1995: Η μεγάλη εξέγερση στον Κορυδαλλό

Η εξέγερση που άρχισε στις 14 Νοεμβρίου 1995 στις φυλακές Κορυδαλλού κράτησε έξι μέρες και τελείωσε με τέσσερις νεκρούς, 72 τραυματίες και ανυπολόγιστες ζημιές. Οι κρατούμενοι, με

κύρια αιτήματα την αποσυμφόρηση των φυλακών, τον διαχωρισμό τοξικομανών – ποινικών, την εφαρμογή ευεργετικών διατάξεων και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, κράτησαν ομήρους, πυρπόλησαν εγκαταστάσεις, έκαναν αλλεπάλληλες απόπειρες για ομαδική απόδραση, σκότωσαν με απάνθρωπο τρόπο έναν συγκρατούμενό τους, ενώ άλλοι τρεις κατέληξαν από υπερβολική χρήση χαπιών που άρπαξαν από το φαρμακείο των φυλακών.

Όλα άρχισαν λίγο πριν από τις 8 το βράδυ στην Γ’ Ακτίνα, την ώρα που ο ψυχίατρος Γιάννης Φιλιππάκης και ο νοσοκόμος της βάρδιας Κώστας Κωστόπουλος μοίραζαν τα φάρμακα, συνοδευόμενοι από τον φύλακα Νίκο Γρίσπο. Ξαφνικά οι κρατούμενοι όρμησαν πάνω τους και τους πήραν ομήρους. Πέρασαν στο προαύλιο, σκαρφάλωσαν στα κάγκελα και κατευθύνθηκαν στο διοικητήριο, μόλις πενήντα μέτρα από την πύλη. Μόνο τότε έγιναν αντιληπτοί από τον φύλακα της πύλης, ο οποίος χτύπησε το συναγερμό.

Η κατάσταση βγήκε γρήγορα εκτός ελέγχου. Οι κρατούμενοι πήραν ομήρους έξι σωφρονιστικούς υπαλλήλους, τους οποίους οδήγησαν στην απομόνωση της Δ’ Ακτίνας. Κάποιοι άλλοι έσπασαν το φαρμακείο αρπάζοντας τα χάπια με τις χούφτες, ενώ νεαροί αλλοδαποί βρήκαν την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με όσους θεωρούσαν ρουφιάνους!

Τα ΜΑΤ έζωσαν τους δρόμους γύρω από τις φυλακές για να προλάβουν τυχόν απόπειρα απόδρασης. Λίγες ώρες αργότερα έφτασαν στον Κορυδαλλό τρεις εισαγγελείς και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης, που προσπάθησαν να κατευνάσουν τα πνεύματα και να πείσουν τους κρατούμενους να επιστρέψουν στα κελιά τους. «Στις 3 μετά τα μεσάνυχτα θα σας ανακοινώσουμε τα αιτήματά μας», διεμήνυσε η επιτροπή τους. Στο πλευρό των στασιαστών βρέθηκαν και 180 κρατούμενοι από το Σωφρονιστικό Κατάστημα Ανηλίκων.

Το επόμενο πρωί οι κρατούμενοι άφησαν ελεύθερους του δύο γιατρούς και ο Φιλιππάκης υπέβαλε την παραίτησή του! Όλη την ημέρα ορμούσαν στις σκοπιές πετώντας πέτρες και οι φρουροί «απαντούσαν» με πυροβολισμούς στον αέρα. Στα χέρια τους κρατούσαν μαχαίρια και άλλα αιχμηρά αντικείμενα που είχαν αρπάξει από τα μαγειρεία. Οι συναγερμοί για απόπειρα απόδρασης ήταν συνεχείς.

Το μεσημέρι η επιτροπή των κρατουμένων έδωσε διορία πέντε ωρών στο υπουργείο Δικαιοσύνης για να απαντήσει στα αιτήματά τους. Μέσα στην αναμπουμπούλα κάποιοι προσπάθησαν να σπάσουν την πόρτα της σήραγγας που οδηγεί από το διοικητήριο στο νοσοκομείο, αλλά αναχαιτίστηκαν από άνδρες των ΜΑΤ με δακρυγόνα. Tο αρχιφυλακείο ήταν καμένο, το μαγειρείο κατεστραμμένο και το φαρμακείο λεηλατημένο. Στα χέρια των κρατουμένων βρίσκονταν 3.500 λίτρα πετρελαίου και τρία εκατομμύρια χάπια! Τρεις απ’ αυτούς μεταφέρθηκαν νεκροί από υπερβολική δόση στο Γενικό Κρατικό Nοσοκομείο Πειραιά. Ήταν ο Αθανάσιος Τσιακούλης 26 χρόνων, ο συνομήλικός του Xρήστος Mονεμβασίτης και ο Xαράλαμπος Χριστόπουλος, 43 χρόνων. Άλλοι έντεκα μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι από τις συμπλοκές.

Κι ενώ το υπουργείο Δικαιοσύνης, δια στόματος γενικού γραμματέα Γιώργου Παυλέα, έδειχνε διάθεση να ικανοποιήσει τα αιτήματα των εξεγερμένων, μιλώντας για εκτόνωση της κατάστασης, μια άγρια δολοφονία «πυροδότησε» και πάλι ανεξέλεγκτες αντιδράσεις την τρίτη ημέρα της εξέγερσης, λίγες ώρες μετά την απελευθέρωση των έξι σωφρονιστικών υπαλλήλων. Κρατούμενοι μετέφεραν στο αρχιφυλακείο νεκρό μέσα σε μια κουβέρτα τον 27χρονο Δημήτρη Καραμούτη, ο οποίος βρισκόταν στο κελί 1 της απομόνωσης κατόπιν δικού του αιτήματος, επειδή φοβόταν για τη ζωή του. Οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν με τον πιο φρικιαστικό τρόπο. Τον βασάνισαν, τον μαχαίρωσαν, τον κρέμασαν με ένα σεντόνι, τον ράντισαν με πετρέλαιο και του έβαλαν φωτιά!

Ο ιατροδικαστής Δημοσθένης Μπούκης μίλησε για πρωτοφανή αγριότητα, που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί! Μέτρησε 23 χτυπήματα γύρω απ’ την καρδιά, συντριπτικό κάταγμα στην κάτω γνάθο, απαγχονισμό και μεταθανάτια εγκαύματα στο 70% του σώματός του!

Ο Καραμούτης είχε συλληφθεί στο παρελθόν για απόπειρα κλοπής αυτοκινήτου στην πλατεία Βάθη και βρισκόταν στον Κορυδαλλό μόλις ένα μήνα, εκτίοντας ποινή φυλάκισης 18 μηνών για παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Ειπώθηκε ότι δολοφονήθηκε κατά λάθος, επειδή έμοιαζε με τον πραγματικό στόχο των φονιάδων, αλλά άκρη δεν βγήκε. Πάντως και άλλοι κρατούμενοι φοβόντουσαν αντίποινα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, όταν οι βαρυποινίτες «αλώνιζαν» σε ολόκληρη τη φυλακή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας απ’ αυτούς είχε ανεβεί σε δέντρο στο προαύλιο, ενώ ένας άλλος κρυβόταν σχεδόν δύο ημέρες μέσα σε κάδο απορριμμάτων!

Τις επόμενες ημέρες οι κρατούμενοι «μουδιασμένοι» από τους τέσσερις θανάτους άρχισαν να οπισθοχωρούν. Οι περισσότεροι από την Α’ και Β’ Ακτίνα επέστρεψαν στα κελιά τους. Τους ακολούθησαν και περίπου 30 κρατούμενοι της Γ’ Ακτίνας κι έτσι άρχισαν ψυχολογικά να χάνουν το παιχνίδι και οι «σκληροί». Η παράδοση των φυλακών ήταν πλέον θέμα ωρών. Ωστόσο οι απόπειρες απόδρασης συνεχίζονταν, κρατώντας σε επιφυλακή τους φρουρούς και τις δυνάμεις των ΜΑΤ εξωτερικά των φυλακών.

Πριν συμπληρωθούν έξι 24ωρα εξέγερσης, η φυλακή παραδόθηκε το μεσημέρι της 19ης Νοεμβρίου στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, παρουσία εισαγγελέα, του γενικού γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης και εκπροσώπων των δικηγορικών συλλόγων. Ο Αντώνης Ρουπακιώτης δήλωσε βγαίνοντας από τις φυλακές: «Η παράδοση έγινε χωρίς κανένα πρόβλημα. Οι κρατούμενοι βρίσκονται στα κελιά τους, τα οποία δεν έχουν υποστεί ζημιές. Αντίθετα έχουν ολοσχερώς καταστραφεί το ιατρείο, το αρχιφυλακείο, οι αίθουσες επισκεπτηρίων, το μαγειρείο και όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι. Οι ζημιές είναι τεράστιες. Πολλοί κρατούμενοι μας υποδέχθηκαν με χειροκροτήματα και, θα λέγαμε, με ανακούφιση. Πιστεύουμε σιγά – σιγά όλα να ομαλοποιηθούν. Κρατούμενοι έλεγαν ότι η στάση έγινε σε μια έκρηξη καταπιεσμένων δικαιωμάτων. Πρέπει να αποκατασταθεί τώρα η λειτουργικότητα, να αποσυμφορηθούν οι φυλακές και να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις της ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης».

Ο αρμόδιος υπουργός Γιάννης Ποττάκης δήλωσε ότι «ο διάλογος πέτυχε, αλλά υπάρχει ακόμα αρκετή δουλειά», στέλνοντας παράλληλα «μήνυμα» στους κρατουμένους ότι «τα μέτρα ασφαλείας θα παραμείνουν ισχυρά έξω από τις φυλακές, για πολλές ημέρες, μέχρι πλήρους αποκατάστασης της ηρεμίας».

Βάσει του πορίσματος που συνέταξαν δύο εισαγγελείς σχεδόν ένα μήνα αργότερα, ασκήθηκαν διώξεις σε 13 κρατουμένους, για ανθρωποκτονία, αρπαγή, εμπρησμό, στάση, διακεκριμένη φθορά, κλοπή και επικίνδυνες σωματικές βλάβες. Για ανθρωποκτονία από πρόθεση παραπέμφθηκαν ο Νίκος Πανταζής και ο Κώστας Φωτίου. Ο πρώτος μπαινόβγαινε στις φυλακές από τα 16 του και μάλιστα ήταν μέλος της επιτροπής κρατουμένων, που συνδιαλεγόταν με τους εκπροσώπους του υπουργείου Δικαιοσύνης. Ο δεύτερος, καταδικασμένος σε κάθειρξη 8,5 ετών για συνέργεια σε ληστεία, αθωώθηκε σε δεύτερο βαθμό κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αποφυλακίστηκε πριν εκδοθεί ένταλμα σύλληψης σε βάρος του για τη δολοφονία του Καραμούτη. Μία ημέρα πριν παραδοθεί η φυλακή, χαιρέτησε σαν κύριος και έφυγε! Φυσικά δεν εμφανίστηκε στη δίκη που έγινε το Νοέμβριο του 1998.

Η αποκάλυψη του άγριου κόσμου των φυλακών, όπου υπερισχύει ο νόμος της σιωπής, σόκαρε το ακροατήριο περισσότερο από τα ίδια τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει οι κατηγορούμενοι. Ο Πανταζής καταδικάστηκε σε ισόβια και επιπλέον κάθειρξη 18,5 ετών, αν και αρνήθηκε από την πρώτη στιγμή την εμπλοκή του. «Εγώ άμα έχω κάνει κάτι, το παίρνω πάνω μου. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να βγω απ’ τη φυλακή. Αλλά ένα σας λέω: τον Καραμούτη δεν τον σκότωσα», είπε στην απολογία του, κατονομάζοντας ως φυσικό αυτουργό τον Φωτίου.

Στους αδελφούς Χρήστο και Παναγιώτη Στάντζο το δικαστήριο επέβαλε ποινή κάθειρξης 12,5 ετών για αρπαγή των σωφρονιστικών υπαλλήλων, διακεκριμένες φθορές και στάση και στον Παρασκευά Σερεμέτη ποινή φυλάκισης 4,5 ετών για αρπαγή και στάση. Άλλοι τρεις κατηγορούμενοι, ο Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, ο Πέτρος Ανδρέου και ο Κωνσταντίνος Κάλφας που κατηγορήθηκαν ως πρωταίτιοι της στάσης καταδικάστηκαν σε εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης ενός έτους.

https://astinomiko.gr