Άρθρο της Σοφίας Βαγενά, με αφορμή την πρόσφατη διπλή
ανθρωποκτονία από αστυνομικό: Δυστυχώς, τη βία κατά των γυναικών και παιδιών, δεν
σταματούν ούτε οι ειδικές συνθήκες
εξαιτίας του κορωνοΐου.
Η αναγκαστική παραμονή μας στο σπίτι εγκυμονεί
για αρκετές γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας ένα ιδιαιτέρως τοξικό και
επικίνδυνο περιβάλλον. Δεν είναι η πρώτη και δυστυχώς ούτε η τελευταία
γυναικοκτονία στη χώρα μας: Τους 3 πρώτους μήνες του 2020, 5 γυναίκες
δολοφονήθηκαν, στην πλειοψηφία τους από συζύγους/συντρόφους.
Η δολοφονία των δύο γυναικών από τον θύτη ο
οποίος ήταν αστυνομικός, δηλαδή ταγμένος στην ασφάλεια της κοινωνίας μας, δεν
αποτελεί οικογενειακό έγκλημα αλλά μια διπλή γυναικοκτονία, η οποία λειτούργησε
ως τιμωρητική πράξη στη μη συμμόρφωση του θύματος. Για μια ακόμη φορά
διαπράχθηκε από άντρα του οικείου περιβάλλοντος και αποτέλεσε ένα ακραίο
έγκλημα έμφυλης βίας με θύματα δύο γυναίκες. Γνωρίζουμε καλά ότι η
ενδοοικογενειακή βία γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όταν οι γυναίκες
εγκαταλείπουν τον σύζυγο/σύντροφο, όπως σε αυτή την περίπτωση.
Οι περιπτώσεις των γυναικών, που δεν
«ξεμπλέκουν έτσι εύκολα» από τους κακοποιητές τους, είναι καθημερινές: Γυναίκες
που δέχονται καθημερινή βία και εξευτελισμό από πρώην συζύγους/συντρόφους, που
τις καταδιώκουν στο δρόμο, έξω από το σχολείο των παιδιών, ακόμη και στο χώρο
δουλειάς. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως θύματα αποτελούν και τα ανήλικα τέκνα
τους.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, από την αρχή το σχέδιό του δράστη
προέβλεπε τη δολοφονία της πρώην συζύγου του, αλλά και της στενής της φίλη, η
οποία, όπως ισχυρίζεται, «έβαζε λόγια και επηρέαζε την πρώην σύζυγό του». Σε
αυτή την περίπτωση, ο δράστης δεν στράφηκε μόνο ενάντια στην πρώην σύζυγο, αλλά
και στον κοινωνικό της περίγυρο. Άλλωστε, μέσα στο μέρος του σχεδίου των
κακοποιητών είναι η κοινωνική απομόνωση των θυμάτων τους.
Τα ερωτήματα, όμως, για το πώς ένας αστυνομικός
που φέρει όπλο έφτασε στο σημείο να κάνει διπλή δολοφονία είναι πολλά. Πολλά
είναι και αυτά σχετικά με το πώς είναι δυνατόν να μην είχαν αντιληφθεί τίποτα
οι συνάδελφοί του και οι προϊστάμενοί της Υπηρεσίας του. Αν και στην υπηρεσία
του ισχυρίζονται ότι δεν είχαν καταλάβει το παραμικρό και ότι δεν έδινε και ο
ίδιος αφορμές. Όμως τίθεται ερωτήματα, αφενός ως προς το ποιά είναι η
συχνότητα, με την οποία περνάνε οι Αστυνομικοί ψυχολογικά τεστ, ώστε να κριθεί
η ικανότητα να φέρουν ατομικό οπλισμό κι αφετέρου, στη συγκεκριμένη περίπτωση,
πώς δεν είχε καταλάβει κανείς από το οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον ότι η
ψυχολογική του κατάσταση ήταν προβληματική και ο θυμός και η ένταση μέσα του
ήταν σε τέτοιο βαθμό, που τον οδήγησαν στη διπλή ανθρωποκτονία;
Τέλος, αποτελεί ερώτημα και το αν είναι εύκολο
για γυναίκες, που έχουν άντρες αστυνομικούς να καταγγείλουν την
ενδοιοικογενειακή βία, που έχουν υποστεί από τον ίδιο τους τον άντρα στην
Αστυνομία, στο οικείο Αστυνομικό Τμήμα;
Καταλήγω λοιπόν, ότι εν έτει 2020, δεν υπάρχει
η δέουσα πρόληψη των εγκλημάτων έμφυλης κι ενδοοικογενειακής βίας από την
Ελληνική Αστυνομία και η λειτουργία των Τμημάτων Ενδοιοικογενειακής Βίας πρέπει
να βελτιωθεί, ώστε να αποκτήσουν ουσιαστικές προανακριτικές αρμοδιότητες.
Βαγενά Σοφία
Γραμματέας Α.ΚΙ.Δ.Α.
Μέλος Δ.Σ Π.Ο.ΑΞΙ.Α & ΕΝ.ΑΞΙ.Α
0 Σχόλια