Χειμωνιάζει - Του Κωνσταντίνου Τζέκη

Η Περσεφόνη ετοιμάζει το ταξίδι της για τις σκοτεινές πύλες του Άδη, όπου θα συναντήσει τον σύζυγό της τον Θεό Πλούτωνα και θα βρίσκεται εκεί στον Άδη για έξη μήνες.

Η Δήμητρα στενοχωρημένη και αγανακτισμένη από την κακή μοίρα της κόρης της, ¬-βλέπετε και οι Θεοί έχουν τις μαύρες τους- θα δημιουργήσει ένα πένθιμο περιβάλλον, για να ταιριάζει με την διάθεσή της. Η φύση θα συμπονέσει τη Θεά της και έτσι να αρχίσει η κακοκαιρία για όσο διάστημα η Περσεφόνη θα ζει στις σκοτεινές χώρες του κάτω κόσμου.

Όμως η παιδική και μυθολογική αυτή αφήγηση του κύκλου της ζωής δεν φαίνεται να είναι τόσο απλοϊκή, όσο τουλάχιστον την ακούμε αβασάνιστα.

Συμβολίζει τον αέναο και διαρκή κύκλο της ζωής, την αθανασία του κόσμου, τον θάνατο αλλά και την ανάσταση οποιασδήποτε μορφής ζωής, αφού ολοκληρώσει την αποστολή της και τον προορισμό της. Συμβολίζει τον διαρκή και ατέρμονα αγώνα κάθε μορφής πάλης για τον τελικό σκοπό και στόχο, όπως  το κάθε έμψυχο ή άψυχο τον έχει σαν προορισμό του.

Είναι το μήνυμα της ελπίδας η Άνοιξη, η Ανάσταση μετά από την βαρυχειμωνιά. Είναι η ελπίδα μιας ξαστεριάς, ύστερα από τις δύσκολες παγίδες της ζωής μας - και είναι πολλές και απρόβλεπτες - αρκεί να μην καμφθούμε από τις αναποδιές και να μην κιοτέψουμε.

Δεν έχει σημασία αν νικήσουμε ή αν χάσουμε, κραυγάζει ο Καζαντζάκης, αρκεί να πολεμήσουμε. "Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει" ικετεύει η Ανδρομάχη προς τον Έκτορα, όπως αναφέρει το παλιό τραγούδι της μπουάτ.

Καμιά φορά οι δυσκολίες της ζωής και οι αναποδιές της  μας παίρνουν από κάτω. Βλέπουμε τεράστια και ανυπέρβλητα εμπόδια και τάρταρα μπροστά μας και αλίμονο πολλές φορές σκεφτόμαστε να πηδήξουμε στο κενό, νομίζοντας έτσι ότι θα βρούμε τη λύτρωση και τον εξαγνισμό.

Όμως ποτέ δεν λυτρώνεται κανείς με ένα τέτοιο απονενοημένο διάβημα. Απεναντίας δημιουργούνται τεράστια κενά και συσσωρεύονται χιλιάδες προβλήματα στη ζωή μας ή στη ζωή των δικών μας που δήθεν με την ενέργειά μας αυτή θέλουμε να προστατέψουμε.

Με λίγη καρτερικότητα, με λίγη υπομονή με λίγη προσπάθεια πάντοτε σχεδόν τα σύννεφα φεύγουν και έρχεται η Άνοιξη. Πάντοτε μας περιμένει ένα παράθυρο που περιμένει να το ανοίξουμε και να αισθανθούμε τις μυρωδιές της φύσης, το κελάιδισμα του χελιδονιού, τον ήχο της μέλισσας που αναζητά το  χαμομήλι, που κρυμμένο ανάμεσα σε αγκάθια καρτερικά προσμένει, να εκπληρώσει την σεμνή και ταπεινή αποστολή του.

Αρκεί να προσμένουμε την Άνοιξη, αρκεί να πολεμήσουμε, αρκεί να πεισμώσουμε για τη νίκη.