Δημοσιεύουμε κείμενο του Δημήτρη Κασιμάτη, συνδικαλιστή της ΕΛ.ΑΣ:
Ήταν 11 Δεκέμβρη του 2010 όταν η πολιτεία αποφάσισε να εγκαταστήσει στην
Κερατέα Αττικής ΧΥΤΑ χωρίς την
συγκατάθεσή της τοπικής κοινωνίας. Για τις
επόμενες 128 ημέρες ακολούθησε ένας πόλεμος μεταξύ αστυνομικών και κατοίκων.
Ένας πόλεμος με τραγικά αποτελέσματα για τους συναδέλφους.
Δεκάδες συνάδελφοι σοβαρά τραυματίες, κάποιοι με μόνιμες
βλάβες.
Οι τοπικοί αστυνομικοί άλλαξαν τόπο διαμονής γιατί στα
σχολεία έδερναν και τραμπούκιζαν τα παιδιά τους και τα σπίτια τους έγιναν
στόχοι επιθέσεων και εμπρησμών.
Και ξαφνικά μετά από 128 ημέρες πολέμου το κράτος
αποφασίζει να παραιτηθεί των σχεδίων του και αποσύρει άμεσα σε λίγες ώρες τις
αστυνομικές δυνάμεις.
Τα αποτελέσματα για τον Έλληνα Αστυνομικό ήταν
τραγικά.
Πέρασαν πολλά χρόνια για να εξομαλυνθούν οι σχέσεις
αστυνομικού - τοπικής κοινωνίας και για κάποιους (και από τις δύο πλευρές) που
έχασαν κάποιο δάχτυλο ή κάποιο μάτι δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ.
Τότε σύσσωμο το συνδικαλιστικό μας κίνημα είχε
καταδικάσει έντονα και έμπρακτα την εργαλειοποίηση του αστυνομικού από το
κράτος ενάντια στις τοπικές κοινωνίες.
Ενάντια σε αυτούς δηλαδή που έχει αποκλειστικό σκοπό
να υπηρετεί.
Πριν λίγο καιρό είδαμε τη "μάχη του βορείου
Αιγαίου". Πάλι τραυματίες αστυνομικοί, πάλι από θαύμα δεν θρηνήσαμε
κάποιον νεκρό.
Πάλι όλα έληξαν με μια πολιτική απόφαση.
Πάλι το μόνο που έμεινε ήταν ο "κακός"
αστυνομικός.
Και τώρα έχουμε τη "μάχη της Τήνου".
Αστυνομία και εργολάβοι αιολικών πάρκων απέναντί στην
τοπική κοινωνία της Τήνου.
Δεν θα κρίνω τον κρατικό σχεδιασμό γιατί δεν έχω τις
γνώσεις αλλά και γιατί δεν μου επιτρέπετε.
Θα κρίνω όμως το πως αντιμετωπίζει η Ομοσπονδία όλο
αυτό που συμβαίνει. Θα κρίνω την παντελή απουσία της ΠΟΑΣΥ.
Θα έπρεπε το προεδρείο της ΠΟΑΣΥ να είχε ασκήσει όλη
την πολιτική του επιρροή για να μην γίνεται ο Αστυνομικός σάκος του μποξ για
ακόμα μια φορά.
Δεν φτάνει να ανεβαίνεις στο πλοίο για να κάνεις
"κρουαζιέρα" (με τα λεφτά των συναδέλφων) για να βγείς φώτο με τους
μάχιμους.
Πρέπει να "δεθείς στον κάβο" και να προστατεύσεις
το συνάδελφο απο το βιολογικό αλλά και τον ηθικό κίνδυνο που τον εκθέτουν.
Η μαχητικότητα του προεδρείου της ΠΟΑΣΥ (και λέω
προεδρείο γιατί ΠΟΑΣΥ είμαστε όλοι εμείς) εξαντλήθηκε έως το καλοκαίρι του
2019.
Έκτοτε, κάνετε προσωπική μικροπολιτική και τακτικά
παραπλανείτε τους συναδέλφους με ανακοινώσεις, ενόψει των συνδικαλιστικών
εκλογών, ενώ η συμμετοχή σας στα δρώμενα είναι ανύπαρκτη.
Μόνο για την ανατολή του ηλίου δεν βγάλατε ανακοίνωση
ότι συμβαίνει χάρη των παρεμβάσεων σας.
Πάρτε θέση έστω και τώρα στα πάγια πρόβλημα που
ταλανίζουν τον κλάδο. Είναι υποχρέωση σας.
Δημήτρης Κασιμάτης
0 Σχόλια