Παιδεία, εκπαίδευση και σύγχρονο σχολείο: κατάθεση σκέψεων

Πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Ομ.Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών, στο παρελθόν Καθηγητή μου στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, κ. Γιώργη Γιατρομανωλάκη.

Βλ.σχετικά https://www.tovima.gr/2019/11/02/opinions/arxaia-ti-tinikade-afiksai-o-kriton/?fbclid=IwAR13nz9jK7TeI_K5R54M8Ir-U51ZoyPuktLIeM9KNvzO3NTc6MSwvGtSTMY

Κρατώ από το κείμενο σκέψεις ουσιαστικές, όπως την αναγκαιότητα να αποκτήσουν οι μαθητές στο σύγχρονο σχολείο ενδιαφέρουσες γνώσεις, να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ εκπαίδευσης και παιδείας (κυρίως οι αρμόδιοι φορείς του Υπουργείου), ώστε παράλληλα με τις δεξιότητες που λαμβάνει ο μαθητικός πληθυσμός μέσω εκπαίδευσης, να αποκτήσει ολοκληρωμένη παιδεία, να ανακαλύψει νέους δρόμους έκφρασης και σκέψης, να διευρύνει τους ορίζοντες, να μάθει να εκφράζει ιδέες και συναισθήματα, να συμμετέχει ενεργά στη μαθησιακή διαδικασία και βέβαια να εργαστούμε όλοι με εντιμότητα, αυστηρότητα για την κατάκτηση των στόχων (εάν ειλικρινά θέλουμε να τους κατακτήσουμε), με συνέπεια και υπευθυνότητα.

Ο Καθηγητής δεν είναι τόσο αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρουμε. Προσωπικά, φύσει και θέσει αισιόδοξο άτομο και αντλώντας ταυτόχρονα δύναμη από τη μεγάλη μου πίστη στη νέα γενιά, πιστεύω ότι, εάν εμείς οι εκπαιδευτικοί δώσουμε ερεθίσματα και αφυπνίσουμε τους νεους (και εάν βέβαια υπάρξει βούληση από το Υπουργείο Παιδείας), θα καταφέρουν οι ίδιοι οι νέοι να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον για την παιδεία που δυστυχώς απαξιώνεται και υποβαθμίζεται όταν το πλαίσιο εκπαίδευσης είναι στείρο, χωρίς όρια, χωρίς στόχους, με δυσνόητη ύλη και με πρωταρχικό στόχο την “εξυπηρέτηση” της εκπαίδευσης και όχι την καλλιέργεια του πνεύματος και της κριτικής σκέψης.

Αναμφίβολα, για την επίτευξη του στόχου της ενίσχυσης της παιδείας απαιτείται και αυστηρότητα και μεθοδικότητα και εντιμότητα απέναντι στον εαυτό μας και στους μαθητές και φοιτητές.

Θα ολοκληρώσω με απόσπασμα από το άρθρο του Καθηγητή:

“Αμποτες να γίνουμε κάποτε λαός κανονικά δημοκρατικός. Ή αν θέλετε, κανονικά αναρχικός. Αλλο συνειδητή αναρχία, απειθαρχία προς το κράτος, ό,τι αυτό σημαίνει, και άλλο πλιατσικολόγημα ιδεών και αναμάσημα ξεπεσμένων «θεωριών». Αλλο ανεξαρτησία και ωριμότητα και άλλο το χαρτζιλίκι του μπαμπά…”

πηγή: aggelikikardara.wordpress.com