Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

''Για την εισβολή στην οδό Πλαπούτα και την σύλληψη μου από τον κρατικό μηχανισμό''


Παραθέτουμε κείμενο από indymedia


“Τα λόγια δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την δράση. Αν αγαπάς την ελευθερία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τότε θα πρέπει να είσαι έτοιμος να παλέψεις για αυτήν αδιάκοπα και ακαταπόνητα και αν χρειαστεί, να πεθάνεις γι’ αυτήν” Φρανσίσκο Σαμπατέ

 

Το πρωί της 5ης Δεκεμβρίου δυνάμεις των εκαμ, οπκε και πλήθος ασφαλιτών εισέβαλλαν στο σπίτι μου στην οδό Πλαπούτα στα Εξάρχεια, εκτελώντας μια οργανωμένη αστυνομική και πολιτική επιχείριση. Η εισβολή και η συνακόλουθη σύλληψη μου, εντάσσεται στο πλαίσιο στρατηγικής επιβολής του δόγματος “Νόμος και Τάξη” και της υλικής εφαρμογής μιας προαναγγελθείσας αντιδραστικής εκστρατείας καθυπόταξης των αγωνιζόμενων για την προετοιμασία του εδάφους ενόψει μιας επερχόμενης ταξικής επίθεσης της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Η έφοδος των αστυνομικών και ο επιχειρησιακός τρόπος οργάνωσης της εισβολής, παραπέμπουν σε χολιγουντιανό σενάριο καταδίωξης. Η επικοινωνιακή προβολή και η σκόπιμη συσκότιση των πολιτικών αιτιών υλοποίησης της εφόδου, η απόπειρα σύνδεσης της υπόθεσης με “έρευνα για ναρκωτικά” και η αμοραλιστική συκοφάντηση που ενορχηστρώθηκε από τα εντεταλμένα μμε της αστικής τάξης, ομολογούν την ξεκάθαρη πολιτική διάσταση της κρατικής επίθεσης στο πρόσωπο μου.

 

Ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή...

 

Στις 7 το πρωί της Πέμπτης, παραμονή της επετείου δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες του μπάτσου Κορκονέα, οι κρατικοί ραβδούχοι με παρατεταμένα τα όπλα πίσω από αλεξίσφαιρες ασπίδες έβαλαν σε εφαρμογή τον ποταπό σχεδιασμό που τους ανέθεσαν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι: περικύκλωση του σπιτιού, αιφνίδια εισβολή ειδικά εξοπλισμένων αστυνομικών δυνάμεων, σπάσιμο της πόρτας, γρήγορες κινήσεις ακινητοποίησης και γρονθοκοπήματα απενεργοποίησαν την όποια δυνατότητα φυσικής αντίδρασης. Κατά την διάρκεια της εισβολής, οι έμμισθοι εντολοδόχοι της εξουσίας χτύπησαν μια συντρόφισσα ανοίγοντας της την μύτη, ενώ από την μανία τους δεν γλύτωσαν γατιά και σκυλιά που βρίσκονταν στο σπίτι, τα οποία και κακοποιήθηκαν. Την εχθροπραξία συνόδεψαν συνεχείς τραμπουκισμοί, ύβρεις και ψυχολογικός πόλεμος που ανέδειξαν για ακόμα μια φορά το “ήθος” των ένοπλων υπηρετών του καθεστώτος.

 

Η έρευνα διήρκησε περίπου τρεις ώρες. Στην διαπίστωση ότι δεν αποφέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και η επιχείρηση οδεύει σε φιάσκο, την λύση έδωσε ένας...”αρχαίος αμφορέας”. Μια αντίκα που προϋπήρχε στο σπίτι πολύ πριν εγκατασταθώ σε αυτό και δεν γνώριζα την πολιτισμική, ούτε βέβαια την εμπορική αξία της. Έτσι λοιπόν, αφού η κυβέρνηση του noor 1 και των απλόχερων ρουσφετιών σε μεγαλοεφοπλιστές διωκόμενους για διακίνηση τόνων ηρωίνης δεν κατάφερε να με διασύρει ως βαρόνο και κανένα εύρημα δεν μπορούσε να στοιχειοθετήσει την οποιαδήποτε κατηγορία, βρέθηκα να διώκομαι ως “αρχαιοκάπηλος” (sic). Μια αστεία κατηγορία ανίκανη να σταθεί πειστικά σε οποιοδήποτε αστικό δικαστήριο, ανίκανη να λειτουργήσει ως πρόσχημα φυλάκισης μου.

 

Από την πρώτη στιγμή έγινε φανερό, ότι η εισβολή ήταν απόρροια πολιτικής στοχοποίησης. Ουδέποτε εμφανίστηκε η δίωξη ναρκωτικών όπως ψευδώς τα μμε μετέδωσαν και καμία πληροφορία για κατοχή ή διακίνηση ναρκωτικών δεν υπήρχε. Ο κρατικός μηχανισμός επέδειξε την στρατιωτική του υπεροχή για να αποστείλει μήνυμα τρομοκράτησης. Είναι τουλάχιστον φαιδρό να διαπομπεύονται αναρχικοί αγωνιστές ως “ποινικοί παραβάτες” και να συσχετίζονται με το “οργανωμένο έγκλημα”. Η διασπορά λάσπης και η αποπολιτικοποίηση του αντικρατικού/αντικαπιταλιστικού αγώνα, η διάχυση “fake news” για την δημιουργία εντυπώσεων και την απόσπαση κοινωνικής καταδίκης της δράσης των αναρχικών, είναι μέρος της ιδεολογικής κρατικής προπαγάνδας. Δεν με εξέπληξε φυσικά ο ρόλος του μιντιακού μηχανισμού στην υπόθεση μου, ούτε βέβαια η κοινοποίηση “βιογραφικών” από συλλήψεις και προσαγωγές του παρελθόντος από εντεταλμένα παπαγαλάκια τύπου Καραμήτρου. Αυτοί κάνουν την βρώμικη δουλειά τους, με το ψέμα, την λάσπη, τις στοχοποιήσεις, εμείς τον αξιακά δίκαιο αγώνα μας.

 

Εν συνεχεία, όταν με οδήγησαν στην γαδα, ξεκίνησαν οι ανακρίσεις. Ερωτήσεις για το φιλικό-συντροφικό μου περιβάλλον, για τις πολιτικές μου επιλογές, για την αγωνιστική μου δράση. Ο κρατικός μηχανισμός μέσα από παρακολουθήσεις γνώριζε κοντινούς μου ανθρώπους, τα μέρη που συχνάζω και λεπτομέρειες της καθημερινότητας μου. Εκεί μου διασαφήνισαν πεντακάθαρα πλέον ότι δεν εισέβαλλαν στο σπίτι για ναρκωτικά και πως “με ξέρουν”. Άλλωστε έρευνες είχαν υπάρξει και απαγωγές είχα δεχθεί και τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είναι η πρώτη φορά που έμμισθοι απαγωγείς μου γνωστοποιούν “πληροφορίες” αλιευμένες από παρακολουθήσεις και ακροάσεις τηλεφώνων, ούτε η αστυνομική πίεση των ημερών αποτελεί προϊόν πολιτικής βούλησης της δεξιάς διακυβέρνησης.

 

Χαρακτηριστικά να αναφέρω ότι μεταξύ άλλων ρωτήθηκα για την συμμετοχή μου στην Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Επαναστατικό Αγώνα. Μια πολιτική επιλογή που ούτε κρυφή είναι, ούτε θα είχα λόγο ποτέ να αποκρύψω. Αντίθετα, η συμμετοχή μου στην συνέλευση και η ηθική, πολιτική, υλική στήριξη στα αμετανόητα μέλη του ΕΑ είναι μια αδιαπραγμάτευτη αξιακή και πολιτική επιλογή. Σε όλη μου την ζωή αγωνίζομαι για την ελευθερία και την κοινωνική επανάσταση. Γι’ αυτό θεωρώ ηθικό χρέος και πολιτικό καθήκον την έμπρακτη συμπαράσταση στους συντρόφους του ΕΑ, που δέσμευσαν το σώμα τους στον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή και την κοινωνική απελευθέρωση, πληρώνοντας το βαρύ τίμημα των επιλογών τους. Η αλληλεγγύη προς τους αιχμάλωτους αγωνιστές είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα και δεν θα ζύγισα ποτέ το “κόστος” της αλληλεγγύης υπό το βάρος της όποιας απειλής ποινικοποίησης της.

 

Τι προηγήθηκε

 

Οι ενδείξεις πραγματοποίησης της εισβολής ήταν έκδηλες το προηγούμενο διάστημα και δεν αιφνιδιάστηκα με την υλοποίηση της. Εγώ και οι κοντινοί μου σύντροφοι/ισσες γνωρίζαμε πως από μέρα σε μέρα θα μπουν. Η αστυνομική πίεση προς εμένα και τον πολιτικό μου περίγυρο είχε ενταθεί εδώ και αρκετές εβδομάδες. Οι παρακολουθήσεις της αστυνομίας δεν ήταν και τόσο “διακριτικές”. Η διέλευση ασφαλιτών, τα “ύποπτα” οχήματα μεταξύ των οποίων με τοποθετημένες κάμερες, τα χτυπήματα κουδουνιών στην κατεύθυνση καταγραφής των ατόμων που διαμένουν ή επισκέπτονται το σπίτι και η διαρκής “ουρά” ατόμων “άγνωστων” είχαν προδώσει το σχέδιο.

 

Συγχρόνως, έντονες ήταν τον τελευταίο καιρό οι ενοχλήσεις συντρόφων/ισσων. Παρακολουθήσεις (φανερές ή μη), προσαγωγές και έλεγχοι έχουν γίνει στοιχείο της καθημερινότητας μας. Σύντροφος και φίλος από την συνέλευση αλληλεγγύης στον ΕΑ, έπειτα από νοσηλεία είχε βρεθεί στα χέρια του κρατικού μηχανισμού μαζί με συγγενικό του πρόσωπο έπειτα από περικύκλωση αυτοκινήτων οπκε, αρπαγή από πολυάριθμους ενόπλους και παράτυπη κράτηση χωρίς καμιά αιτιολογία και παρά την επήρεια φαρμάκων. Μια προσαγωγή αντίστοιχη του αξιακού κόσμου των αφεντικών. Δυο μέρες μετά την απελευθέρωση μου, με τον ίδιο σύντροφο προσαχθήκαμε και οδηγηθήκαμε σε τοπικό ΑΤ. Επί ώρες μας κρατούσαν δίχως να έχει συμβεί οτιδήποτε στο πλαίσιο της “εξακρίβωσης”. Μάλιστα, ασφαλίτης του τοπικού τμήματος είχε θεαθεί κάτω από το σπίτι του συντρόφου εντός οχήματος και λίγη ώρα μετά τον συναντήσαμε στον διάδρομο του τμήματος, όπου και μας ρώτησε αν είμαστε προσαχθέντες!!

 

Να σημειώσω ότι οι πιέσεις των διωκτικών αρχών δεν ξεκίνησαν κατά την περίοδο αλλαγής της κυβερνητικής σκυτάλης από τον σύριζα στην νδ. Στο διάστημα που ήταν στο τιμόνι της πολιτικής διαχείρισης η κυβέρνηση του εμπορίου ελπίδας, είχε επαναληφθεί μία εισβολή στο οικογενειακό μου σπίτι, όπου και πάλι τα ευρήματα δεν μπόρεσαν να στοιχειοθετήσουν κατηγορητήριο. Οι πρακτικές αυτές δεν είναι νέες. Ακόμα, πριν από ένα χρόνο, δυνάμεις των οπκε με απήγαγαν χωρίς κανένα λόγο και με χτυπούσαν εκδικητικά με κατσαβίδι μέσα σε τζιπ προκαλώντας μου τραύματα. Όλες αυτές οι συμμορίτικες ενέργειες των έμμισθων βασανιστών και δολοφόνων του κράτους δεν μπορούν να με κλονίσουν. Αποτελούν παραδοχή ότι με αναγνωρίζουν ως πολιτικό τους αντίπαλο και έχουν το ελεύθερο για αυτές τις “μεταχειρίσεις” από τους ανωτέρους τους. Άλλωστε, ιστορικά, οι εξουσίες στρατολογούν κάθε διαθέσιμη μέθοδο πολέμου και τρομοκρατίας για να υπερκεράσουν τους εχθρούς τους. Το κράτος είναι ο κατεξοχήν εκφραστής του “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” και οι πρακτικές των μηχανισμών του, είναι σύμφυτες με τα συμφέροντα που υπηρετούν προς όφελος των λίγων, προς όφελος των προνομιούχων τάξεων.

 

Εκ νέου μεθοδεύσεις και απόπειρες τρομοκράτησης, θα σκοντάψουν στην αγωνιστική αδιαλλαξία και το ηθικό σθένος ενός κόσμου που δεν υποτάσσεται, δεν οπισθοχωρεί. Η πολιτική υπεράσπιση της αναρχικής δράσης, η δημοσιοποίηση των εξουσιαστικών πρακτικών και η οργάνωση του αγώνα στην στρατηγική κατεύθυνση οικοδόμησης της επαναστατικής προοπτικής, αποτελούν την δική μας άμυνα. Το δίκαιο του αγώνα, η πάλη ενάντια στην ληστρική πολιτική του κεφαλαίου και του κράτους-δυνάστη θα νικήσει.

 

Δυο λόγια για την πολιτική συγκυρία

 

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την επιθετική αναδιάταξη του κεφαλαίου και την διάχυτη συστημική ρευστότητα που υπόσχεται αστάθεια και δομικές ανακατατάξεις για την αντιμετώπιση ενός νέου ανεξέλεγκτου επεισοδίου της τρέχουσας καπιταλιστικής κρίσης. Η νεοφιλελεύθερη κοινωνική αναδιάρθρωση που επιχειρείτε προς όφελος της οικονομικά άρχουσας τάξης κατά τα χρόνια της κρίσης, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής. Το αφήγημα της “μεταμνημονιακής εποχής” και οι καθεστωτικοί ισχυρισμοί για το “τέλος της κρίσης” και την “αρχή της ανάκαμψης” δεν μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις και να ξεμπλοκάρουν το συστημικό αδιέξοδο, για το οποίο η “επίλυση” ή τουλάχιστον το παροδικό πάγωμα, περνάει μέσα από την καταδυνάστευση και εκ νέου αφαίμαξη των υποτελών τάξεων. Η εποχή προεικονίζει την εξαπόλυση ενός νέου κύκλου βίαιης καταβαράθρωσης των προλεταριακών κοινωνικών στρωμάτων. Η κατασταλτική εκστρατεία της Ν.Δ. ούτε ακροδεξιά, ούτε πρωτόγνωρη είναι. Είναι το εφαλτήριο μιας νέας γενικευμένης επίθεσης της αστικής τάξης και του κράτους με φόντο την αδυναμία ξεπεράσματος της ολόπλευρης συστημικής κρίσης που ταλανίζει το καπιταλιστικό σύστημα από το 2007 και έπειτα. Με απλά λόγια, οργανώνουν την άμυνα τους απέναντι στους νέους αγώνες. Επιχειρούν να αποτελειώσουν τις αντιστάσεις, ολοκληρώνοντας το αντικοινωνικό έργο του σύριζα, για να εφαρμοστεί ανεμπόδιστα η νεοφιλελεύθερη ατζέντα.

 

Οι καθεστωτικοί ισχυρισμοί για το “τέλος της κρίσης” είναι μια καλοστημένη απάτη που εμπνεύστηκε ο σύριζα και αναπαράγει η νδ για την “αγορά χρόνου” και την προετοιμασία των όσων έπονται. Με την λήξη του τρίτου μνημονίου, μια σειρά μέτρων διασφάλισαν την πιστή εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής μέχρι και την τυπική της ανανέωση. Οι εφαρμοστικοί νόμοι παραμένουν ανέπαφοι, ενώ οι μηχανισμοί δημοσιονομικής επιτήρησης με τους οποίους η κυβέρνηση σύριζα δέσμευσε την λεηλασία του κοινωνικού πλούτου στην εγχώρια και διεθνή οικονομική ελίτ βρίσκονται σε ισχύ. Η λήξη των δανειακών συμβάσεων και η εφαρμογή των μνημονίων χωρίς την παράλληλη οικονομική ενίσχυση από τους δανειστές δεν σηματοδοτεί το “πέρασμα στην νέα εποχή της ευημερίας”. Είναι μια παροδική κάμψη ενός συστήματος παραδομένου στην αβεβαιότητα. Η έξοδος στις κεφαλαιαγορές και τα “ευνοϊκά επιτόκια” που δήθεν πιστοποιούν την “ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας” είναι μόνο η επιβεβαίωση της αμηχανίας των αγορών και της σπασμωδικότητας των συσσωρευμένων στην χρηματοπιστωτική σφαίρα κεφαλαίων. Η ελληνική κρίση χρέους όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε με τις βάρβαρες πολιτικές των τελευταίων χρόνων, αντίθετα διογκώθηκε. Και οι επιπτώσεις θα γίνουν σύντομα ορατές.

 

Σε αυτή την συγκυρία που προμηνύει εξελίξεις και ο πλανήτης είναι ένα καζάνι που βράζει, ή θα οργανώσουμε την επαναστατική αντεπίθεση οργανώνοντας ένα κίνημα ανατροπής στην βάση των αναρχικών ιδεών ή θα εγκλωβιστούμε στην κυβερνητική ατζέντα “νόμος και τάξη”. Ένας “εγκλωβισμός” που μετακινεί την αντιπαράθεση με την καταστολή στην σφαίρα των “δικαιωμάτων” αφήνοντας ορθάνοιχτη την πόρτα επαναφοράς της αφομοίωσης των αγώνων στους σοσιαλδημοκράτες καπηλευτές της κοινωνικής οργής. Η ανάπτυξη ενός στρατηγικού σχεδίου για την επαναστατική απελευθέρωση, η οργανωτική συγκρότηση στην βάση συγκεκριμένων αξιακών/πολιτικών αρχών και στοχεύσεων, καθώς και το ξετύλιγμα της δικής μας αντιπρότασης στα εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας, αποτελούν προϋπόθεση. Αν δεν ανακτήσουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων και συνεχίσουμε να σερνόμαστε καιροσκοπικά πίσω από τους κρατικούς σχεδιασμούς υπό την μινιμαρισμένη ελπίδα πρόσκαιρων ικανοποιήσεων φαντασιακών “μαζικότητας στον δρόμο” που από μόνη της δεν σημαίνει τίποτα, αν δεν συγκροτήσουμε μια επαναστατική πολιτική οντότητα ικανή να δημιουργήσει συνθήκες ανατροπής, τότε η ενσωμάτωση και τα αδιέξοδα θα παραδώσουν την επαναστατική προοπτική στα ιστορικά χρονοντούλαπα με ευθύνες ξεκάθαρα δικές μας. Είναι στο χέρι μας να οργανωθούμε και να νικήσουμε.

 

Σε ότι με αφορά, η κρατική καταστολή και οι πολιτικές μεθοδεύσεις του ταξικού εχθρού δεν μπορούν να με λυγίσουν. Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μέχρι την τελική νίκη. Μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση και την αναρχία.

 

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

ΟΥΤΕ ΣΕ ΓΚΟΥΛΑΓΚ, ΟΥΤΕ ΣΕ ΦΥΛΑΚΗ, ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΓΟΝΑΤΙΣΑΝ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ

 

Ιγκλ Μ.

 





Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια