Εφεντίμ - του Κωνσταντίνου Τζέκη

Άρθρο του Κωνσταντίνου Τζέκη: Όσοι επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και άλλες περιοχές της Τουρκίας και έχουν την ευαισθησία να παρακολουθήσουν την καθημερινότητά
της, καθόλου δεν εκπλήττονται, από τα συμβαίνοντα, στην Τουρκία.

Βέβαια, πολλοί παρασυρμένοι, ίσως, από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, έχουν ανεβάσει πολύ την Τουρκία και τον  χαρισματικό της ηγέτη.

 Αποτέλεσμα αυτών των κριτικών, που είναι  θετικές, για την Τουρκία,  είναι να την δείχνουν σαν πρότυπο και σαν χώρα μοντέλο,  που έχει σπουδαία εξωτερική πολιτική και σέρνει τους μεγάλους από τη μύτη.

Όμως, όσοι πηγαίνουν και βλέπουν , γιατί πολλοί βλέπουν μόνο το χορό της κοιλιάς, άντε και την Αγία Σοφία, αφού είναι στο πρόγραμμα των τουριστικών επισκέψεων, δεν εκπλήττονται καθόλου.

Κατ’ αρχήν, υπάρχει τεράστια ανεργία, που φαίνεται από τους χιλιάδες πλανόδιους πωλητές, αλλά και τις γεμάτες πλατείες την ώρα της εργασίας. Από το ντύσιμο των ανθρώπων. Φτωχικοί μεροκαματιάρηδες που παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.

Το  μηνιάτικο,  ελάχιστο  και η βενζίνη σε τιμή διπλάσια από τη χώρα μας. Η εργασία είναι ανασφάλιστη και δεν υπάρχει σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, ούτε συντάξεις.

Όλοι, όσοι κάνουν δουλειές, που έχουν σχέση με τον τουρισμό, όπως ταξιτζήδες, γκαρσόνια κλπ, όλοι κλέβουν. Όπως κλέβουν και στις λαϊκές. Ο φίλος μου ο Γιάννης, άφησε  τη τσαντούλα με τσιγάρα που κρατούσε για να δέσει το κορδόνι του. Πάει η τσάντα.

Τα Πανεπιστήμια είναι ιδιωτικά και κοστίζει η ανώτατη παιδεία, τόσο ώστε μόνο οι έχοντες σπουδάζουν. Οι λοιποί, πουλάνε κομπολόγια και ...ορίτζιναλ μαϊμού προϊόντα στους δρόμους.

Όσο για αποδείξεις στις συναλλαγές, αλλού το θαύμα. Ούτε το χρώμα τους δεν βλέπεις.

 Έτσι μοναδική διέξοδος στον Ερτογάν είναι η εξωτερική πολιτική και η επίδειξη ανδρισμού σε χώρες αδύναμες και καταφανώς μικρότερες. Όμως με αυτές του τις παλληκαριές, κατάφερε να τον μισεί ολόκληρη η Ευρώπη, η Αμερικανική γερουσία και οι μισοί μουσουλμάνοι του Κόλπου.

Ζήτημα χρόνου είναι η τύχη του όπως του Μεντερές που τον απαγχόνισαν.

 Δίκιο έχει το Τάο Τσε Κινγκ που γράφει: «… τα χωράφια γεμίζουν με τσουκνίδες, οι σιταποθήκες μένουν άδειες. Μερικοί φορούν ρούχα πολυτελή. Ζώνονται κοφτερά σπαθιά και γλεντούν σε φαγοπότια. Κτήματα έχουν περισσότερα απ’ όσα χρειάζονται. Αρχοντοληστές….»