Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Η εικόνα του σώματός μας και η κοινωνική κριτική/κατακραυγή Body Shaming & Slut Shaming


Εκτενής αναφορά γίνεται στα ΜΜΕ για το “body shaming”, δηλαδή την ντροπή που αισθάνεται το άτομο για το σώμα του, εξαιτίας της αρνητικής κριτικής που δέχεται από τον ευρύτερο κοινωνικό
περίγυρο. Το body shaming  εκλαμβάνεται ως μία μορφή εκφοβισμού, είτε λαμβάνει χώρα κατά πρόσωπο είτε διαδικτυακά. Ειδικότερα, με τον όρο “body shaming”, εννοούμε την πράξη ή την τακτική να κρίνουμε αρνητικά κάποιο άτομο με βάση την εικόνα του σώματός του, με αποτέλεσμα να αισθάνεται πολύ άσχημα για το σώμα και την εξωτερική εικόνα του. Κατά κανόνα τα άτομα δέχονται την πιο δριμεία κριτική και αισθάνονται ντροπή για το σώμα τους όταν είναι υπέρβαρα ή υπερβολικά αδύνατα / ελλιποβαρή ή όταν δεν ταιριάζει ο δικός τους σωματότυπος με την κυρίαρχη, κάθε φορά, άποψη της κοινωνίας για την «ιδανική» εικόνα σώματος. 
Έρευνα που διεξήχθη από το Κέντρο Rudd του Γέιλ για την επισιτιστική πολιτική και την παχυσαρκία /Yale Rudd Center on Food Policy and Obesity, προέβη στις ακόλουθες, πολύ σημαντικές, διαπιστώσεις:
Η θυματοποίηση των ομηλίκων σχετίζεται άμεσα με το βάρος τους.
Tο 64% των φοιτητών που συμμετείχαν σε προγράμματα απώλειας βάρους ανέφεραν ότι βιώνουν θυματοποίηση λόγω του σωματικού τους βάρους.
Το 33% των κοριτσιών και το 25% των αγοριών αναφέρει πειράγματα από ομηλίκους που σχετίζονται με το σωματικό τους βάρους, αλλά το ποσοστό αυξάνεται φτάνοντας περίπου το 60% μεταξύ των μαθητών με υψηλότερο σωματικό βάρος.
Το 84% των μαθητών αναφέρει ότι έχει υπάρξει μάρτυρας σε περιστατικά θυματοποίησης συμμαθητών που θεωρούνται υπέρβαροι, κατά τη διάρκεια του μαθήματος της γυμναστικής, με το να τους πειράζουν για το σωματικό τους βάρος ή να χρησιμοποιούν συγκεκριμένους υβριστικούς χαρακτηρισμούς για να τους προσφωνήσουν.  
Πρόκειται, όπως διαπιστώνουμε, για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που δύναται να έχει αρνητική επίδραση στην ψυχοσύνθεση ενός ανήλικου, ο οποίος αντιμετωπίζει θέματα με το σωματικό του βάρος. Ανέκαθεν το σωματικό βάρος, κυρίως το υψηλό, αποτελούσε αντικείμενο χλευασμού στα σχολεία. Σήμερα, η εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας και μάλιστα με ανήλικους χρήστες να διαθέτουν, από πολύ μικρές ηλικίες, τους δικούς τους λογαριασμούς σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φέρνει ακόμα περισσότερο στην επιφάνεια το ζήτημα, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη για πιο ολοκληρωμένη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού.
Θεωρώ ότι είναι θέμα παιδείας ο σεβασμός στον συνάνθρωπο και στο να αποκτήσουν τα παιδιά μας παιδεία ουσιαστικό ρόλο πρέπει να διαδραματίσει το σχολείο που θα διδάξει στους μαθητές, πέρα από αριθμούς και λέξεις, τι σημαίνει «σεβασμός» και ποια είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ «κριτικής» και «κατακραυγής», διασαφηνίζοντας τα όρια ανάμεσα στο «λέω τη γνώμη μου» και «υιοθετώ εκφοβιστική συμπεριφορά». Όπου παρατηρείται ισοπέδωση των εννοιών του «σεβασμού» και «των ορίων», το αποτέλεσμα είναι ο ανήλικος και μετέπειτα ενήλικος να πιστεύει ότι μπορεί, ανεξέλεγκτα και χωρίς καμία συνέπεια, να προσβάλλει και να επιτίθεται, αρχικά λεκτικά και στη συνέχεια σωματικά, στον συμμαθητή του, αργότερα στον συνάδελφό του, στον γείτονά του κ.λπ. Είναι, επομένως, κυρίως θέμα νοοτροπίας και αυτήν πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Εξαιρετικά σημαντικό, επίσης, να γίνει κατανοητό ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό η εξωτερική μας εικόνα αντανακλά τα συναισθήματά μας, το πώς οι ίδιοι αισθανόμαστε για τον εαυτό μας και σε ποια φάση της ζωής μας βρισκόμαστε. Όταν νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και στηριζόμαστε γερά στα πόδια μας, μπορούμε σίγουρα να αντιμετωπίσουμε τα όποια ζητήματα προκύψουν και αφορούν το σώμα μας, είτε έχουν να κάνουν με παχυσαρκία ή αντίθετα με ελλιπές βάρος, που δύναται να αλλοιώσουν την εξωτερική μας εικόνα και να μας προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι οι διατροφικές διαταραχές, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί επιστήμονες, σχετίζονται με σοβαρά ζητήματα ψυχικής υγείας, καθιστώντας σαφές ότι η εξωτερική μας εικόνα αντικατοπτρίζει την ψυχή μας.
Εξίσου σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι η «ιδανική» εικόνα σώματος για το κάθε άτομο είναι τελείως διαφορετική, καθώς  εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως ο σωματότυπος του, η ηλικία του, η φροντίδα που παρέχεται στο σώμα με γυμναστική και υγιεινή διατροφή κ.λπ. Από την άλλη πλευρά, η «τελειότητα» απαιτεί συνεχείς θυσίες και αναρωτιέμαι εάν αξίζει ή εάν έχει νόημα η προσπάθεια να κατακτηθεί αυτό από όλους όσοι δεν θεωρούμε το «τέλειο σώμα» αυτοσκοπό. Δική μου στάση ζωής είναι ότι το μέτρο σε όλα είναι η καλύτερη οδός για να επιτευχθεί η προσωπική μας ευτυχία. Ειδικά για την εικόνα του σώματος, πεποίθησή μου είναι ότι εάν φροντίζουμε να έχουμε ένα βάρος που είναι λειτουργικό, δηλαδή δεν μας δυσκολεύει στην καθημερινή μας ζωή και δραστηριότητα, είτε επειδή είναι πολύ αυξημένο είτε επειδή είναι πολύ χαμηλό, αλλά μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα και δημιουργικά, είναι για τον καθέναν από εμάς το «ιδανικό»!
Από την άλλη πλευρά κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ με το παρόν άρθρο σε έναν ακόμη όρο που σχετίζεται με το σώμα και την εξωτερική εικόνα και παρουσιάζει υψηλό ερευνητικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για το “slut shaming”. Ο όρος περιγράφει την κριτική που ασκείται ειδικά σε γυναίκες και κορίτσια, που θεωρείται ότι με την εξωτερική τους εικόνα ή/και με τα ρούχα που επιλέγουν να φορέσουν, έρχονται σε σύγκρουση με τα «κοινωνικά πρέπει» σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους. Ο όρος χρησιμοποιείται για να αποδώσει μία πολύ αρνητική έννοια στη γυναίκα ή στο κορίτσι, ταυτίζοντάς την με την «πόρνη». Ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για ομοφυλόφιλους άντρες, αλλά σπάνια για ετεροφυλόφιλους.  
Ακολούθως, παρουσιάζουμε συνέντευξη για το θέμα, η οποία αντλείται από το πολύτιμο υλικό του Ομ. Καθηγητή Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου, κ. Αντώνη Μαγγανά, τον οποίο όπως πολλές φορές έχω γράψει θαυμάζω για την κοινωνική ευαισθησία του σε τόσο σοβαρά και επίκαιρα ζητήματα, που ανέδειξε όλα αυτά τα χρόνια, με τρόπο επιστημονικό, στα μαθήματά του και μας δίνει την ευκαιρία να παρουσιάσουμε, σε επίπεδο αρθρογραφίας, ευαισθητοποιώντας ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματός του, με τίτλο «Εγκληματολογική Θεωρία II», το έτος 2014. Επιμέλεια Εργασίας: κ. Μάζη Μαρία. Η κ. Μάζη επισημαίνει στην εισαγωγή της: «Στην Ελλάδα σήμερα εξακολουθεί να είναι κυρίαρχη η διάκριση των ατόμων με βάση το φύλο τους και την έκφραση της σεξουαλικότητάς τους. Καθώς εξελίσσεται η κοινωνία, φυσικά διαμορφώνεται κι αυτό το φαινόμενο αναλόγως. Στην παρούσα εργασία, υπογραμμίζεται το πρότυπο της γυναίκας- «τσούλας», χωροχρονικά ορισμένο σε ελληνικό Πανεπιστήμιο σήμερα. Το παραπάνω ανταποκρίνεται στον ορισμό του «slut shaming» διεθνώς και είναι ο εξής: «Η ταπείνωση μιας γυναίκας της οποίας η σεξουαλικότητα δεν ακολουθεί το στενό πατριαρχικό μοντέλο. Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της διαπόμπευσης είναι ότι στα μάτια κάποιου κόσμου, η σεξουαλικότητα μίας γυναίκας (ή / και τα ρούχα που φοράει) μπορεί να αντιμετωπιστεί ως αίτιο μίας επίθεσης».
Συνέντευξη
Η  […] δέχτηκε με χαρά να συζητήσει μαζί μου για το φαινόμενο αυτό.
Η συζήτησή μας ξεκινά.
Γεια! Θέλεις να μου πεις δύο λόγια για σένα; Τι κάνεις αυτή την περίοδο;
Με λένε  […], είμαι 20 ετών και φοιτήτρια σε ΑΕΙ [….]. Αυτή τη περίοδο σπουδάζω, τρέχω και ασχολούμαι πάρα πολύ με σχέδια περί σπουδών.
Πώς πάει η Σχολή;
Πάει πάρα πολύ καλά, αποδίδει το διάβασμα και το ότι ασχολούμαι με κάτι που αγαπώ. Περνάω πάρα πολλές ώρες ημερησίως εκεί και έτσι, θέλοντας και μη, είναι το κέντρο της ζωής μου τώρα.
Περίγραψε μια κλασική μέρα στη Σχολή σου.  
Συνήθως πάω νωρίτερα από το μάθημα που έχω για να πάρω έναν καφέ και να καπνίσω ένα τσιγάρο. Μπαίνω στο μάθημα, περιμένω το διάλειμμα και με το που βγω περιμένω ξανά το μάθημα. Μετά διαβάζω ή γράφω ή πίνω καφέ κάπου στον χώρο γύρω από το Πανεπιστήμιο μέχρι το επόμενο μάθημα, εάν ασφαλώς έχω.
Στη διάρκεια της μέρας βλέπω και μιλάω με πολλούς ανθρώπους, είναι ένα κομμάτι των σπουδών μου που μου αρέσει πολύ. Συνήθως είναι μία ευχάριστη διαδικασία όλο αυτό, ακούω καλά πράγματα ως επί το πλείστον. Πολλές φορές τα σχόλια όμως δεν είναι καλά, όχι στο πλαίσιο υγιούς ή μη κριτικής, αλλά μάλλον προσωπικής αντιπαράθεσης.
Εννοώ πολλές φορές πιάνω εχθρικά βλέμματα ή αρνητικά σχόλια που σχετίζονται με την εμφάνιση μου. Θεωρείται πιο προκλητική ή σέξι από όσο θα έπρεπε. Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό, δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα σέξι. Από την άλλη δε ξέρω και τι πάει να πει «προκλητικό», δηλαδή σε ποιο μήκος η φούστα θεωρείται πώς προκαλεί. Δεν ξέρω αν είναι καν ζήτημα ρούχου, γιατί έχει τύχει να είμαστε σε μεγάλη παρέα με συμφοιτητές και να φοράω το ίδιο ρούχο με μία άλλη κοπέλα αλλά πάλι εγώ σχολιάζομαι ως «πιο σέξι».
Γενικά όλο αυτό δεν μου κάνει εντύπωση, αλλά σκέφτομαι ότι στον χώρο των σπουδών μου δε θα έπρεπε να έχει σχέση η εμφάνιση μου αλλά οι ικανότητες μου. Μπορεί δηλαδή να με βλάψει όλο αυτό. Περιποιούμαι τον εαυτό μου το πρωί πριν φύγω από το σπίτι, ναι, αλλά έχει να κάνει με μένα. Θέλω να νιώθω όμορφα με μένα τις ώρες που θα είμαι εκτός σπιτιού.
Δεν νομίζω ότι όλο αυτό έχει να κάνει με το αν είμαι ωραία κοπέλα ή όχι. Έχει να κάνει με το σεξ που ο κόσμος φαντάζεται ότι μπορεί να κάνω (γιατί με λένε σέξι όχι όμορφη) και αυτό με κάποιο τρόπο μπορεί να με μειώσει επειδή είμαι γυναίκα. Είναι η ίδια λογική που για να βρίσεις έναν άντρα τον λες «κερ… ή πού….», ε, τη γυναίκα ουσιαστικά τη λες «πουτ…..». Γιατί και εμένα παρόλο που δεν μ’ αρέσει όλο αυτό, όταν με θυμώνει μία γυναίκα μου έρχεται στο μυαλό κάποια βρισιά σε σχέση με την εμφάνιση ή τη σεξουαλικότητα της- ή πιο συχνά την έλλειψη αυτής. Όλοι το κάνουμε, το θέμα είναι ότι δεν είναι ωραία συμπεριφορά, πολλές γυναίκες πληγώνονται από αυτό. Και φαίνεται ότι έχει να κάνει με γυναίκες, γιατί τους άντρες δεν τους σχολιάζουμε ποτέ γι’ αυτά τα πράγματα, δεν θα πει κανείς «να ένας περισσότερο από τον μέσο όρο σέξι άντρας- για φαντάσου πώς τον πήρε το βαθμό».
Μπορείς να δώσεις παραδείγματα, αν θυμάσαι κάποιο;
Ε, τα πιο απλά είναι πάρα πολλά βλέμματα ειρωνείας ή εχθρότητας, κυρίως από γυναίκες. Εξίσου συχνά είναι και τα σχόλια που παίρνει το αυτί μου τυχαία, σχόλια του τύπου «Κοίτα τι φοράει, έλεος» ή κάποιο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι είμαι σνομπ, με ενδιαφέρουν μόνο τα λεφτά και ότι αποκλείεται να έχω κάτι με την αξία μου. Γενικά όταν σχολιάζεται η εμφάνιση μου, χρησιμοποιείται το επιχείρημα της αισθητικής, ότι το τάδε δεν κάθεται καλά στο μάτι ή ότι δεν ταιριάζει στο περιβάλλον, αλλά βγαίνει αρκετή κακία με όλο αυτό. Και εγώ διαφωνώ πάρα πολύ- πολύ όμως! – με την αισθητική τους, αλλά δεν σχολιάζω άσχημα.
Τώρα οι άντρες: Κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν να σου μιλήσουν ή να σε πλησιάσουν σωματικά όσο θέλουν. Μερικές φορές τρομάζω με αυτό, τι θα γινόταν αν βρισκόμουν βράδυ σε ένα έρημο σοκάκι μαζί με τέτοιους ανθρώπους; Πού θα σταματούσε το σωματικό πλησίασμα; Απέχει πράγματι τόσο λίγο η σεξουαλική βία; Να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι όλοι έτσι, άντρες και γυναίκες. Απλά μιλάω για τον κόσμο που μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα.
Πώς αντιδράς συνήθως;
Α, δεν λέω τίποτα. Δεν απαντάω σε σχόλια περί «αισθητικής» μου. Δεν μου κάνει κανείς χάρη, έχω δικαίωμα να βγαίνω όπως θέλω. Αν μου πουν κάποιο σχόλιο στον δρόμο, θα ζυγίσω την απάντηση. Με ενδιαφέρει κυρίως η ασφάλεια μου, όχι να απαντήσω σε κάποιον τουλάχιστον αγενή άνθρωπο. 
Το αστείο είναι ότι είναι δύσκολο να αντιδράσεις, γιατί θα έπρεπε να κολακεύεσαι από όλο αυτό, δηλαδή αν παραπονεθείς είναι για να ζητήσεις προσοχή με κάποιο τρόπο. Λες και δεν είναι αντιληπτή η διαφορά του «κάνω ένα κομπλιμέντο» από το «ασχολούμαι και σε κρίνω συστηματικά από την εμφάνιση σου». Και όπου και να το έχω συζητήσει, με κοιτάνε με δυσπιστία είτε σαν να γκρινιάζω για να ψαρέψω κομπλιμέντα ή σαν να ανοίγω συζήτηση για το ότι είμαι εντυπωσιακά όμορφη. Και εν τω μεταξύ, όλο αυτό, δεν έχει καν σχέση με την ομορφιά ή την έλλειψή της.
Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτή η στάση του κόσμου;
Αδικημένη κυρίως. Γενικά όποια εμφάνιση και να έχει μια κοπέλα, δεν πρόκειται αυτή να είναι σωστή. Αυτό καταλαβαίνω. Και νιώθω ότι κρίνονται άνθρωποι για τους λάθος λόγους. Μερικές φορές φοβάμαι όταν παρομοιάζομαι, ας πούμε, με κομμάτι κρέατος από κάποιον άντρα με μεγαλύτερη σωματική διάπλαση. Τρομάζω που έχει (στο μυαλό του) το δικαίωμα να με πλησιάζει πάρα πολύ ή που προσβάλλεται εάν δεν ανταποκριθώ στο σχόλιό του.
Θα ήθελες να ανταποκριθείς με το να τους μιλήσεις γι’ αυτό; Το έχεις κάνει;
Αν δω ότι κάποιος δεν είναι τελείως, εχμ, χαμένη υπόθεση και απλά πάσχει από άγνοια, ίσως να του μιλήσω. Γενικά όχι για τους λόγους που σου είπα.
Θεωρείς πως ο κόσμος έχει άγνοια περί αυτού; Τι αντιλήψεις φαίνεται να είναι κυρίαρχες επί του θέματος; Γιατί συμβαίνει αυτό θεωρείς;
Ναι, σίγουρα υπάρχει άγνοια, πολύ μεγάλη άγνοια. Το βασικό θέμα είναι η αντίληψη που θέλει τις γυναίκες να μπορούν να δέχονται κριτική με βάση το ελεγχόμενο ή μη της σεξουαλικότητας τους. Αν το πεις αυτό από δω και από κει, κανείς δε θα παραδεχτεί ότι ισχύει αυτό. Θα σου πούνε «Ποιος σεξισμός; Είμαστε στη σύγχρονη εποχή» . Οι περισσότεροι όμως το κάνουν.
Έχεις γίνει μάρτυρας άλλων τέτοιων περιστατικών σε συμφοιτητές σου ή σε καθηγητές σου ακόμα;
Συνεχώς! Το ρωτάς; Απλά σε κορίτσια πιο μικρής ηλικίας ή σε λιγότερο δυναμικές γυναίκες, αυτό συχνά παίρνει τη μορφή εκφοβισμού, συστηματικού εκφοβισμού. Επίσης, αν απαντάς σε κάτι που σου λένε στον δρόμο, είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει καβγάς. Ειδικά αν είσαι μαζί με κάποιον που θέλει να σε προστατεύει.
Τι θα μπορούσε να αλλάξει για να βελτιωθεί η κατάσταση;
Να αλλάξουν οι αντιλήψεις γύρω από αυτό. Εσύ που είσαι κοινωνιολόγος, για πες, τι πρέπει να γίνει για να αλλάξουν αντιλήψεις; (γέλια)
Έχεις να προσθέσεις κάτι άλλο;
Όχι. Ευχαριστήθηκα πολύ τη συνέντευξη και ελπίζω να χρησιμοποιήσεις το υλικό αυτό ώστε να γίνει ένα μικρό βηματάκι καλυτέρευσης.
-Ωραία, σ’ ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη, καλή συνέχεια!
Στον επίλογο της εργασίας της, η κ. Μάζη υπογραμμίζει «Με την παραπάνω συζήτηση, δίνεται ένα παράδειγμα της σημασίας των προτύπων και των εξουσιαστικών σχέσεων, υπογραμμίζονται σώματα με μεγαλύτερη σημασία από άλλα και είναι εμφανής η διάκριση με βάση το φύλο και την σεξουαλικότητα. Ο εκφοβισμός και η χυδαία συμπεριφορά απέναντι σε κάποιο άτομο, απλά και μόνο επειδή δεν ταιριάζει στα «πρέπει» κάποιου άλλου, είναι ένα φαινόμενο που είναι ανάγκη να αντιμετωπιστεί σταθερά και να μελετηθεί συστηματικά και διεξοδικά. Η έκφραση της γυναικείας σεξουαλικότητας θεωρείται είτε επικίνδυνη είτε απολαυστική για τα μάτια- και τα χέρια- άλλων, χρησιμοποιείται πολλές φορές η γυναίκα ως σεξουαλικό αντικείμενο. Βλέπουμε λοιπόν τη δυσκολία που μπορεί να υπάρξει όσον αφορά το επαγγελματικό της μέλλον, και τα εμπόδια που έχει να αντιμετωπίσει. Λόγω των κυρίαρχων πατριαρχικών δομών και της σχετικής αντίληψης, η γυναίκα στην Ελλάδα του σήμερα, πολλές φορές και άμεσα και έμμεσα, βρίσκεται σε μία συνεχή και σκληρή διαδικασία να αποδεικνύει ότι υπάρχει, ότι μπορεί να τα καταφέρει σε όποια επίπεδα θελήσει, προσπαθώντας να καταρρίψει τα στερεότυπα που κουβαλά η κοινωνία της, αλλά και εκείνα που έχει εσωτερικεύσει η ίδια».
Εξαιρετικές οι επισημάνσεις της κ. Μάζη και είναι πολύ θετικό το ότι νέοι άνθρωποι έχουν αυτούς τους προβληματισμούς και θέλουν να υπάρξει ενημέρωση για το θέμα αλλά -το κυριότερο- να δούμε σημάδια βελτίωσης. Άλλωστε, το μέλλον ανήκει σε αυτά τα παιδιά, τη νέα γενιά, και αξίζει να τα εμπιστευτούμε, να ακούσουμε με πολύ μεγαλύτερη προσοχή τα θέματα που τους απασχολούν και να τα αναδείξουμε. 
Συνοψίζοντας, θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική μου θέση για το σοβαρό αυτό ζήτημα. Θα μιλήσω με την ιδιότητα της εκπαιδευτικού στο σημείο αυτό. Θεωρώ σημαντικό -γυναίκες και άντρες, δεν εξαιρώ τους άντρες από αυτό- να προσέχουμε την εμφάνισή μας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας το πλαίσιο στο οποίο βρισκόμαστε και τα άτομα στα οποία απευθυνόμαστε. Αυτό σημαίνει ότι προσωπικά θα προσέξω να έχω το ανάλογο και κατάλληλο κατά τη δική μου ασφαλώς άποψη ντύσιμο σε κάθε περίσταση, διαφορετικό όταν θα κάνω μάθημα σε φοιτητές, διαφορετικό όταν θα βρεθώ με την παρέα μου σε μία χαλαρή έξοδο και διαφορετικό όταν θα παρευρεθώ σε μία επιστημονική εκδήλωση, πάντα βάσει της προσωπικής μου αισθητικής και των εκάστοτε περιστάσεων. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι εάν ένας άντρας ή μία γυναίκα που έχει μία εμφάνιση, η οποία δεν ταιριάζει με τη δική μου αισθητική ή με τη δική μου κοσμοθεωρία, θα κριθεί από εμένα αρνητικά ή θα αξιολογηθεί αρνητικά. Ούτε έχει λογική η σκέψη «Ο Καθηγητής έβαλε καλύτερο βαθμό σε μία φοιτήτρια, γιατί είναι σέξι» ή, αντίθετα, ότι «έβαλε χειρότερο βαθμό σε μία φοιτήτρια ή σε έναν φοιτητή, επειδή έχει τατουάζ και σκουλαρίκια» που δεν του αρέσουν. Εάν ένας Πανεπιστημιακός Δάσκαλος βάζει βαθμούς βάσει της σέξι εμφάνισης των φοιτητριών του και μειώνει βαθμούς για την εξωτερική του εικόνα, σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται η φοιτήτρια ή ο φοιτητής, αλλά ο ίδιος που κρίνει τους φοιτητές του βάσει της εξωτερικής τους εικόνας, στοιχείο απαράδεκτο και κατακριτέο, για το οποίο οφείλει να απολογηθεί ο ίδιος.
Η εξωτερική μας εικόνα, άλλωστε, μπορεί να εξελιχθεί με την πάροδο των ετών και την ωριμότητά μας και είναι απολύτως υγιές να δοκιμάζουμε διαφορετικά στιλ αναζητώντας όχι μόνο το στιλ που μας ταιριάζει αλλά προσπαθώντας να διαμορφώσουμε την προσωπικότητά μας -αυτό που είμαστε και αυτό που νιώθουμε. Αναμφισβήτητα, πάντοτε θα υπάρχουν άντρες και γυναίκες των οποίων το στιλ δεν θα ταιριάζει στα δικά μας «θέλω» και «πιστεύω», όπως αντίστοιχα και το δικό μας στιλ δεν θα ταιριάζει σε άλλους. Αυτό δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να φτάσει στα άκρα και σε εκφοβιστικές συμπεριφορές. Τη γνώμη μας, στο πλαίσιο του σεβασμού, μπορούμε να την εκφέρουμε, όπως και να δεχτούμε την κριτική των άλλων, αλλά πρέπει να σεβαστούμε το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ατόμου να διαμορφώσει την εξωτερική του εικόνα όπως εκείνο κρίνει καλύτερα για τον εαυτό του και σε καμία περίπτωση να μην το κάνουμε να αισθάνεται αμήχανα, πόσο μάλιστα να θεωρεί τη συμπεριφορά μας απέναντί του εχθρική και απειλητική, λόγω της εξωτερικής του εικόνας.
Ολοκληρώνοντας, θα τονίσω ότι, όταν η υποτιθέμενη κριτική γίνεται επίθεση και κοινωνική κατακραυγή, τότε έχουμε να κάνουμε με εκφοβιστική συμπεριφορά και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε ανάλογες πρακτικές που δύναται να λάβουν πολύ επικίνδυνες διαστάσεις. Οφείλουμε να τις αντιμετωπίσουμε εγκαίρως, προτού οδηγήσουμε ένα άτομο στα άκρα, κυρίως τις γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους άντρες που δυστυχώς ακόμα και στο πλαίσιο της σύγχρονης κοινωνίας αποτελούν θύματα αυτής της πολύ αρνητικής έως και επικίνδυνης κατάστασης. Το μήνυμά μας είναι σαφές και ξεκάθαρο: η σεξουαλικότητα μίας γυναίκας ή/και τα ρούχα που επιλέγει να φορέσει δεν πρέπει σε καμία περίπτωση και για κανέναν λόγο να αποτελέσουν αίτιο επίθεσης, λεκτικής, ψυχολογικής, σωματικής. Είναι υποχρέωση όλων μας να διασφαλίσουμε ότι κανένας συνάνθρωπός μας δεν θα δεχτεί επίθεση για την εξωτερική του εικόνα, είτε μας αρέσει η εικόνα του είτε όχι, είτε είναι ανάλογη με τη δική μας αισθητική και κοσμοθεωρία είτε όχι! 


της Αγγελικής Καρδαρά



Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια