Στη μνήμη του αδικοχαμένου Ματθαίου Μάντζιου

Πέρασαν κιόλας πέντε ολόκληρα χρόνια από τον ξαφνικο και άδικο χαμό σου αγαπημένε μας Ματθαίο. Ήταν 12 Σεπτεμβρίου του 2014, ημέρα Παρασκευή όταν ήσουν βραδυνή βάρδια στον

πυροσβεστικό σταθμό Καλλιθέας όπου υπηρετουσες.

         Μαύρη Παρασκευή όπως απεδείχθη εκ των υστέρων για όλους μας.

        Κληθηκες ως επικεφαλής για κατάσβεση πυρκαγιάς στην οδό Ιπποκράτους 4,σε κτήριο του Π.φαληρου,όπου κινδύνευαν και άνθρωποι.

       Ατρόμητος όπως ησουν,και όπως η λέξη αλτρουισμός είναι απόλυτα συνυφασμένη με τον Πυροσβέστη, δίχως να υπολογίσεις την επικινδυνότητα του συμβάντος αφού κινδύνευαν συνάνθρωποι σου,μαζί με συναδέλφους σου όρμησες στο φλεγόμενο και γεμάτο καπνούς κτήριο.

        Όμως προδομένος από τους δικούς σου ανθρώπους,... συνοδοιπόρους στα δύσκολα, προσπαθώντας ,άφησες τη ζωή και τα όνειρα σου στις φλόγες εκείνες, στους καπνούς εκείνους,στο μέρος εκείνο...

       Και ύστερα ήρθε ο αβάσταχτος πόνος,ο οδυρμος,η αγανάκτηση,τα αναπάντητα ερωτήματα για τους δικούς σου,και για όλους εμάς που σε γνωρίζαμε.Που γνωρίζαμε το μεγαλείο της ψυχής σου και τις σπάνιες ευαισθησίες σου.

        Μοναδική μικρή "παρηγορια",η δικαίωση στους μακρύς και δύσκολους αγώνες των πολυαγαπημενων δικών σου ανθρώπων,των γονιών σου και της αδερφής σου,για τις αδιαμφισβήτητης ποινικές ευθύνες (ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ) των προϊσταμένων σου.

         Για εγκληματική ολιγορια,κλπ,κλπ.

       Θα σε θυμόμαστε πάντα,θα σε θαυμάζουμε πάντα,θα πονάμε πάντα αγαπημένε μας ΜΑΝΘΟ.

        Αφιέρωμα στη μνήμη σου,το ποίημα μου αυτό.

Του Ανθ/Γου ΠΣ ε.α. Γ.Παναγιωτακοπουλου