Η Αγία Σοφία - του Κων/νου Τζέκη

Κείμενο τού Κωνσταντίνου Τζέκη: Είναι στιγμές που η έμπνευση ξεπερνά τα όρια των ανθρώπινων ικανοτήτων και φτάνει μέχρι τον Θεό. Γίνεται Θεϊκή. Θεόσταλτη, απαράμιλλη, μοναδική,
διαχρονική.

Όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και συγχρονισθούν, τότε τα έργα της έμπνευσης γίνονται Παγκόσμια και μοναδικά.

Τέτοιο έργο απαράμιλλης τέχνης, επιστήμης και έμπνευσης είναι και η Αγία Σοφία. Την κατάλληλη στιγμή συμπορεύθηκαν δύο ξεχωριστοί Έλληνες αρχιτέκτονες ο Ισίδωρος από την Μίλητο και ο Ανθέμιος από την Λυδία, μαζί με τον Αυτοκράτορα Ιουστινιανό, που θέλησε να μεγαλουργήσει.

Η Αγία Σοφία στην αρχή κτίσθηκε από τον Μεγάλο και Άγιο Κωνσταντίνο και συμπληρώθηκε από τον γιο του Κωνστάντιο το 360 μ.Χ. και κάηκε το 404 από το εξαγριωμένο πλήθος, λόγω της εξορίας του Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Ξαναχτίσθηκε το 415 και πυρπολήθηκε το 532 κατά την Στάση του Νίκα.

Αμέσως μετά την καταστολή της Στάσης, ο Ιουστινιανός κάλεσε τους δύο εμπνευσμένους Αρχιτέκτονες και τους ανέθεσε την ανέγερση ενός Ναού, μοναδικού στον κόσμο. Σε πέντε χρόνια το 537 ο Ναός της Αγίας Σοφίας, αφιερωμένος στη Σοφία του Θεού, κοσμούσε την Βασιλεύουσα. Εργάσθηκαν δέκα χιλιάδες εργάτες και μεταφέρθηκαν για τον στολισμό της υλικά από όλον τον κόσμο.

Στην τελετή των εγκαινίων, ο Ιουστινιανός αναφώνησε "Νενίκηκα σε Σολομών".  Αναφερόμενος στον Ναό του Σολομώντα.

Η Αγία Σοφία είναι αξεπέραστο μνημείο Ελληνικής τέχνης και Χριστιανικού πολιτισμού. Είναι έργο μεγαλοφυές και συμβολίζει τον Βυζαντινό πολιτισμό και εκφράζει τα ιδανικά της χιλιόχρονης ζωής του.

Η Αγία Σοφία είναι ο μεγαλύτερος Ναός της Ορθοδοξίας και δέθηκε αναπόσπαστα με τον Ελληνικό λαό, με τις επιδιώξεις του, τις αναμνήσεις του τα όνειρά του.

Είναι ο θρησκευτικό και εθνικό κέντρο του Βυζαντίου και η σημαία του Βυζαντινού πολιτισμού.

Εκεί ο λαός κατέφευγε για παρηγοριά και έπαιρνε θάρρος και τόλμη. Γι' αυτό υμνήθηκε με ποιήματα και τραγούδια δημοτικά σαν Σύμβολο των εθνικών μας ονείρων και ελπίδων.

Να γιατί ο Ερτογάν βάλθηκε να την μετατρέψει σε τζαμί. Εκεί που όλοι τους όρθιοι έψελναν τον Ακάθιστο ύμνο, τώρα θα προσεύχονται σκυμμένοι και γονυπετείς.

Εκεί που γίνονταν οι στέψεις των Βασιλέων και των Πατριαρχών, τώρα θα κυκλοφορούν ξυπόλητοι, κατά τον έθιμο των Μουσουλμάνων και θα ακούγεται η φάλτσα φωνή του Μουεζίνη, αντί για τους απαράμιλλους ήχους της Βυζαντινής ψαλμωδίας.

Τώρα το πόσο ηθικό και ανεκτό είναι μια θρησκεία ο Μουσουλμανισμός να λατρεύει τον Θεό του σε μια εκκλησία Χριστιανική, με κλεμμένη και καταπατημένη την ιστορία της και τον προορισμό της, μόνο ένας φανατισμένος και άξεστος μπορεί να το καταλάβει και να το αντέξει. Ένας από αυτούς είναι ο Ερτογάν.

Όμως οι καιροί ου μενετοί. Πρέπει η διεθνής κοινή γνώμη να ξεσηκωθεί. Οι κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα εναντίον αυτού του βέβηλου Νεότουρκου, ώστε να το καταλάβει, αν μπορεί να καταλάβει το ανοσιούργημα του ένας ηλίθιος που κάποτε τον θαύμαζε ο πολιτισμένος κόσμος. Μία ύαινα  σε προβιά αμνού.

Να τον χαίρονται ο Τράμπ που τον συμπαθεί και η παρέα του.

 Βλέπετε είναι και οι δύο άπληστοι και αγράμματοι. Να τους χαίρονται οι υπήκοοί τους.