Γάτα με προβιά λιονταριού - του Κωνσταντίνου Τζέκη

Οι φτωχές χώρες, δεν μπορούν να κάνουν μεγάλα όνειρα. Μπορεί, πρόσκαιρα, να παρασυρθούν αιθεροβάμονες ονειροπαρμένοι και φανατικοί οπαδοί διάφορων οργανώσεων, αλλά μακροχρόνια όλοι προσαρμόζουν, στις πραγματικές διαστάσεις, τα όνειρά τους.

Αναφέρομαι στην Τουρκία του Ερντογάν. Θυμήθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και θέλησε να ζέψει σαν υποζύγια τους λαούς, που μπορεί να ήταν τότε μέλη αυτού του κρατικού μορφώματος, μπορεί να είναι Μουσουλμάνοι, μα ποτέ δεν ήθελαν να έχουν τον Τούρκο κεχαγιά.

Για να έχουν όμως τα όνειρα στόχους, θα πρέπει να βρούμε και έναν εχθρό, που θα πρέπει, να προσπαθούμε διαρκώς, να εξοντώσουμε. Για τους γείτονές μας τέτοιος εχθρός διαχρονικά ήταν ο Χριστιανισμός, που λόγω γειτονίας εκπροσωπείται από τους Έλληνες. Άλλωστε ήμασταν εμείς που τους μικρύναμε.

Θυμάμαι τον Ερτογάν, όταν το 2003 στη Σύνοδο κορυφής της ΕΕ, που πραγματοποιήθηκε στη Συθωνία της Χαλκιδικής, ήρθε στη χώρα μας προσκεκλημένος των φιλελεύθερων κομμάτων στη Σύνοδο, που πραγματοποίησαν στην  Κασσάνδρα. 

Κατά την επιστροφή του την επόμενη ημέρα, που συνέπιπτε με την μεγάλη πορεία των  πολλών οργανώσεων στη Θεσσαλονίκη, που ήταν τότε εναντίον της παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ και τις περίπου δέκα χιλιάδες των αναρχικών και αντιεξουσιαστών, που τους φιλοξενούσε το Πανεπιστήμιο, ήθελε παρά της αντίδραση της Κυβέρνησης να επισκεφθεί την κατοικία του Κεμάλ Ατατούρκ, που ήταν δίπλα στο Πανεπιστήμιο και στεγάζει το Τούρκικο Προξενείο.

Η επίσκεψή του κοντά σε χώρο διαμονής των αναρχικών, ανέτρεπε όλα τα μέτρα ασφαλείας της Αστυνομίας, αφού για να τον προστατέψει, θα έπρεπε, να τροποποιήσει τα σχέδια, που είχαν εκπονηθεί με πολύ κόπο και χρόνο.

Τελικά επισκέφθηκε την κατοικία του Κεμάλ, χωρίς την έγκριση της Κυβέρνησης, αφού έλεγε διαμαρτυρόμενος ότι δεν μπορεί να αφιχθώ στην Θεσσαλονίκη και να μην προσκυνήσω την γενέτειρα του Κεμάλ. Σαφώς ποσώς ήθελε να επισκεφθεί το σπίτι του Κεμάλ, που γειτνίαζε με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Ήθελε να απασχολήσει μεγάλη δύναμη από τα μέτρα για να βρουν την ευκαιρία οι αναρχικοί, να κάψουν την πόλη. Αλλά γι' αυτό άλλη φορά θα ασχοληθούμε

Βέβαια αργότερα κατηγόρησε τον Κεμάλ για τη Συνθήκη της Λοζάνης και τον αποκήρυξε, θεωρώντας τον προδότη της Τουρκίας!!!

Μετά τις εμπρηστικές του ομιλίες μπροστά σε φοβισμένους χειροκροτητές, που χτυπούν τα χέρια με το ζόρι, περί ανασύστασης της Αυτοκρατορίας, περί ανακατάληψης χαμένων εδαφών και περί γαλάζιας πατρίδας, ήρθε το ράπισμα της πραγματικότητας. Τα έκανε μαντάρα στη Συρία, που ο στρατός του νικήθηκε από τους Σύριους, κατάφερε να τον εξαποστείλει η Αμερικάνικη Γερουσία, η Ευρώπη, η Τυνησία, η Σαουδική Αραβία και η Γαλλία να δείξει τα δόντια της με την έντονη παρουσία της στη Μεσόγειο. Τα όνειρα θρύψαλα και στάχτη. Άνθρακες ο θησαυρός. 

Ύστερα θυμήθηκε την προσφιλή του τακτική. Σαν γάτα, νόμισε ότι μπορεί να παίξει με το ποντίκι. Τέτοιο νόμισε πως ήταν η Ελλάδα.  Εξαπέστειλε τα στίφη των άτακτων να εισβάλουν στη χώρα μας και μάλιστα στη Θράκη με σκοπό να συγχρωτισθούν με τους εκεί Έλληνες Μουσουλμάνους. Ο Μουφτής όμως στήριξε τη χώρα που κατοικεί και ο σουλτάνος έμεινε με το όνειρο το απατηλό. Από την άλλη η χώρα μας υποψιασμένη, αντιστάθηκε και δυστυχώς γι' αυτόν σθεναρά. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του.

Τελικά τον λυπάμαι. Σκέφτομαι ότι θα τον κρεμάσουν σαν τον Ντεμιρέλ στην πλατεία της Κωνσταντινούπολης. Ο Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης  και πολιτικός του άσπονδος αντίπαλος του ετοιμάζει τον επικήδειο. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.