Τα ονόματά τους δεν είναι γραμμένα με χρυσά γράμματα και οι
προτομές τους δε στολίζουν τους χώρους που ευεργέτησαν. Βιογραφίες τους δεν υπάρχουν
στα λεξικά και τα σχολικά βιβλία ως
παράδειγμα υψηλών ιδανικών. Η Αγλαΐα Αντωνιάδη
(Κυριακού) συνέδεσε το όνομά της με το γνωστό Νοσοκομείο Παίδων στου Γουδή, ενώ
ο αδελφός της Αντώνης Αντωνιάδης παραμένει άγνωστος, παρά το γεγονός ότι
κατέλειπε τεράστια για την ίδρυση Μαιευτηρίου για άπορες γυναίκες. Δύο αδέλφια
και μία οικογένεια εκπροσώπησαν την πλέον ιδανική και όμορφη πλευρά της
νεοελληνικής ιστορίας μας, ενώ ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν η μνήμη και η
περιουσία τους δείχνει την άλλη πλευρά της.
Η Αγλαΐα Αντωνιάδη (Κυριακού) παντρεύτηκε σε ηλικία 36 ετών τον
47χρονο καταγόμενο από την Καλαμάτα Καθηγητή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Παναγιώτη Κυριακό (1835-1900). Δεν απέκτησαν παιδιά και εκείνος έφυγε από τη
ζωή όταν η Αγλαΐα ήταν 54 ετών. Δε συμμετείχε σε κοσμικά γεγονότα, τιμούσε τη
μνήμη του συζύγου της, περνούσε το χρόνο της διαβάζοντας και αφιερωμένη σε
φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Συγκινημένη από τα τεράστια ποσοστά θνησιμότητας
των παιδιών και διατηρώντας ισχυρούς δεσμούς με τον ιατρικό κόσμο, μοιράστηκε
τις σκέψεις με τον μικροβιολόγο Κυριάκο Κυριαζίδη (1877-1938), από τους πρώτους
που δίδαξαν Παθολογία Παίδων σε πανεπιστημιακή κλινική. Έτσι, φεύγοντας από τη
ζωή (1933) με τη διαθήκη της διέθεσε την περιουσία της για τη δημιουργία της
«Κλινικής Απόρων Παίδων Παναγιώτη & Αγλαΐας Κυριακού & Οικογενείας
Σπυρίδωνος Αντωνιάδου».
Η επιλογή ως εκτελεστών ανδρών όπως ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών
Χρυσόστομος και ο υπουργός Υγείας Αλέξανδρος Κορυζής, επέτρεψε σχετικά σύντομα
για τα ελληνικά δεδομένα να εγκαινιαστεί το Νοσοκομείο (Απρίλιος 1938). Ο
αδελφός της, δικηγόρος Αντώνιος Αντωνιάδης όχι μόνον ενστερνίστηκε το όραμα της
αδελφής του, διαθέτοντας και εξ ιδίων σημαντικά ποσά για το Νοσοκομείο Παίδων,
αλλά έχτισε και το δικό του όραμα. Η αδελφή του φρόντισε για το άπορο παιδί και
εκείνος για την άπορη μάννα. Αφού έχασε την αγαπημένη του γυναίκα Ειρηνούλα και
την αδελφή του Αγλαία, συνέταξε τη διαθήκη του ορίζοντας να διατεθεί η μεγάλη
περιουσία του για τη δημιουργία της «Γυναικολογικής Κλινικής Μανουήλ Σπυρίδωνος
Αντωνιάδου», στην οποία θα νοσηλεύονταν άπορες γυναίκες. Ο Εμμανουήλ Αντωνιάδης
ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός τους που είχε προαποβιώσει.
Για την επίτευξη του σκοπού του διέθετε στον Δήμο Αθηναίων
το τριώροφο ακίνητό του, στην μικρή οδό Ξενοφώντος της περιοχής Συντάγματος,
αξίας 9.000.000 δραχμών αλλά και 6.000.000 δραχμές σε μετρητά και χρεόγραφα.
Όταν έφυγε από τη ζωή ο Αντ. Αντωνιάδης (1939) και έγινε γνωστή η δωρεά του
επικράτησε ενθουσιασμός και ευφορία. Το μέγεθος ήταν τόσο μεγάλο ώστε οδήγησε
το Δημοτικό Συμβούλιο της πρωτεύουσας να αποφασίσει την μετονομασία του Άλσους
Παγκρατίου σε Άλσος Ευεργετών. Επίσης να κοσμήσει το κεντρικό του μονοπάτι με
την προτομή του Αντ. Αντωνιάδη και άλλων ευεργετών των Αθηνών της δεκαετίας του
1930 (Αλκιβιάδη Σεράφη, Γεωργίου Διαμαντόπουλου). Γενικό κληρονόμο του όρισε τον
ανιψιό του Ιωάννη Α. Αντωνιάδη (1890-1977), μετά τον θάνατο του οποίου έπρεπε
το ακίνητο να περιέλθει στον Δήμο Αθηναίων.
Τα δύο αδέλφια, η Αγλαΐα και ο Αντώνιος, διέθεσαν τα
υπάρχοντά τους για τα Ελληνόπουλα και τις μανάδες τους. Η βιογραφία της Αγλαΐας
Κυριακού και η ιστορία του νοσοκομείου της, εξ όσων πληροφορούμαστε, γράφτηκε
αλλά δεν εκδόθηκε ποτέ. Ούτε στοιχειώδες βιογραφικό, με τους χρόνους γέννησης
και θανάτου της δεν έχει δημοσιευτεί. Οι υποσχέσεις για το «Πάρκο Ευεργετών»
και των προτομών τους δεν υλοποιήθηκαν, όπως και το Δημοτικό Μαιευτήριο που
ονειρευόταν ο Αντ. Αντωνιάδης. Η διαθήκη του τροποποιήθηκε και δημιουργήθηκε
μία Κλινική εντός του Δημοτικού Νοσοκομείου «Η ΕΛΠΙΣ», η οποία δεν υπάρχει πια.
Το ακίνητό του στην οδό Ξενοφώντος χρησιμοποιείται για τη στέγαση των δημοτικών
παρατάξεων και δημοτικών υπηρεσιών. Ο ναΐσκος του σπιτιού του έχει μετατραπεί
σε αποθήκη…
Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
0 Σχόλια