Παραθέτουμε κείμενο από την Ομάδα Αλήθειας ΕΛ.ΑΣ: Η
αξιοπρέπεια των συνδικαλιστών αστυνομικών εδώ και χρόνια άρχισε να κλυδωνίζεται
και να παραπαίει εξαιτίας μιας φιλοσοφίας
που εναλλάσσεται μεταξύ του
προσωπικού συμφέροντος , της πλάνης ψευδών ιδεολογικών διλημμάτων, καθώς και
της λανθασμένης τακτικής ότι «πάμε πάντα με τον δυνατό».
Έναν δυνατόν, που όχι
απλώς ήταν αδύναμος όπως απεδείχθη να ανταπεξέλθει των προσδοκιών, αλλά
σταδιακά καταχαράκωσε όλη την εικόνα του ένστολου συνδικαλισμού.
Η σταδιακή
επίσης απώλεια της αξιοπρέπειας εκείνων που επιλέχθηκαν να διαχειρίζονται τα
προβλήματα των συναδέλφων τους, είχε σαν συνέπεια το συνδικαλιστικό κίνημα της
ΕΛ.ΑΣ να χάσει την δυναμική του και την αποτελεσματικότητα στην δυνατότητα
διαχείρισης των προβλημάτων του κλάδου, προβάλλοντας συνάμα και μια εικόνα που στην
ουσία προσέβαλε τον Έλληνα αστυνομικό. Πολιτικοί προϊστάμενοι κάθε κυβέρνησης
αντιλαμβανόμενοι το <<έλλειμα >>του ένστολου συνδικαλισμου,
εκμεταλλεύτηκαν την <<αναπηρία του >> ,για τους δικούς τους ο
καθένας λόγους. Οι μεν για να έρθουν στην εξουσία έχοντας εξασφαλίσει τους
ιδανικούς εκπροσώπους τύπου, οι δε για να περάσουν όλα τα μέτρα, ακόμη και αυτά
που ήταν κατάπτυστα για τους Έλληνες αστυνομικούς. Φυσικά θα μπορούσαν πολλά να
αποφευχθούν εάν υπήρχε ένα υγιές συνδικαλιστικο κίνημα που θα είχε την δυνατότητα
να αντιληφθεί και να αντιδράσει . Άρα, οι Έλληνες αστυνομικοί δεν έμειναν απλώς
θεσμικά και οικονομικά ανοχύρωτοι οσο αφορά τις διεκδικησεις τους ,έχασαν και
το ηθικό πλεονεκτικά που τους έδινε η αποδοχή του κόσμου εξαιτίας του
λειτουργήματος που επιτελούν , και από την μία οι συνδικαλιστές τους δεν
μπορούσαν να το παραδεχτούν εξαιτίας του ότι στερούνταν ακόμη και της
απαραίτητης γραμματειακής μόρφωσης αλλά και της ικανότητας να εκμεταλευτουν τις
περιστάσεις και από την άλλη οι ίδιοι οι αστυνομικοί δεν ήταν σε θέση να κάνουν
κάτι γι’αυτό παρά μόνο να το ομολογούν και απλώς να το κατακρίνουν.
Η αλαζονεία
τώρα που πλήττει όλους όσους θεωρούν ότι έχουν εξουσία και δύναμη ,έπληξε
φυσικά και τους απαίδευτους συνδικαλιστες της αστυνομίας και τους οδήγησε στο
τελευταίο συνέδριο τους να κάνουν πράγματα που όχι μόνο προσέβαλαν τους
συναδέλφους τους (εν μέσω μιας πολυδιάστατης κρίσης για την χώρα μας ), αλλά
και προέβησαν σε παράνομες μεθοδεύσεις που δε επιτρέπονται σε αστυνομικούς που
οφείλουν να εφαρμόζουν το νόμο. Και δεν έφταναν όλες αυτές οι αλχημείες σε
βαρος των συναδέλφων τους ,αλλά μπροστά στο πυρετό της ματαιοδοξίας τους
αποφάσισαν αρον αρον και δεύτερο Συνεδρειο για την 21 και 22 Μαρτίου ,(όταν η
πανδημία ήταν στο αποκορύφωμα της ),μη διστάζοντας να βάλουν σε κίνδυνο την
σωματική ακεραιότητα και την ζωη των εκλεκτόρων και των οικογενειών τους ,αρκεί
να κάνουν πράξει το σχέδιο τους ,ευτυχώς όμως την λύση την έδωσε η κυβέρνηση
που είχε ήδη ακυρώσει Συνέδρια , συγκεντρώσεις κλπ . Μια μικρή ένωση από την Στερεά
Ελλάδα ήταν αυτή που αντέδρασε σ’ αυτές τις πρακτικές, γιατί ήδη είχε δεχθεί
αλλεπάλληλα χτυπήματα απο κάποιους αλαζόνες που θεώρησαν ότι έχουν την δύναμη
με το μέρος τους.
Έτσι, τίθεται το εξής ερώτημα: Η σπίθα που έβαλε αυτή η μικρή
ένωση είναι αρκετή να ανάψει την φωτιά που θα αλλάξει το συνδικαλιστικό κίνημα
της Ελληνικής Αστυνομίας που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε πλήρη απραξία,
αταξία και υποβάθμιση ; Ή στον βωμό του προσωπικού συμφέροντος, της δήθεν
κομματικής πειθαρχίας και της ψευδαίσθησης του δυνατού που οι ίδιοι
δημιούργησαν , θα σβήσει και θα συνεχίσει η ολίσθηση μέχρι την ολοκληρωτική
απαξίωση;
0 Σχόλια