Καταστάσεις έκτακτης ανάγκης - Tου Κωνσταντίνου Τζέκη

Κάθε χρόνο η χώρα μας βιώνει καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Πλημμύρες, ναυάγια, θεομηνίες, σεισμοί, κατολισθήσεις, πυρκαγιές, πολύνεκρα τροχαία ατυχήματα, αεροπορικά ατυχήματα, συνέβησαν και θα συμβούν και στο μέλλον, χωρίς κανένας να μπορέσει να τα προβλέψει και κανένας δεν μπορεί να τα διαχειρισθεί χωρίς κόστος κοινωνικό, πολιτικό, ανθρωπιστικό κλπ.

Όσο βαθαίνει η κλιματική αλλαγή και η φύση εκδικείται την αλόγιστη ανάπτυξη του ανθρώπου, τόσο και η χώρα μας θα καλείται να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται καταστάσεις που ξεπερνάνε την ανθρώπινη προβλεπτικότητα αλλά και δυνατότητα αντιμετώπισής τους.

Στη χώρα μας μέχρι σήμερα, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων που η τοπική αυτοδιοίκηση συμπεριφέρθηκε εμπνευσμένα και υπεύθυνα, η πολιτική προστασία, έμοιαζε πολυτέλεια για την κατανόησή της αλλά και τη στελέχωσή της. Αποτέλεσμα ήταν η στελέχωσή της με ανεπιθύμητους υπαλλήλους, ξεχασμένους σε κάποιο σκονισμένο γραφείο να παίζουν πασιέντσα στο η υπολογιστή τους , αν διέθεταν τέτοιον. Ούτε σχέδια, ούτε "Ξενοκράτης", ούτε καν μνημόνια ενεργειών, σε περιπτώσεις εκτάκτων αναγκών.

Οι καιροί όμως ου μενετοί. Οι ευκαιρίες δεν περιμένουν. Έτσι σταδιακά θέλοντας και μη, άρχισε να εμπεδώνεται στους τοπικούς άρχοντες, η αναγκαιότητα να "προσέξουν" αυτή την ξεχασμένη  και σπουδαία, αρμοδιότητα.

Βέβαια να μην ξεχάσουμε να αποδώσουμε  τα του Καίσαρα και στο κράτος. Υπηρεσίες, χωρίς καύσιμα, εξοπλισμό, μέσα, φορητές συσκευές ανίχνευσης, δυνατότητα φύλαξης ευαίσθητων περιοχών ορισμένες εποχές ή αν θέλετε ορισμένες μέρες του χρόνου. Όλα στην τύχη και αν αποτύχουμε στέλνουμε σπίτι του και κανέναν επικεφαλή της αρμόδιας υπηρεσίας, για να διασωθεί η πολιτική κεφαλή.

Αστυνομία χωρίς μέσα και καύσιμα, Πυροσβεστική χωρίς αεροπλάνα, ελικόπτερα, καύσιμα, Λιμενικό χωρίς σκάφη. Πάνω από όλα με προσωπικό εγκαταλειμμένο και απλήρωτο, στη μιζέρια του. Ρώτησε κανείς οι Πυροσβέστες που έδωσαν την ηρωική μάχη στην Εύβοια, πόσες ώρες υπερωριακές θα πληρωθούν; Ρώτησε κανένας, αν οι οικογένειές τους είχαν την υποστήριξη  του κράτους και των τοπικών αρχών, όσο αυτοί λείπουν μαχόμενοι για το κοινωνικό σύνολο; Περιττές ερωτήσεις θα μου πείτε. Σαφώς, όταν δεν μας συμφέρει, οι ερωτήσεις απαγορεύονται.

Από την άλλη ένα κράτος χωρίς να αναθέσει την αρμοδιότητα αυτή σε έναν συγκεκριμένο Υπουργείο. Στην πρόσφατη πυρκαγιά της Εύβοιας, η αρμοδιότητα ανατέθηκε στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, με εντολή του Πρωθυπουργού. Μάλιστα διατυμπανίστηκε από τα ΜΜΕ, αυτή η εντολή. Ουσιαστικά, κάθε φορά ο Πρωθυπουργός θα επιλέγει ποιόν θα στείλει στην κρεμάλα την επομένη, αν δεν είναι τυχερός ή αν θέλετε, άξιος. Όμως έτσι θα πρέπει να γίνεται; Ουσιαστικά όλα στην τύχη και την τελευταία στιγμή.

Δεν είναι μόνο αυτό. Ένα κράτος που επιμένει να στέλνει τους Πυροσβέστες στη Μασσαλία της Γαλλίας για απόκτηση πιστοποίησης πυρασφάλειας, ενώ εδώ και είκοσι χρόνια -καλά διαβάσατε- δεν υλοποιεί ισχύοντα νόμο για ίδρυση Ανωτάτης Σχολής Πολιτικής Προστασίας που εξαγγέλθηκε από τον Πρωθυπουργό της  προηγούμενης Κυβέρνησης, τον Υπουργό Εξωτερικών και τον Περιφερειάρχη Δυτ. Μακεδονίας, ενώ είχαν εξασφαλισθεί οι εγκαταστάσεις και τα χρήματα!

Άλλωστε αυτή η ανακατωσιά και η πανσπερμία αρμοδιοτήτων και ανευθυνοϋπεύθυνων φαίνεται και από την  ύπαρξη δύο φορέων προστασίας του πολίτη σε έκτακτες καταστάσεις. Η μια είναι η γνωστή μας Πολιτική Προστασία. Η άλλη είναι η Πολιτική Άμυνα. Η πρώτη λειτουργεί και προετοιμάζεται σε καιρό ειρήνης για φυσικά φαινόμενα και καταστροφές και η άλλη σε καιρό πολέμου για ανθρωπογενείς καταστροφές.

Δεν θα ήταν φρόνιμο, αυτοί οι δύο φορείς να συνενωθούν; Να ενώσουν τις δυνατότητές τους; Τον εξοπλισμό τους; Θα περιμένουμε να γίνει πόλεμος για να βγουν τα μέσα που διαθέτει η Πολιτική άμυνα, από τις αποθήκες της:

Οι καιροί δεν επιτρέπουν πολυτέλειες και λάθη. Καιρός να σοβαρευτούν οι Άρχοντες και να οργανώσουν σύγχρονα μοντέλα δράσης για την προστασία των πολιτών, των περιουσιών τους και τη φύση. Η φύση εκδικείται αν την παραβιάσεις. Το γνωρίζουν όσοι έτυχαν να ζούνε στο μάτι του κυκλώνα. Καιρός να το μάθουν και όλοι όσοι ανέλαβαν τις τύχες του κόσμου. Ας αφήσουν τις δικαιολογίες περί "Στρατηγού ανέμου" και ένα σωρό φτηνιάρικα κλαψουρίσματα.

 Όχι δεν συγχωρούμε κανέναν ανίκανο και ανίδεο.