Η ΑΚΙΔΑ για τις μεταθέσεις των αξιωματικών

''Οι Ομοσπονδίες, που κατήγγειλαν τις τελευταίες τακτικές μεταθέσεις, με ανακοινώσεις και εξώδικες δηλώσεις και προσέφυγαν για την ακύρωσή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας,

τώρα σιωπούν, αναφέρει, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωσή της η Ανοιχτή Κίνηση Δημοκρατών Αξιωματικών.

Το Ανώτερο Συμβούλιο Μεταθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας έκρινε αιτήματα προσφυγών τακτικών μεταθέσεων Αξιωματικών έτους 2019 και η Διαταγή του Αρχηγείου με όλα τα ονόματα εστάλη στις Υπηρεσίες μέσα στο Σαββατοκύριακο. 

      Χωρίς να θέλουμε να υπεισέλθουμε στην εκτίμηση υπηρεσιακών αναγκών και στο δικαίωμα της ηγεσίες του Σώματος να επιλέγει τα κατάλληλα πρόσωπα για την υλοποίηση του υπηρεσιακού σχεδιασμού, θέλουμε να επισημάνουμε ότι το ως άνω Συμβούλιο έκρινε προσφυγές τακτικών μεταθέσεων, που κατέθεσαν οι ενδιαφερόμενοι.

      Οι τροποποιήσεις και ακυρώσεις, που αποφασίσθηκαν ήταν σε 28 και 22 περιπτώσεις αντίστοιχα. Ωστόσο, διατάχθηκαν και 188 νέες μεταθέσεις Αξιωματικών. Το Συμβούλιο μπορεί μεν να αποφασίζει νέες μεταθέσεις, αλλά προς κάλυψη των δημιουργούμενων κενών θέσεων μετά από ακύρωση ή τροποποίηση μεταθέσεων. Όταν συνολικά υπάρχουν 50 τέτοιες περιπτώσεις ακύρωσης ή τροποποίησης, θεωρούμε τον αριθμό των 188 νέων μεταθέσεων, που διατάχθηκαν στην παρούσα χρονική στιγμή, πολύ μεγάλο, που προσεγγίζει κατά το ήμισυ τις ετήσιες τακτικές μεταθέσεις.

       Υπάρχουν περιπτώσεις Αξιωματικών, που μετατίθενται με πρωτοβουλία της Υπηρεσίες πολλά χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, με όποιες επιπτώσεις αυτό συνεπάγεται στην προσωπική και οικογενειακή τους ζωή, καθώς και περιπτώσεις έμπειρων Αξιωματικών, που αλλάζουν αντικείμενο εργασίας μεταξύ Τάξης, Ασφαλείας, Τροχαίας κι Επιτελείων, αλλαγές που δεν προάγουν την εξειδίκευση και την αποτελεσματικότητα των στελεχών του Σώματος.

      Οι Ομοσπονδίες, που κατήγγειλαν τις τελευταίες τακτικές μεταθέσεις, με ανακοινώσεις και εξώδικες δηλώσεις και προσέφυγαν για την ακύρωσή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας, τώρα σιωπούν.       

     Οι υπηρεσιακές ανάγκες θα πρέπει πάντα να σταθμίζονται με τις ανάγκες και το δίκαιο των εργαζομένων.