Τις τελευταίες ημέρες, στην επί του κορονοϊού εποχή, βλέπουμε ν' αναβιώνουν στην κοινωνία λέξεις όπως ο αλτρουισμός, η αλληγγύη, η συναδελφικότητα, η υπευθυνότητα. Συμβαίνει κάτι
αντίστοιχο στην ελληνική αστυνομία;
Τμήμα των πολιτικών μας, του στενού και του ευρύτερου τομέα, δήλωσε και διαδήλωσε, μετά από άνωθεν ντιρεκτίβες ή όχι, ότι θα στερηθεί το μισό του μισθού του για δύο μήνες σε ένδειξη αλληγγύης και στήριξης των υγειονομικών. Πολλά και ανυπόκριτα μπράβο.
Οι ίδιοι όμως, όπως και μία σειρά αξιολογημένων ή αισθανόμενων πιθανών στόχων για τους οποίους εκκρεμεί σε βάρος τους απειλή και ως εκ τούτου διαθέτουν αστυνομικούς συνοδείας, ποια αλλυλεγγύη δείχνουν στο αστυνομικό προσωπικό (το σύνηθες κι ακαταπόνητο) και συγκρατούν δίχως λόγο κι αιτία ένα τεράστιο αριθμό συναδέλφων τους ως οιονεί προσωπική τους ασφάλεια.
Αν δεν κάνουμε λάθος, εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων έχουν περιορίσει κι αυτοί τις μετακινήσεις του στο ελάχιστο δυνατό. Οπότε προς τί η χρεία τόσο μεγάλου αριθμού αστυνομικών συνοδείας, εκτός κι αν ακόμη χρειάζονται όπως παρακολουθήσαμε σε πρόσφατα φωτογραφικά στιγμιότυπα για άλλου είδους αξιολογικά υψηλού κινδύνου για τις αυτού εξοχότητες εργασίες.
Και αν οι ίδιοι δεν φιλοτιμούνται να παραδώσουν το πολύτιμο φορτίο τους, η ηγεσία γιατί δεν τους ανακαλεί προσωρινά, για δύο μήνες, μέχρι ν' αξιολογηθεί το εύρος και η πραγματική απειλή του σύγχρονου εφιάλτη;
Το πιθανότερο είναι πως φοβούνται πως αν τους δώσουν έστω και για 10 ημέρες, θα κινδυνεύσουν να τους χάσουν.
ΥΓ: Ούτε αυτό φαίνεται ν' αποτελεί μέρος των συνδικαλιστικών προτεραιότητων. Σιγά μέρες που είναι μην κάτσουν να ... σπάσουν αυγά.
του Γιώργου Καραϊβάζ
0 Σχόλια