Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Τα “παιδιά των κρίσεων” και οι σύγχρονες κοινωνίες

Ένα “δράμα χωρίς τέλος” στο οποίο πρέπει να μπει ένα τέλος. Δεν θα μπω στην ουσία του θέματος, καθώς υπάρχουν αναλυτές και δημοσιογράφοι που εχουν ασχοληθεί επισταμένως με την μεταναστευτική-προσφυγική κρίση και μπορούν να αναδείξουν πιο ολοκληρωμένα καίριες πτυχές του θέματος.

Θα σταθώ μόνο στον όρο “ανθρωπισμός” και στο πόσο σημαντικό είναι κάθε κρίση που βιώνουμε -οικονομική, κοινωνική, υγεινομική, προσφυγική- να βιώνεται σε συνάρτηση με τον Άνθρωπο, με τα θεμελιώδη δικαιώματά του, τα οποία δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο κατάφωρης παραβίασης στις σύγχρονες κοινωνίες.

Θα σταθώ μόνο στα μάτια αυτών των παιδιών, των απροστάτευτων, ασυνόδευτων ανηλίκων. Στα παιδιά της κρίσης, όποια μορφή κι αν αυτή λαμβάνει, και θα αναρωτηθώ ποια ειναι η κοινωνική μέριμνα, ποιες είναι οι προβλέψεις των σύγχρονων, πολιτισμένων, κοινωνιών, για τους ανήλικους που βρίσκονται εκτεθειμένοι σε τόσο σοβαρούς κινδύνους; Για τα “παιδιά των κρίσεων”! Ποια είναι η πρόβλεψη για την υγεία τους -σωματική και ψυχική-, για την εκπαίδευση και την παιδεία τους, για την προστασία τους από εκμετάλλευση και από ακραία θυματοποίηση, για την αποτροπή εμπλοκής τους σε εγκληματικές δραστηριότητες, για την πορεία ζωής και την ανάπτυξή τους;

Θα σταθώ μόνο στα μάτια των παιδιών που βάναυσα στερούνται όνειρα και ελπίδες και θα ολοκληρώσω με τους στιχους που αποτελούν και την αρχή του νέου μου βιβλίου:

“Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα”

Συνθέτης: Θεοδωράκης Μίκης
Στιχουργός: Παπαδόπουλος Λευτέρης
Καλλιτέχνης: Σιδηρόπουλος Παύλος
Άλμπουμ: Ο ασυμβίβαστος
Έτος Κυκλοφορίας: 1979

Σε κάθε κρίση τα μάτια των παιδιών που ζουν τη φρίκη θα μας υπενθυμίζουν το βάρος της ευθύνης μας αλλά και το πού (πρέπει να) βρίσκεται η αξία του Ανθρώπου.


https://aggelikikardara.wordpress.com

 








Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια