Γιάννης Απατσίδης: Μην ανοίγουμε κερκόπορτες παραβίασης ανθρωπίνων και δικονομικών δικαιωμάτων

Ανάρτηση τού Γιάννη Απατσίδη, δικηγόρου: 1. Περίπτωση βιτριολίστριας: Συνήθης προσαγωγή από αστυνομικά όργανα, χωρίς έρεισμα στο νόμο. Καθιστούν ένοχο τον προσαχθέντα για απείθεια
(ανύπαρκτη), όταν δεν καταφέρουν να λάβουν ομολογία. Τον συλλαμβάνουν με την έγκριση του Εισαγγελέα για να ηρεμήσουν τα πνεύματα της κοινής γνώμης. Στο μεταξύ διαβιβάζεται η δικογραφία στον Εισαγγελέα για το κακούργημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας, χωρίς να λάβει αντίγραφα ο κατηγορούμενος. Σχεδιάζεται η έκδοση εντάλματος σύλληψης, στο μεσοδιάστημα της παράνομης κατακράτησης για το αδίκημα της απείθειας. Θα φανεί πόσο γενναίοι και δίκαιοι (αυστηροί αλλά και ακριβοδίκαιοι) θα είναι ο Εισαγγελέας Γνωμοδοτήσεων και ο Ανακριτής.
2. Περίπτωση Μαύρης Χήρας: Συντάσσεται έκθεση απολογίας, χωρίς την υπογραφή του κατηγορουμένου, και με μάρτυρες τους αστυνομικούς και τον Εισαγγελέα. Καταδικάζεται βάσει και αυτής της απολογίας - ομολογίας. Είναι βέβαιο κατά τη γνώμη μου ότι είναι εγκληματική ενέργεια, όπως υποστήριζε αρχικά και η μαύρη χήρα. Αλλάζει, ατυχώς, για το δικό μου σύστημα αξιών, υπερασπιστική γραμμή και μιλάει για αυτοκτονία. Εκεί κλονίζονται οι αμφιβολίες για την ενοχή (οιουδήποτε είδους), που δημιουργήθηκαν λόγω παράνομων αστυνομικών πρακτικών. Αναμένεται Δικαιοσύνη...
3. Μην ανοίγουμε κερκόπορτες παραβίασης ανθρωπίνων και δικονομικών δικαιωμάτων. Γιατί αύριο θα συλληφθείς εσύ, εσύ και εσύ, για εμπόριο ναρκωτικών, βάσει μίας ομολογίας που δεν υπέγραψες, επειδή το δήλωσαν κάποιοι αστυνομικοί και ένας οιοσδήποτε Εισαγγελέας. Ή θα συλληφθείς, εσύ, εσύ και εσύ για απείθεια, επειδή αρνήθηκες να ομολογήσεις, που είναι δικαίωμά σου. Αυτό δεν είναι Κράτος Δικαίου.
4. Ας μάθει ο Κόσμος ότι στο δικονομικό μας σύστημα δεν επιτρέπεται να προσαχθεί κάποιος, με σκοπό την ομολογία ενός εγκλήματος, επειδή δεν μπορεί να εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του. Μην νομιμοποιούμε αστυνομικές και εισαγγελικές πρακτικές, που προάγουν και εξευμενίζουν την ψυχολογία της μάζας.
5. Η αυστηρότητα της τιμωρίας ενός ένοχου για οποιοδήποτε αδίκημα, πολλώ δε μάλλον αποτρόπαιου, ασχέτως του νομικού χαρακτηρισμού του, δεν επέρχεται με την ικανοποίηση κατώτατων ενστίκτων. Το θύμα θα δικαιωθεί με πραγματική δικαιοσύνη, και όχι με κλεμμένα δικαιώματα ενός θύτη, που θυματοποιείται.