Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Παναγιώτης Πολύχρονος: Δυστυχώς τέλος εποχής για μένα η Δ' ΟΠΚΕ

Δημοσιεύουμε ανάρτηση τού Παναγιώτη Πολύχρονου: Φίλοι μου, συνάδελφοι και συντοπίτες μου. Πριν λίγες ώρες, μου ανακοινώθηκε η απόφαση της ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας για την
άμεση απομάκρυνσή μου, από την θέση του επικεφαλής την Δ΄ΟΠΚΕ Ευβοίας και ότι καλούμε πλέον να εκτελώ υπηρεσία στο ΑΤ Αλιβερίου. Μεσολάβησαν κάποια γεγονότα γι αυτή, τα οποία δεν τιμούν ορισμένους συναδέλφους μου, θαρρώ πως θα `πρεπε να ντρέπονται. Όσο κι αν δεν μου αρέσει, σύμφωνα με τον κανονισμό καλούμε να υπακούσω. Κλείνοντας όμως αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου, θέλω μέσα απ` τις κάτωθι αράδες να κάνω κι εγώ τον απολογισμό μου και να τον παραθέσω στην κρίση σας. Κυρίως σε εσάς τους συμπατριώτες διαδικτυακούς φίλους μου. Εδώ στην επαρχία που ζούμε είμαστε όλοι γνωστοί μεταξύ μας, γι αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρχει μία σφαιρική άποψη πριν ξεκινήσουν οι κρίσεις και τα σχόλια.
Από τη στιγμή που φόρεσα αυτή τη στολή, πριν από 28 χρόνια, πρώτη επιλογή μου ήταν να βγω στο πεζοδρόμιο και να έρθω αντιμέτωπος με την εγκληματικότητα, με γοήτευε το δίπτυχο "δράση & κοινωνική προσφορά", δεν θέλησα ποτέ να είμαι ένας ακόμη δημόσιος υπάλληλος. Προτιμούσα να παλεύω με τα κύματα παρά να ρίξω άγκυρα σε κάποιο απάνεμο λιμανάκι. Έκανα αυτά που ήθελα και σήμερα πλέον πιστεύω ακράδαντα ότι έχω εκπληρώσει τα όνειρά μου και τους στόχους μου στο έπακρο. Τα κατάφερα, νιώθω πλήρης. Προσπάθησα να είμαι δίκαιος, τίμιος και χρήσιμος για τον συνάνθρωπό μου. Σε κάθε συμβάν έτρεχα. Ήθελα να φτάσω πρώτος γιατί μου το επέβαλε η συνείδησή μου, όχι οι εκάστοτε προϊστάμενοί μου. Τα σχεδόν 20 χρόνια που υπηρέτησα σε διάφορες νευραλγικές υπηρεσίες της Αττικής, καθημερινά έπαιζα το κεφάλι μου κορώνα -γράμματα. Στάθηκα δε εμπόδιο στη δράση εκατοντάδων σκληρών κακοποιών, τρομοκρατών, ληστών, εμπόρων ναρκωτικών, δολοφόνων κ.α. Έβαλα κι εγώ το λιθαράκι μου χωρίς ποτέ να δώσω δικαίωμα. Βέβαια όλα αυτά έχουν το τίμημά τους. Μόνο εγώ ξέρω τι πέρασα, πόσο ψυχοφθόρα ήταν αυτή η πορεία και πως είμαι ακόμα ζωντανός. Η επικράτηση σε έναν καθημερινό αγώνα ακροβασίας και επιβίωσης δεν είναι εύκολη υπόθεση, σε φθείρει. Πρέπει να δείχνεις σκληρός αλλά να είσαι και.....άνθρωπος.
Στις 19 Φεβρουαρίου του 2000 και ενώ υπηρετούσα στην Ομάδα Σίγμα, είχα εμπλακεί σε μία αιματηρή συμπλοκή με τον διαβόητο κακοποιό Κώστα Πάσσαρη και δύο ακόμη συνεργούς του στην Πλατεία Βάθη. Παρ ότι ήμουν τραυματισμένος από δύο σφαίρες, κατάφερα τότε να εξουδετερώσω τον έναν εξ αυτών και στη συνέχεια ξεκίνησα να καταδιώκω πεζός τον Πάσσαρη που ήταν οπλισμένος με ένα αυτόματο υποπολυβόλο τύπου UZI, μέχρι που με εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μου. Ήταν το δυσκολότερο περιστατικό της ζωής μου. Προς στιγμήν πίστεψα πως πέθανα. Θυμάμαι, εκείνη την περίοδο Υπουργός Δημόσιας Τάξης ήταν ο νυν υπουργός Κος Χρυσοχοϊδης. Μας είχε επισκεφθεί στο Λαϊκό Νοσοκομείο όπου νοσηλευόμουν μαζί με άλλους δύο τραυματισμένους συναδέλφους μου. Εκεί με ρώτησε αν χρειάζομαι κάτι; Η απάντησή μου ήταν ......περιπολικά για να δουλέψουμε. Δεν με ένοιαζε που δεν είχα φράγκο στην τσέπη, με ενδιέφερε μόνο να μου δώσουν "όπλα" για να ξαναπέσω στη μάχη. Αυτό ήταν το μέλημά μου.
Το συγκεκριμένο περιστατικό της συμπλοκής, πήρε μεγάλη δημοσιότητα έτυχε της αναγνώρισης της φυσικής και πολιτικής ηγεσίας αλλά και όλων των συναδέλφων μου. Βραβεύσεις επί βραβεύσεων, από αρχηγούς, υπουργούς, φορείς, ακόμη και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αφού ξεπέρασα αυτή την περιπέτεια έπεσα πάλι με τα μούτρα στη δουλειά. Ο πήχης για μένα είχε ανέβει ακόμη πιο ψηλά. Μετατίθεμαι στη Ασφάλεια γιατί υπήρχε κίνδυνος αντεκδίκησης. Ξανά στο καθήκον από άλλο μετερίζι. Σε λίγους μήνες μεσολαβεί η απόδραση του Πάσσαρη από το Γενικό Κρατικό και η δολοφονία των δύο συναδέλφων μου. Όλη η Αστυνομία τον αναζητά και κάθε βράδυ το θέμα αυτό μονοπωλεί για αρκετούς μήνες τα δελτία ειδήσεων. Παρ' ότι οι προϊστάμενοί μου δεν θέλουν να εμπλακώ σ' αυτή την υπόθεση, για μένα είναι ζήτημα τιμής η σύλληψή του. Δουλεύω μόνος μου, άτυπα, έχοντας στο πλευρό μου ελάχιστους συνάδελφους. Καταφέρνω να εντοπίσω σε ένα διαμέρισμα της οδού Αγίου Μελετίου το σκύλο του, τον περίφημο Μπρούνο και δύο ρουμάνες συνεργάτιδές του την Flora και την Evelin. Με δικά μου χρήματα αγοράζω κρυφές κάμερες, τις τοποθετώ μέσα στο αυτοκίνητό μου που το είχα παρκάρει στην είσοδο της πολυκατοικίας, στήνω ασύρματο δίκτυο και παγιδεύω το σπίτι αυτό. Επί 3 μήνες περιμένω πότε θα εμφανιστεί καθηλωμένος 24 ώρες το 24ωρο μπροστά σε δύο μόνιτορ, ύπνος με τα παπούτσια και ένα πιστόλι κάτω από το μαξιλάρι. Τελικά αυτές αποστέλλουν τον σκύλο στο Βελιγράδι, και ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για τη σύλληψή του από την Ρουμάνικη Αστυνομία. Άγνωστες πτυχές της υπόθεσης για τις οποίες έχω κρατήσει κλειστό το στόμα μου σχεδόν είκοσι χρόνια, όπως και για δεκάδες άλλες.
Συνεχίζω ακατάπαυστα τη μάχη με το οργανωμένο έγκλημα. Έχοντας στο πλευρό μου μία ολιγομελή ομάδα εκλεκτών και άξιων συναδέλφων, σημειώνουμε μεγάλες επιτυχίες . Αφιερώνω τρία χρόνια από την ζωή μου στην αποδόμηση της ομάδας του Στεφανάκου - Λακιώτη και την παραπομπή στη δικαιοσύνη δεκάδων εμπλεκομένων ατόμων. Μία υπόθεση που "βρώμαγε" από την κορυφή μέχρι τα νύχια και για πολλά χρόνια δεν την άγγιζε κανείς. Χωρίς να το χω καταλάβει ανήκω στο "βαρύ πυροβολικό" της Ασφάλειας Αττικής, της Αντιτρομοκρατικής και άλλων υπηρεσιών. Σε κάθε σοβαρή υπόθεση η εμπλοκή μου είναι επιβεβλημένη. Τι να πρωτοθυμηθώ. Μια ζωή στο ρίσκο. Πολλά δε από τα περιστατικά στα οποία πρωταγωνίστησα, έχουν συμπεριληφθεί στη διδακτέα ύλη στις σχολές της Αστυνομίας και σε διάφορα σεμινάρια. Αυτό θεωρώ ότι αποτελεί για μένα την πιο μεγάλη τιμή, να διδάσκονται από τις δράσεις μου οι νεότεροι αστυνομικοί.
Μετά από πολλές περιπέτειες και ενώ το παιχνίδι είχε γίνει "πολύ χοντρό", αποφάσισα να κόψω ταχύτατα, υπήρχαν πλέον και τα παιδιά μου, δεν ήμουν μόνος . Το 2011 παίρνω μετάθεση στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Εύβοια την οποία δεν αποχωρίστηκα ποτέ. Ο ερχομός μου εδώ συνέπεσε με την ίδρυση της ΟΠΚΕ Νοτίου Ευβοίας. Δημιουργήθηκε τότε για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας στην Ερέτρια, το Αλιβέρι, την Κύμη και την Καρύστο. Μία αχανή περιοχή με πάρα πολλά προβλήματα. Εκείνη την περίοδο οι κάτοικοι ήταν ανάστατοι από την ανεξέλεγκτη δράση των κακοποιών. Οι πολίτες περίμεναν στην ουρά στα Αστυνομικά Τμήματα για να καταγγείλουν κλοπές και ληστείες. Οι άνθρωποι κοιμόντουσαν με την καραμπίνα δίπλα τους, έβγαζαν μόνοι τους περιπολίες και έστηναν ενέδρες για να προστατευτούν και για να διαφυλάξουν το βιός τους από τις ληστρικές επιδρομές. Σχεδόν είχαν πάρει το νόμο στα χέρια τους, επικρατούσε ένα χάος. Με εντολή του τότε Υπαρχηγού Γιάννη Ραχωβίτσα, ο οποίος είχε διατελέσει Αστυνομικός Διευθυντής Ευβοίας και γνώριζε τα προβλήματα , τοποθετούμε προϊστάμενος αυτής της νεοσύστατης ομάδας. Η πρόκληση για μένα ήταν μεγάλη. Αφού είχα την εμπειρία, έπρεπε πάση θυσία να προσφέρω κάτι και στον τόπο μου. Έπρεπε η περιοχή αυτή να καθαρίσει. Αντιμετώπισα πάρα πολλά προβλήματα, ορισμένοι δεν μπορούσαν να αποδεχθούν κάποια πράγματα. Θεωρούσαν την ΟΠΚΕ σαν πρόβλημα και όχι ως συνεργάτη. Ταράζαμε τα νερά κι αυτό δεν τους άρεσε. Για μένα όμως ήταν μονόδρομος, έπρεπε να μην ακούω τις σειρήνες και να παλέψω. Ένας ακόμη αγώνας. Τελικά μετά από εννέα χρόνια στο τιμόνι αυτής της ομάδας μπορώ να πω ότι τα κατάφεραμε, το αποτέλεσμα σήμερα με δικαιώνει. Βέβαια εδώ δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε κάποιους άξιους και ικανούς συνάδελφους που συμπορεύτηκαν μαζί μου, εξαιρετικά παιδιά. Συγκυρίες, λάθη ή διαφορετικές νοοτροπίες, μπορεί να στάθηκαν αφορμή και να χώρισαν οι δρόμοι μας, αλλά είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου. Για να είμαι ακριβοδίκαιος εξαιρετική ήταν και η συνεργασία μου με τους περισσότερους Αξιωματικούς των τεσσάρων Αστυνομικών Τμημάτων που δραστηριοποιούμασταν, του Τμήματος Ασφαλείας Χαλκίδος, της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ευβοίας, την πλειονότητα του Αστυνομικού προσωπικού και τον νυν Αστυνομικό Διευθυντή κ. ΚΟΥΦΌ Απόστολο. Τελικά με πολύ μεγάλη προσπάθεια, η ανεξέλεγκτη αυτή κατάσταση μαζεύτηκε. Επειδή όμως με ενδιέφερε η πολύπλευρη προσφορά μετείχα παράλληλα σε μία σειρά εθελοντικών δράσεων, εθελοντικές ομάδες δασοπυρόσβεσης και δασοπροστασίας, τράπεζες αίματος, συλλόγους, συλλογικές δράσεις κ.α. Με βεβαιότητα μπορώ πλέον να πω ότι η Νότια Εύβοια κοιμάται ήσυχη. Δεν έχει πλέον λόγο κανένας πολίτης να κουβαλάει την καραμπίνα μαζί του, γιατί πολύ απλά δεν κινδυνεύει. Οι κλοπές και οι ληστείες σχεδόν έχουν μηδενιστεί, τα ναρκωτικά δεν κυκλοφορούν με την ίδια ευκολία, και όλοι οι επίδοξοι εγκληματίες έχουν κατανοήσει ότι η περιοχή δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Ο στόχος επετεύχθη.
Επειδή όσα λέγονται πρέπει πάντα να τεκμηριώνονται έκανα μία αναδρομή στο αρχείο μου, συνόψισα τα στατιστικά στοιχεία αυτών των ετών που δραστηριοποιήθηκα στην Δ' ΟΠΚΕ και σας τα παραθέτω δια του λόγου το αληθές.
- 932 αλλοδαποί έχουν συλληφθεί και έχουν επαναπροωθηθεί στις χώρες καταγωγής τους
-145 άτομα έχουν συλληφθεί για κλοπές-ληστείες-απάτες και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης
-159 άτομα έχουν συλληφθεί για υποθέσεις ναρκωτικών
-91 άτομα έχουν συλληφθεί για υποθέσεις που αφορούν λαθρεμπόριο και παρεμπόριο
-43 άτομα έχουν συλληφθεί για παράνομη οπλοφορία
-97 άτομα έχουν συλληφθεί για καταδικαστικές αποφάσεις
-224 άτομα έχουν συλληφθεί για διάφορα άλλα αδικήματα όπως εμπρησμούς, εκβιάσεις, μέθη κ.α
-37 κλεμμένα οχήματα έχουν ανευρεθεί και έχουν αποδοθεί στους ιδιοκτήτες τους
-66 παράνομα όπλα (πυροβόλα & μαχαίρια) έχουν κατασχεθεί
-1050 δενδρύλλια κάνναβης έχουν εκριζωθεί και καταστραφεί
-3,5 κιλά κάνναβης, 38 γραμμάρια ηρωίνης και εκατοντάδες ναρκωτικά χάπια έχουν κατασχεθεί από διάφορες υποθέσεις ναρκωτικών.
Συνολικά έχουν συλληφθεί 1689 άτομα ενώ η παρουσία μας και η προσφορά μας σε όλα τα μεγάλα συμβάντα της Εύβοιας και όχι μόνο, (όπως πυρκαγιές, πλημμύρες, συγκεντρώσεις κ.α) ήταν καταλυτική. Για να υπάρξουν αυτά τα αποτελέσματα προϋποθέτουν χιλιάδες ώρες δουλειάς, επαγγελματισμό και μεθοδικότητα. Σαφέστατα το ρίσκο ήταν μεγάλο και ο κίνδυνος εγκυμονούσε παντού. Άξιζε όμως.
Με τα γραφόμενά μου δεν διεκδικώ δάφνες, μήτε προσπαθώ να περάσω το μήνυμα ότι φοράω φωτοστέφανο, ουδείς άγιος θα μπορούσε να επιβιώσει σε έναν τέτοιο χώρο . Δεν διεκδικώ τo αλάνθαστο, μόνο οι άπραγοι τα κάνουν όλα σωστά. Απλά η πισώπλατη μαχαιριάς της αχαριστίας και της ψευτιάς με πληγώνει. Πονάει πολύ η ριμάδα, πιο πολύ κι απ` την φονικότερη σφαίρα του σκληρότερου κακοποιού. Δεν πειράζει. Άλλωστε δεν θα μπορούσαν ποτέ να με χτυπήσουν κατά μέτωπο. Ίσως ήταν και χρήσιμο γιατί έπεσαν οι μάσκες. Μάλλον, μετά απ' αυτή την απόφαση η πρόωρη αποχώρησή μου από το Σώμα είναι πλέον μονόδρομος για μένα. Δεν έμαθα να συμβιβάζομαι στην αδικία και δεν μπορώ να την δεχθώ, ούτε να υποκρίνομαι. Απλά μου γεννούνται κάποια εύλογα ερωτήματα τα οποία είναι βέβαιο ότι θα μείνουν αναπάντητα. Όπως:
-Τα ενθύμια από τις τιμητικές διακρίσεις πρέπει να τα κρατήσω ή να τα επιστρέψω στην υπηρεσία????
-Στη διδακτέα ύλη των νέων Αστυνομικών άραγε, θα συμπεριληφθεί και ο τρόπος σταύρωσης και αποκαθήλωσής μου?????
-Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη αν σε λίγους μήνες (γιατί τόσο θα χρειαστεί), η περιοχή μας ξαναπάρει φωτιά και γίνει εκ νέου η Νότια Εύβοια άντρο κακοποιών??? Αν χρειαστεί οι κάτοικοι να ξαναπιάσουν τις καραμπίνες???
Και πολλά άλλα. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Κι αν δεν κατανοήσατε πλήρως τα γραφόμενά μου ή σας μοιάζουν με άλυτο γρίφο, το τηλέφωνό μου είναι ανοικτό, όπως ήταν πάντα, 24 ώρες το 24ωρο.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια