Ο Θεός των θυμάτων - του Κων/νου Τζέκη

Άρθρο του Κωνσταντίνου Τζέκη: Όταν ο λοχίας, στα παλιά χρόνια, ήταν δυσαρεστημένος, επειδή ο Μήτρος δεν εκτελούσε με ενθουσιασμό τις εντολές του ή όταν ο ζωηρός μαθητής, έκανε πλάκα σε

κοπέλα της τάξης του ή όταν ο αυστηρός πατέρας, ήθελε να ξεδώσει από την ανία του, καλούσε το μαγκάκι γιό  του, για μια κουβέντα προς… συνετισμόν ή όταν διαπιστώνονταν, ότι η νεαρά και άτακτη μετά του αγοριού της συλλαμβάνονταν στα πράσα, για όλους αυτούς, μια ποινή, ήταν η ενδεδειγμένη. Ο κοινωνικός στιγματισμός, που εκδηλώνονταν με το κούρεμα του παρεκτραπέντα.

Όταν ο κυρ- Αγροφύλακας συλλάμβανε κάποιον να "κλέπτει οπώρας" τον έδενε με σχοινί, αν ήταν του χεριού του βεβαίως και το έσερνε πίσω απ' το άλογό του μέσα στο πλήθος.

Και δεν έφτανε μόνο αυτό. Επακολουθούσε διαπόμπευση, με περιφορά τους στο χωριό ή στη γειτονιά, όπου καλούνταν οι …καθωσπρέπει και τους εξευτέλιζαν πετροβολώντας τους ή ακόμα χειρότερο, φτύνοντάς τους.

Αυτά στα χρόνια του μεσοπολέμου. Από τότε οι κοινωνίες πέρασαν πολλά στάδια εξέλιξης και οι ενθουσιώδεις, πίστευαν ότι, επιτέλους, επικράτησε ανά τον κόσμο αξιοπρέπεια και αλληλοσεβασμός. 

Αλίμονο  όμως. Τίποτα από αυτά δεν έγιναν. Απεναντίας ξαφνικά έγινε η ολοκληρωτική οπισθοδρόμηση.

Έτσι, βλέπουμε ανθρώπους, που μέχρι χθες, ήταν νοικοκυραίοι και δακτυλοδεικτούμενοι, εφοπλιστές, βιομήχανους να κρεμνιούνται στα μανταλάκια, πρωταγωνιστές τεράστιων οικονομικών σκανδάλων ή καταχρήσεων.

Κράτη ολόκληρα  εκβιάζονται απροσχημάτιστα, υφίστανται επιθέσεις άπληστων γειτόνων, των πολιτών τους τσαλαπατιούνται τα δικαιώματά και οι περιουσίες τους εξανεμίζονται, εξευτελίζονται, δολοφονούνται, γίνονται πρόσφυγες και ζητιάνοι

Οι άνθρωποι του πνεύματος κρυμμένοι και οι άνθρωποι της λογικής, παρακολουθούν αυτό το παράξενο παιχνίδι εξουσίας και χρήματος και μένουν αδιάφοροι για τους διαρκείς βιασμούς συνειδήσεων και αξιοπρέπειας.

Με την ενδοτικότητά τους, αφήνουν τους άπληστους να ακονίζουν τα όπλα τους, για μεγαλύτερες αναταραχές, να νομοθετούν διαρκώς, για περισσότερη δυστυχία και φτώχια, να επαίρονται αναίσχυντα και να απαιτούν χειροκρότημα και από πάνω.

Να στήνουν ανδριάντες σε δολοφόνους και να γιορτάζουν σαν ειρηνική παρέμβαση την αιματοχυσία, τις δολοφονίες αμάχων , τον εξαναγκασμό σε προσφυγιά εκατομμυρίων ανθρώπων.

Οι άλλοι που είναι θαρρώ πρόσκαιρα με το μέρος του δυνατού να απολαμβάνουν τα λάφυρα αιματοβαμμένων  αγαθών, να προσεύχονται στις εκκλησίες για περισσότερο αίμα και εκμετάλλευση και να δολοφονούν στο όνομα του Θεού τους. του δικού τους Θεού που βρίσκεται σε διαρκή διαμάχη με τον Θεό των θυμάτων.

Αλίμονο.