Η καλλιέργεια θετικών συναισθημάτων και η έννοια της “σταθερότητας” για τον έγκλειστο πληθυσμό και τους αποφυλακισμένους

“Ο έρωτας δεν πρέπει να είναι απαγορευμένος όσο υπάρχουν άνθρωποι, είτε αυτοί ζούν ελεύθεροι, είτε στερούνται την ελευθερία τους”. Τα χάρτινα μπουκέτα του Αγίου Βαλεντίνου στις φυλακές

Ναυπλίου. Ο έρωτας δεν πρέπει να είναι απαγορευμένος …Πολλές φορές αποτελεί τη μοναδική σανίδα σωτηρίας για τους φυλακισμένους.

Της Γκέλης Ντηλιά, Καθηγήτριας Αγγλικών – εθελόντριας εκπαιδεύτριας ενηλίκων σε Καταστήματα Κράτησης

Βλ.σχετικά https://www.huffingtonpost.gr/entry/ta-chartina-mpoeketa-toe-ayioe-valentinoe-stis-felakes-naeplioe_gr_5e467cedc5b64d860fc909f4?utm_hp_ref=gr-homepage

Να τονίσω ότι η ψυχολογία των φυλακισμένων, όπως δείχνουν οι έρευνες, είναι πολύ επιβαρυμένη. Τα δεινά του εγκλεισμού επιδρούν δυσμενώς τόσο στην καθημερινότητα όσο και στην ψυχική τους κατάσταση. Επομένως η καλλιέργεια θετικών συναισθημάτων και η ενίσχυση των όποιων θετικών στοιχείων της προσωπικότητάς τους είναι εξαιρετικά σημαντική, ιδίως εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν καταφέρει να αναδείξουν εκτός φυλακής τις θετικές πλευρές τους που θα μπορούσαν να τους κρατήσουν μακριά από το έγκλημα και την εγκληματική δράση.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί στο σημείο αυτό ότι η “σταθερότητα” στη ζωή των αποφυλακισμένων είναι ένα στοιχείο καταλυτικό για την απόχη της από την εγκληματική δράση, για τη μη υποτροπή τους.

Ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον που θα στηρίξει τον αποφυλακισμένο είναι το πιο πολύτιμο “δώρο” που θα μπορούσε να δοθεί σε ένα άτομο που, έχοντας εκτίσει την ποινή της φυλάκισης, επιστρέφει στην κοινωνία διεκδικώντας τη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή που ο νομικός μας πολιτισμός του παρέχει.

Αναμφίβολα, η σταθερότητα στη ζωή ενός αποφυλακισμένου δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, καθώς τα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητά του εκτός φυλακής είναι πολλά και σοβαρά, λαμβάνοντας συχνά πολυσύνθετες διαστάσεις και προεκτάσεις.

Ο οικογενειακός ιστός διαταράσσεται και μπορεί να διαλυθεί ο οικογενειακός δεσμός, όπως αλλωστε διαβάζουμε και στο άρθρο από τις μαρτυρίες κρατουμένων που αναζητούν ένα πρόσωπο για να μοιραστούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Παράλληλα, είναι δύσκολο να βρεθεί μία σταθερή δουλειά, την οποία θα κρατήσει το άτομο, με συνέπεια να μην μπορεί να επιτευχθεί η σταθερότητα στη ζωή του αποφυλακισμένου.

Η κατάσταση σαφώς είναι καλύτερη στις περιπτώσεις όπου το οικογενειακό περιβάλλον στηρίζει τον αποφυλακισμένο, γιατί εκεί μπορούν να δοθούν πιο αποτελεσματικές λύσεις, όπως να βρεθεί μία θέση εργασίας στα άλλα μέλη της οικογένειας μέχρι να βρει ξανά η οικογένεια τις ισορροπίες της.

Παραπέμπω ολοκληρώνοντας το σημερινό μου κείμενο, στην πολύ ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική για το θέμα συνέντευξη με την κ. Χαρά Βλαστάρη-Δυοβουνιώτου, Κοινωνιολόγο-Ψυχολόγο στο postmodern.gr και τη στήλη μου “Έγκλημα και Media” τον Απρίλιο του 2019 για τις προσπάθειες των αποφυλακισμένων για κοινωνική επανένταξη. Βλ.σχετικά

Ηζωή μετά τη φυλακή και οι προσπάθειες του Ονήσιμου να σταματήσει τον φαύλοκύκλο της παρανομίας

Αγγελική Καρδαρά

https://aggelikikardara.wordpress.com