Εκπαίδευση κρατουμένων και σημαντικά σημεία που πρέπει να αναδειχθούν

Πάντοτε διαβάζω με ενδιαφέρον και προσοχή τα άρθρα και τις έρευνες παλαιότερων εκπαιδευόμενών μας στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος και νιώθω υπερήφανη για την πορεία τους και τη συμβολή τους στον χώρο των ΜΜΕ.

 

Ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ που διάβασα πριν από λίγες ημέρες είναι της εκπαιδευόμενής μας στο παρελθόν, στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος, στο σεμιναριακό πλαίσιο μαθημάτων για το αστυνομικό και δικαστικό ρεπορτάζ, κ. Εύας Παπαδοπούλου. Πρόκειται για το ρεπορτάζ της στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, με τον τίτλο Σβήνουν το φως της γνώσης και της ελπίδας στις φυλακές.

Βλ.σχετικα https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiomata/219437_sbinoyn-fos-tis-gnosis-kai-tis-elpidas-stis-fylakes

Η κ. Παπαδόπουλου αν

αδεικνύει το φλέγον ζήτημα της εκπαίδευσης των κρατουμένων, τονίζοντας την καθοριστική σημασία της ως μέσο κοινωνικής επανένταξης. Παράλληλα φέρνει στο φως τα σοβαρότατα προβλήματα που σχετίζονται με την εκπαίδευση των κρατουμένων, τα οποία θεωρώ αναγκαίο να γνωρίζει το ευρύ κοινό και βέβαια να υπάρξει μία ολοκληρωμένη προσέγγισή τους.

 

Κατ’ αρχάς συνιστά  ένα πολύ σοβαρό ζήτημα το ότι, αν και όπως δείχνουν τα διεθνή ερευνητικά πορίσματα η εκπαίδευση είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για να επιτευχθεί η έννοια της κοινωνικής ενσωμάτωσης, να καταπολεμηθεί η υποτροπή  και ταυτόχρονα ένα πολύ σημαντικό μέσο για να μάθουν να θέτουν στόχους, να κατανοήσουν ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι  πέρα από τους δρόμους της παρανομίας, να ανακαλύψουν νέους τρόπους  έκφρασης σκέψεων, απόψεων, συναισθημάτων, ιδεών και να δουν και οι ίδιοι διαφορετικά τον εαυτό τους, μέσα από ένα πιο θετικό πρίσμα, δεν δίνεται η δέουσα βαρύτητα στην ενίσχυσή της μέσα στις φυλακές.

 

Η υποστελέχωση των σχολείων της φυλακής και η μη ύπαρξη οργανικών θέσεων για τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται στον χώρο της φυλακής, ώστε να εκπαιδευτούν κατάλληλα για τις αυξημένες απαιτήσεις του εκπαιδευτικού τους ρόλου αλλά και να υπάρχει μία συνέχεια και μία σταθερότητα στο έργο τους, καταδεικνύουν ότι η εκπαιδεύση των κρατουμένων δεν έχει ακόμα λάβει από την Οργανωμένη Πολιτεία τη θέση που της αρμόζει.

 

Με προβληματίζει εντόνως και θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα σε αυτό το σημείο του ρεπορτάζ της κ. Παπαδοπούλου “Οι εκπαιδευτικοί έχουν επικαλεστεί πολλές φορές την ανάγκη δημιουργίας οργανικών θέσεων μέσα στις φυλακές, αλλά η απάντηση του υπουργείου είναι πως δεν θέλει τη μονιμότητα μέσα στα καταστήματα κράτησης για να αποφευχθούν διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ κρατουμένων και εκπαιδευτικών”.

 

Μου δημιουργεί πολλά ερωτήματα να πιστεύει κανείς ότι ένας εκπαιδευτικός, με οργανική θέση, κατάλληλα εκπαιδευμένος να εργαστεί σε αυτό τον χώρο, με τις ιδιαιτερότητες και τις αυξημένες απαιτήσεις, θα αναπτύξει σχέσεις επιζήμιες με τους κρατούμενους. Με αυτήν τη λογική θα πρέπει να είναι ωρομίσθιοι όλοι οι εργαζόμενοι των φυλακών και όχι μόνον οι εκπαιδευτικοί. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν τον χώρο και τον χρόνο να αναπτύξουν την εκπαιδευτική τους δράση με τρόπο ολοκληρωμένο και με ακριβή στοχοθεσία, ώστε να μπορέσει η εκπαιδευτική διαδικασία να διαδραματίσει έναν ουσιαστικά θετικό ρόλο για τους κρατούμενους. Επίσης, είναι αναγκαίο ο εκπαιδευτικός που εργάζεται στα σχολεία των καταστημάτων κράτησης να έχει κάνει συνειδητά τη συγκεκριμένη επιλογή και βέβαια να έχει κατάρτιση και εκπαίδευση ώστε να προσφέρει έργο.

Συνοψίζοντας, η εκπαίδευση και οι θετικές δράσεις στους χώρους των καταστημάτων κράτησης πρέπει να ενισχυθούν αλλά όχι με τη λήψη έκτακτων μέτρων ή με ημίμετρα αλλά με στρατηγικά σχεδιασμένες προτάσεις που θα δίνουν έμφαση τόσο στις ανάγκες του μαθητικού πληθυσμού των καταστημάτων κράτησης και στις δεξιότητες που είναι σκόπιμο να αναπτύξουν προκειμένου να τις αξιοποιήσουν με την αποφυλάκισή τους, όσο και στην απόκτηση γνώσεων που θα τους δώσουν κίνητρο να προσεγγίσουν καίρια ζητήματα της ζωής τους με έναν διαφορετικό τρόπο.

 

Όπως με ενημέρωσε η κ. Παπαδοπούλου, μετά το ρεπορτάζ της, άρχισαν να γίνονται αιτήσεις για την κάλυψη της διευθυντικής θέσης και πριν από δύο μέρες άνοιξε το ΔΙΕΚ. Πολύ ευχάριστη εξέλιξη πραγματικά! Ωστόσο, θα επιμείνω -και με της ιδιότητα της εκπαιδευτικού- ότι για να μπορέσει να λειτουργήσει θετικά η εκπαιδευτική διαδικασία και ως μέσο “βελτιωτικής μεταχείρισης” των έγκλειστων μαθητών πρέπει να έχει συνέχεια, να στηρίζεται σε συγκεκριμένους στόχους, να λαμβάνει υπ’ όψιν τις ανάγκες του μαθητικού πληθυσμού αλλά και τις ιδιαιτερότητες του πλαισίου της φυλακής μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα.

 

Συνεχίζουμε τη διερεύνηση των θεμάτων μας για τα καταστήματα κράτησης της σύγχρονης εποχής.

 

 

πηγή: aggelikikardara.wordpress.com