσότερες χώρες έχουν νησιά και ασφαλώς επέκτειναν της κυριαρχία τους στη θάλασσα, ούτε μπορούν να πείσουν κάποιον ότι η Συνθήκη της Λοζάνης που εφαρμόζεται εκατό χρόνια, χρειάζεται να τροποποιηθεί, αφού μερικές διατάξεις της είναι ακατανόητες και χρειάζονται  ερμηνεία!!!

Συνεπώς δεν επιθυμούν καμία προσφυγή σε κανένα διεθνές δικαστήριο, όπως η Χάγη, αλλά θέλουν πιέζοντας να κερδίσουν οτιδήποτε, αφού γνωρίζουν ότι απειλώντας θα στριμώξουν τον απέναντι συνομιλητή τους.

Εμπόδιο στα σχέδια τους αποτελούν οι σοβαρές διαφωνίες των Ευρωπαϊκών χωρών, αφού τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τα δικά μας και των Κυπρίων. Έτσι δεν φαίνεται να μπορούν να στριμώξουν το αρνί σαν λύκοι που είναι, γιατί αυτό έχει μαντρόσκυλα που το φυλάνε.

Έτσι λοιπόν ότι προσπαθεί να αρπάξει ο γκρίζος λύκος της Τουρκίας, σίγουρα θα το χάσει από το λιοντάρι που καιροφυλακτεί στη γωνία, για να δικαιωθεί και ο Αίσωπος, που σύμφωνα με τον μύθο του, ο Λύκος άρπαξε ένα αρνάκι και καθώς το πήγαινε στη φωλιά του βρέθηκε μπροστά του το λιοντάρι που του το πήρε από το στόμα. " Χρησιμοποίησες βία" είπε ο λύκος διαμαρτυρόμενος για να πάρει την απάντηση από το λιοντάρι 'Κι εσύ δεν χρησιμοποίησες βία να το αρπάξεις;"

Το δίκιο του ισχυρότερου λοιπόν από την εποχή του Περικλή μέχρι σήμερα εφαρμόζεται και καθώς δεν υπάρχουν διεθνή μέσα προστασίας των αδύναμων, εύκολα γίνονται βορρά στους αχόρταγους, εκτός και αν υπάρχουν λιοντάρια που καιροφυλακτούν να εκμεταλλευθούν τις περιστάσεις, μπορεί, ποιος ξέρει, για το δικό τους συμφέρον.

Αιώνιε Αίσωπε!!!