Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Ο “εγκλεισμός”


Το 1958 ο Αμερικανός κοινωνιολόγος και εγκληματολόγος, Gresham Sykes, στο βιβλίο του υπό τον τίτλο The Society of Captives: A Study of a Maximum Security Prison περιέγραψε με μεγάλη οξυδέρκεια τα δεινά του εγκλεισμού/ pains of imprisonment. Ο Sykes μελέτησε μία κρατική φυλακή υψίστης ασφαλείας του N.Jersey, 1200 κρατουμένων και 300 σωφρονιστικών υπαλλήλων και περιέγραψε συγκεκριμένες κατηγορίες κρατουμένων, βάσει ονομασιών και παρωνυμιών που αποδίδει ο ένας στον άλλον.
 
62 χρόνια μετά, στο πλαίσιο της σύγχρονης εποχής, νιώθουμε αυτή την περίοδο, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, “εγκλωβισμένοι” σε μία νέα πραγματικότητα στην οποία οφείλουμε να προσαρμοστούμε και να “συμμορφωθούμε”, συνειδητοποιώντας στην πράξη πώς είναι να στερούμαστε, όπως οι κρατούμενοι, πολλά από όσα θεωρούσαμε αυτονόητα και δεδομένα στην καθημερινότητά μας, καθώς και όσα μας ευχαριστούσαν. Μοιάζει με υποχρεωτικό “κοινωνικό πείραμα” αυτό που ζούμε….
 
Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός που βιώνουμε τη δύσκολη αυτή χρονική περίοδο αναμφίβολα έχει τις επιπτώσεις του στη διάθεση και την ψυχολογία μας. Για άλλους ανθρώπους το ψυχικό κόστος είναι μεγαλύτερο, γι’ άλλους πιο διαχειρίσιμο αλλά σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπιση μίας τόσο κρίσιμης κατάστασης που αφορά ένα φλέγον ζήτημα δημόσιας υγείας μας απασχολεί και μας προβληματίζει σοβαρά όλες και όλους. Είναι μία νέα πραγματικότητα την οποία αυτή την περίοδο οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε, να διαχειριστούμε τα συναισθήματα που μας προκαλεί και με δύναμη να συνεχίσουμε.
 
Το κλείσιμο των σχολείων, των Πανεπιστημίων και άλλων χώρων εκπαίδευσης ήταν ένα πολύ σημαντικό και θετικό μέτρο πρόληψης (όσες και όσοι είμαστε εκπαιδευτικοί το καταλαβαίνουμε πολύ καλά αυτό) και είναι πλέον θέμα ευθύνης κάθε οικογένειας να κατανοήσει τη βαρύτητα του μέτρου αυτού και να περιορίσει τις άσκοπες μετακινήσεις και κυρίως τον συνωστισμό σε κλειστούς χώρους. Ακόμα και για τους εκπαιδευτικούς που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα, αυτή την περίοδο, θα πρότεινα την αξιοποίηση του Skype, εφόσον είναι εφικτό. Το χθεσινό μου άρθρο αφορούσε ακριβώς αυτό το θέμα, τον ρόλο των εκπαιδευτικών αυτή την κρίσιμη περίοδο (βλ.σχετικά https://aggelikikardara.wordpress.com/2020/03/11/%ce%bf-%cf%81%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%ba%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%83%ce%b9/).
 
Η δύσκολη αυτή περίοδος απαιτεί ευθύνη και συνειδητοποίηση. Σεβασμό στον ίδιο μας τον εαυτό και στον συνάνθρωπό μας. Η κατάσταση που βιώνουμε είναι εξαιρετικά δύσκολη για όλους μας και έχει επιπτώσεις σε πολλά επίπεδα. Αφορά όμως ένα ζήτημα υγείας, επομένως το ύψιστο αγαθό, άρα όλοι οφείλουμε να συμβιβαστούμε με όσα πρέπει να γίνουν κι ας μη μας αρέσει ασφαλώς το να κλειστούμε σπίτι και να στερηθούμε τη βόλτα και την ψυχαγωγία μας.
 
Όσο δύσκολο κι αν είναι να περάσουν οι 15 μέρες ή ο ένας μήνας με περιορισμένες επαφές και εξόδους με τα παιδιά μας, πιστεύω ότι αξίζει να αναλογιστούμε πως υπάρχουν συνάνθρωποι μας και κυρίως παιδιά σε νοσοκομεία (και δεν αναφέρομαι ασφαλώς σε αυτή την περίοδο και τον ιό) που βιώνουν μία πολύ σκληρή πραγματικότητα για πολύ μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Επομένως, θεωρώ ότι για μία κατάσταση που αφορά όλους μας και η εξέλιξή της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τη δική μας στάση και συμπεριφορά, είναι άσκοπο να γκρινιάζουμε ειδικά εάν σκεφτούμε ότι είναι μέν μία πολύ δύσκολη χρονική περίοδος, αλλά θα περάσει. Αυτή τουλάχιστον η σκέψη ας μας δίνει δύναμη και αισιοδοξία για το μέλλον.
 
Θετική στάση, επομένως, ας προσπαθήσουμε να έχουμε και να εφαρμόσουμε όλα τα αναγκαία μέτρα πρόληψης και τη σχολαστική ατομική υγιεινή, γιατί αναμφίβολα η δημόσια υγεία είναι ό,τι πιο σπουδαίο και πολύτιμο έχουμε. Το συνειδητοποιούμε πολύ έντονα, έστω και με αυτό τον επώδυνο τρόπο. Τέλος, ας είναι αυτή η περίοδος μία ευκαιρία για να αγαπήσουμε το βιβλίο, τη μουσική, να έρθουμε πιο κοντά στα παιδιά μας χτίζοντας μία πιο ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους, παίζοντας, συζητώντας και ανακαλύπτοντας την αξία στιγμών που ίσως πριν δεν είχαμε ανακαλύψει μέσα στην πίεση της έντασης της καθημερινότητας.
 




Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια