Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Γυναικεία εγκληματικότητα και η δηλητηρίαση ως μέθοδος εγκληματικής δράσης


Μία πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση γυναικείας εγκληματικότητας παρουσιάζεται και αναλύεται στο άρθρο της Νίνας Κουλετάκη, υπό τον τίτλο Tillie Klimek το φονικό μέντιουμ, στο “Έγκλημα και Τιμωρία”. Μέρος Πρώτο.
Η Ν.Κουλετάκη στην εισαγωγή του άρθρου επισημαίνει σχετικά με την υπόθεση:
“Αν ήσουν μια όμορφη γυναίκα η οποία επιθυμούσε να απαλλαγεί από τον σύζυγό της, τότε το Σικάγο της δεκαετίας του 1920 ήταν το ιδανικό μέρος για να βρίσκεσαι. Η όλη υπόθεση ήταν εξαιρετικά απλή: το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να τον πυροβολήσεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού και μετά να εμφανιστείς στο δικαστήριο, παρφουμαρισμένη και δαγκώνοντας το κάτω χειλάκι σου καθώς, υποτίθεται, σε βασάνιζαν οι τύψεις.
(…)
Θα βοηθούσε, επίσης, να φοράς μεταξωτές κάλτσες που θα επέτρεπαν να φαίνονται οι λεπτές σου γάμπες καθώς κι ένα χαριτωμένο καπελάκι, το οποίο θα έριχνε σκιές γοητείας στο πρόσωπό σου. Έτσι θα αιχμαλώτιζες το σώμα των ενόρκων –αποτελούμενο αποκλειστικά από άνδρες- το οποίο θα ένιωθε να το πλημμυρίζουν αισθήματα τρυφερότητας για εσένα και μια τάση προστασίας.
(…)
Όλα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση πως θα ήσουν πολύ, πολύ όμορφη.
Η Tillie Klimek δεν ήταν όμορφη. Στα 45της ήταν πολύ καταβεβλημένη από τις γέννες, τις δουλειές του σπιτιού και τέσσερεις επεισοδιακούς γάμους”.
Η ιστορία της Τillie Klimek, της γυναίκας που δεν πληρούσε τα στερεότυπα ομορφιάς τα οποία “αιχμαλώτιζαν” τον νου και αποπροσανατόλιζαν από την αλήθεια, του “φονικού μέντιουμ”, όπως χαρακτηρίστηκε, ξετυλίγεται με λεπτομέρειες στο Πρώτο Μέρος του άρθρου της Ν.Κουλετάκη, το οποίο δίνει το έναυσμα για μία εποικοδομητική συζήτηση και αναδεικνύει στοιχεία που συνθέτουν το ψυχο-εγκληματικό προφίλ εγκληματιών.
Όσον αφορά τώρα τη μέθοδο της δηλητηρίασης, ως μέθοδο εγκληματικής δράσης, που αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης και στο βιβλίο μου “Σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ εγκληματιών που απασχόλησαν τα ελληνικά ΜΜΕ (1993-2018)”, μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής:
Η δηλητηρίαση αποκαλύπτει ότι η πράξη είναι καλά σχεδιασμένη. Ο δράστης ή η δράστιδα πρέπει να βρει τρόπο να εξασφαλίσει το δηλητήριο και να προσχεδιάσει τον τρόπο με τον οποίο θα δηλητηριάσει το θύμα χωρίς να κινήσει τις υποψίες του ίδιου ή τρίτων προσώπων. Όλη αυτή η διαδικασία, συνεπώς, συνεπάγεται χρόνο και βέβαια αποκαλύπτει την πρόθεση του δράστη ή της δράστιδος να έχει απόλυτη επιτυχία στον στόχο.
Η δηλητηρίαση, επίσης, φανερώνει τη ψυχραιμία και αναλγησία του δράστη ή της δράστιδος και ταυτόχρονα την απάθεια προς τον σωματικό πόνο που δύναται να προκαλέσει ή ακόμα και προς τον παρατεταμένο πόνο που μπορεί να επιφέρει στο θύμα μια χρόνια για παράδειγμα δηλητηρίαση. Συνεπώς, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο δράστης ή η δράστιδα έχει βεβαρυμμένη ψυχοπαθολογία, δεδομένου ότι δεν ενδιαφέρεται για τις οδυνηρές επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην υγεία του θύματος, οδηγώντας τελικά σε επώδυνες καταστάσεις ή/και στο θάνατο του θύματος.
Όσον αφορά το γιατί οι γυναίκες επιλέγουν τη δηλητηρίαση, η εγκληματολογική έρευνα υπογραμμίζει ότι οι γυναίκες, κυρίως σε εγκλήματα κατά των συζύγων ή συντρόφων τους, προτιμούν να χρησιμοποιήσουν ένα πιο «ασφαλές» για αυτές μέσο, όπως είναι η δηλητηρίαση. Αντίθετα, ένας πιο βίαιος τρόπος διάπραξης του εγκλήματος, όπως για παράδειγμα η χρήση όπλου ή μαχαιριού, σίγουρα θα «απαιτούσε» από αυτές να καταβάλουν μεγαλύτερη σωματική δύναμη. Από την άλλη πλευρά, οι άντρες επιλέγουν κατά κανόνα πιο βίαιους τρόπους εγκληματικής δράσης και κάνουν χρήση της σωματικής τους δύναμης, όταν στρέφουν την οργή τους κατά των συζύγων τους. Η διαφοροποίηση που εντοπίζει η έρευνα στον τρόπο εγκληματικής δράσης αντρών-γυναικών οφείλεται και στη διαφορετική μυϊκή δύναμη αλλά και στην διαφορετική ψυχοσύνθεσή τους, συνεπώς τον διαφορετικό τρόπο αντίδρασης σε οριακές καταστάσεις.
Σχετικά με το εγκληματικό προφίλ των αντρών που πιο σπάνια επιλέγουν τη δηλητηρίαση ως μέθοδο εγκληματικής δράσης (στα ελληνικά εγκληματολογικά και ποινικά χρονικά η πρόσφατη υπόθεση του πανεπιστημιακού που εξετάζω και στο βιβλίο), είναι, σύμφωνα με έρευνες, εξουσιαστικά άτομα που θέλουν να έχουν απόλυτο έλεγχο στη ζωή και το θάνατο, οδηγούμενοι ακόμα και σε ακραίες συμπεριφορές.
Να σημειωθεί ότι στην πολύκροτη και πρωτοφανή για τα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά υπόθεση του λέκτορα που απασχόλησε εκτενώς τα ΜΜΕ, την οποία αναλύω στο βιβλίο, σε δις ισόβια κάθειρξη καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος, μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης τον Μάρτιο του 2018. Γιαγιά και εγγονή έχασαν τη ζωή τους τον Αύγουστο του 2013, μετά από νοσηλεία στο νοσοκομείο χωρίς όμως να επιβεβαιωθεί αρχικά η δηλητηρίαση με αρσενικό. Πρώτα κατέληξε η ηλικιωμένη που νοσηλεύτηκε για σύντομο χρονικό διάστημα και λίγες ημέρες αργότερα έχασε τη ζωή της η εγγονή της και σύζυγος του λέκτορα. Από την πρώτη στιγμή, οι γονείς της 34χρονης θεώρησαν ότι πρόκειται για δολοφονία και γι’ αυτό προχώρησαν στην κατάθεση μήνυσης. Οι υποψίες τους επιβεβαιώθηκαν από τα αποτελέσματα των εκτεταμένων εργαστηριακών εξετάσεων και την εκταφή της σωρού, δρομολογώντας τις εξελίξεις.
Ο 46χρονος πανεπιστημιακός κρίθηκε ένοχος, χωρίς ελαφρυντικά, για τη διπλή ανθρωποκτονία: της 34χρονης συζύγου του και της 85χρονης γιαγιάς της, οι οποίες έχασαν τη ζωή τους από δηλητηρίαση με αρσενικό. Ο ίδιος από την αρχή αρνείτο οποιαδήποτε σχέση με τους θανάτους υποστηρίζοντας ότι είναι αθώος, έδειξε να εκπλήσσεται με την απόφαση του δικαστηρίου. Ωστόσο, σύμφωνα με το δικαστικό ρεπορτάζ, και η εισαγγελέας της έδρας είχε ζητήσει την ενοχή του για τους δύο θανάτους, χαρακτηρίζοντας την υπόθεση “μοναδική στα νομικά και ιατρικά χρονικά”.
“Ούτε οι πιο επικίνδυνοι κατά συρροή δολοφόνοι έχουν διαπράξει τέτοια εγκλήματα”, τόνισε στην αγόρευσή της αναφερόμενη στον κατηγορούμενο και πρόσθεσε “Σκότωσε όχι μόνο μία φορά τη γυναίκα του, αλλά τόσες φορές όσες χορήγησε το δηλητήριο. Την έβλεπε να λιώνει, να παραλύει, άντεξε σ’ αυτό το θέαμα. Ήθελε να το βλέπει. Έμεινε αμετανόητος μέχρι το τέλος. Στέρησε από μία μάνα τη δυνατότητα να αγκαλιάσει το παιδί της πριν φύγει από τη ζωή. Πήρε έναν ακόμα άνθρωπο (τη γιαγιά) για να συσχετιστούν οι δύο πράξεις”.
Συνοψίζοντας, σε τόσο σοβαρές υποθέσεις αποκαλύπτεται η πολυπλοκότητα και συνθετότητα του ανθρώπου νου και η προσπάθεια να φωτιστούν σκοτεινές πτυχές αυτών των εγκλημάτων οδηγεί σε ορισμένες σημαντικές διαπιστώσεις για τον “εγκληματικό νου”.

πηγή: aggelikikardara.wordpress.com



Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια