Η άδεια του Κουφοντίνα, ο δικαστικός μηχανισμός και η «βρομιάρα Αριστερά»

«Θέλω κι εγώ να σας πω ότι δε θα υπάρξει κανένα δικαστικό συμβούλιο που θα αποφυλακίσει τον κ. Κουφοντίνα. Επιτρέψτε μου να είμαι κι εγώ λίγο ευαίσθητος, κα Κοσιώνη, μόνο εσείς θα έχετε ευαισθησίες;».

 

Αλέξης Τσίπρας

 

Τηλεόραση ΣΚΑΙ, Τρίτη, 2.7.2019

 

Τρεις μέρες μετά απ’ αυτή την άθλια, ιταμή και φασίζουσα τοποθέτηση του Τσίπρα, το Δικαστικό Συμβούλιο του Βόλου, έχοντας λάβει το μήνυμα, ανακοίνωσε τη δική του άθλια και φασίζουσα απόφαση, με την οποία έκοψε την άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα, κόντρα στο νόμο και κόντρα στην πρόσφατη αναιρετική απόφαση του Αρείου Πάγου.

 

Είχε δημιουργηθεί το κατάλληλο συναινετικό πολιτικό κλίμα. Στους Μητσοτάκηδες, στους ακροδεξιούς, στον εσμό των τρομοϋστερικών ΜΜΕ, ήρθε να προστεθεί και ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Οι υπόλοιποι απλώς σιωπούσαν: τα κόμματα και οι οργανώσεις που αυτοπροσδιορίζονται ως Αριστερά, ο νομικός κόσμος, οι άνθρωποι του δικαστικού μηχανισμού (με φωτεινή εξαίρεση τον πρόεδρο της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, εφέτη Χριστόφορο Σεβαστίδη (δείτε εδώ).

 

Πριν από τον Τσίπρα, είχε τοποθετηθεί ο υπουργός Δικαιοσύνης Καλογήρου. Πρώτα διευκρίνισε ότι «η αντιμετώπιση των πολυϊσοβιτών με τον νέο Ποινικό Κώδικα, είναι βαρύτερη απέναντι σε όλες τις κατηγορίες εγκλημάτων. Ενδεικτικά, με τον παλιό Ποινικό Κώδικα όποιος είχε περισσότερες καταδίκες ισόβιας κάθειρξης, έπρεπε να παραμείνει στη φυλακή για 19 έτη, ενώ με τον νέο Ποινικό Κώδικα 25 έτη». Και στο τέλος πρόσθεσε με νόημα: «Πέραν αυτού, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι κανένα αίτημα αποφυλάκισης από μόνο του δεν μπορεί να οδηγήσει σε αυτή, αφού απαιτείται απόφαση του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου, που κρίνει τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις».

 

Ο Τσίπρας τον ξεπέρασε, αποφεύγοντας την έμμεση παραπομπή στην ευθύνη των δικαστικών συμβουλίων. Εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι δεν πρόκειται να βρεθεί δικαστικό συμβούλιο που θα αποφυλακίσει τον Κουφοντίνα! Σε κάθε περίπτωση! Οχι επειδή δεν πληροί τις προϋποθέσεις, αλλά επειδή… είναι ο Κουφοντίνας! Την ίδια βεβαιότητα εξέφρασε και η προεκλογική κυβερνητική εκπρόσωπος Αχτσιόγλου: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση απελευθέρωσης καταδικασμένων σε πολλές φορές ισόβια λόγω τρομοκρατικών ενεργειών»!

 

Καθεστώς εξαίρεσης

 

Η ισότητα έναντι του νόμου αποτελεί –υποτίθεται- την πεμπτουσία της αστικής δημοκρατίας. Αυτή η ισότητα, όμως, δεν ισχύει για τους καταδικασμένους πολιτικούς αντιπάλους του συστήματος, όπως ο Κουφοντίνας. Γι’ αυτούς ισχύει ένα άτυπο καθεστώς εξαίρεσης. 

 

Τι σημαίνει καθεστώς εξαίρεσης; Να ισχύει μεν, στα λόγια, και γι’ αυτούς τους κρατούμενους το ίδιο νομικό καθεστώς με όλους τους άλλους κρατούμενους, στην πράξη όμως αυτό να καταργείται. Για την εξασφάλιση αυτού του καθεστώτος εξαίρεσης, υπεύθυνος καθίσταται ο δικαστικός μηχανισμός. Ο οποίος, όταν έχει εξασφαλιστεί η ευρεία πολιτική συναίνεση των αστικών κομμάτων, είτε με θετικές τοποθετήσεις, όπως αυτές του Μητσοτάκη, του Τσίπρα, της Γεννηματά και τόσων ακόμα, είτε διά της (συν)ένοχης σιωπής, όπως αυτής των υπόλοιπων, αισθάνεται ότι μπορεί να προχωρά ακόμα και σε δικαστικά πραξικοπήματα με άρωμα χούντας.

 

Δεν πρόκειται να υπάρξει δικαστικό συμβούλιο που θα αποφυλακίσει τον Κουφοντίνα με «βραχιολάκι» (αν υποτεθεί ότι ο Κουφοντίνας ζητούσε κάτι τέτοιο), είπε με απόλυτη βεβαιότητα ο Τσίπρας. Γιατί τότε να υπάρξει δικαστικό συμβούλιο που θα δώσει στον Κουφοντίνα την κανονική άδεια που δικαιούται;

 

Οι «περιπέτειες» αυτής της άδειας είναι γνωστές. Πριν φτάσουμε στην τελική απόρριψή της, είχαμε μια σκληρή απεργία πείνας, που έφτασε τον Δημήτρη Κουφοντίνα στα όρια του θανάτου, και μια ομόφωνη απόφαση του ΣΤ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου (σε συμβούλιο), που αναίρεσε την πρώτη απόφαση του δικαστικού συμβουλίου του Βόλου, ως λανθασμένη σε ό,τι αφορά τις τυπικές προϋποθέσεις χορήγησης κανονικής άδειας (άδεια δικαιούνται και οι πολυϊσοβίτες είπε ο Αρειος Πάγος) και αντιφατική σε ό,τι αφορά τις ουσιαστικές προϋποθέσεις (έκρινε όλες τις σχετικές αναφορές του δικαστικού συμβουλίου του Βόλου ως φρονηματικού τύπου, διότι αφορούν τις ιδεολογικοπολιτικές απόψεις του Κουφοντίνα, οι οποίες δεν μπορούν να αποτελούν κριτήριο χορήγησης ή μη χορήγησης άδειας).

 

Ακολούθησε η ανακίνηση μιας κατασκευασμένης ποινικής υπόθεσης (κατηγορία στον Κουφοντίνα για απλή συνέργεια –διά ψυχικής συνδρομής- σε στάση κρατουμένων), η οποία όμως κατέρρευσε εν τη γενέσει της, καθώς το αδίκημα της στάσης με τον νέο Ποινικό Κώδικα είναι πλημμέλημα και επομένως δεν συνιστά λόγο αφαίρεσης του δικαιώματος της άδειας από ένα κρατούμενο.

 

Η εισαγγελία Βόλου αρχικά κατέθεσε εισήγηση να κοπεί η άδεια του Κουφοντίνα για τυπικούς λόγους (επειδή κατηγορείται για κακούργημα), εν γνώσει της ότι η τυποποίηση του αδικήματος έχει αλλάξει. Το δικαστικό συμβούλιο δεν τόλμησε να αποδεχτεί αυτή την εισήγηση και διέκοψε για ημερομηνία μετά την 1η του Ιούλη, οπότε τέθηκε και τυπικά σε ισχύ ο νέος Ποινικός Κώδικας. Η νέα εισήγηση της εισαγγελίας Βόλου ξεπέρασε σε προκλητικότητα την προηγούμενη, καθώς πρότεινε να κοπεί η άδεια για ουσιαστικούς λόγους, διότι ο Κουφοντίνας, με τις ιδεολογικοπολιτικές του τοποθετήσεις προκαλεί… διέγερση για διάπραξη (τουλάχιστον) πλημμελημάτων (δείτε αναλυτικά εδώ).

 

 Με λυμένα τα χέρια

 

 Η τελική συνεδρίαση του δικαστικού συμβουλίου έγινε στις 3 του Ιούλη. Μια μέρα μετά τη δήλωση με την οποία ο Τσίπρας δεν έλυσε απλά τα χέρια των δικαστών, αλλά ουσιαστικά τους έδωσε «γραμμή» να κόψουν την άδεια, εγκαθιστώντας ένα ευρύ κατασταλτικό μέτωπο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ (και συντροφίας). Η απόφαση δημοσιεύτηκε στις 5 του Ιούλη, ημέρα Παρασκευή, τελευταία μέρα της προεκλογικής περιόδου. Τυχαίο; Δε νομίζουμε.

 

Μέλη του δικαστικού συμβουλίου ήταν η πρόεδρος Πλημμελειοδικών Παναγιώτα Ράπτη (πρόεδρος) και οι πλημμελειοδίκες Γεωργία Τσιόμαλου και Μαρία Σαλμανλή (εισηγήτρια). Ολόκληρη την απόφαση μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ. Το σκεπτικό του δικαστηρίου περιλαμβάνεται στις σελίδες 32 έως 46 (οι προηγούμενες σελίδες περιλαμβάνουν κυρίως τις διαδοχικές εισαγγελικές προτάσεις).

 

Δε θα σχολιάσουμε τις αναφορές στο σεβασμό της ανθρώπινης αξίας εκ μέρους των κρατικών οργάνων, που αποτελεί συνταγματική επιταγή, όπως γράφει η απόφαση στις σελίδες 33-34, γιατί είναι καθαρά υποκριτικές. Ούτε την αναφορά ότι «η ιδεολογία κάθε ανθρώπου είναι αναφαίρετο δικαίωμά του, δεν ελέγχεται, δεν επιτρέπεται η ποινική της αξιολόγηση, ούτε αποτελεί ενδείκτη σωφρονισμού», που είναι ακόμα πιο υποκριτική. 

 

Θα ερευνήσουν, λένε, «την “προσωπικότητα“ του συγκεκριμένου καταδίκου, όπως αυτή διαγράφεται από τις πράξεις του και την εν γένει συμπεριφορά του κατά του στάδιου του περιορισμού του και όχι τις ιδέες του, την κοσμοθεωρία του, την επαναστατική του αντίληψη “περί κράτους τρομοκράτη“ και τα συναφή “πιστεύω“ του». Δε θ’ ασχοληθούν, λένε, «με το εάν μετέγνωσε, μετανόησε ή απέρριψε τους ιδεολογικούς λόγους για τους οποίους τέλεσε τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκε και κρατείται». Μ’ αυτή την κούφια διακήρυξη απαντούν στον Χριστόφορο Σεβαστίδη. Και είναι κούφια, γιατί στη συνέχεια κάνουν τα ακριβώς αντίθετα.

 

Ακόμα και προβοκάτσια

  

Αναφέρονται στο ιστορικό της «στημένης» υπόθεσης της στάσης κρατουμένων και της «απλής συνέργειας» του Κουφοντίνα σ’ αυτήν με τρόπο που αποκαλύπτει ξέχειλη προκατάληψη. Οι κρατούμενοι που κινητοποιήθηκαν αναφέρονται ως «συγκατηγορούμενοι-συγκρατούμενοι» του Δ. Κουφοντίνα, ενώ ούτε συγκατηγορούμενοι υπήρξαν (η υπόθεση της 17Ν με την υπόθεση της ΣΠΦ απέχουν χρονικά πάνω από δεκαετία) ούτε συγκρατούμενοι είναι (η κινητοποίηση έγινε σε πτέρυγες των ανδρικών φυλακών, ενώ ο Κουφοντίνας ήταν κρατούμενος στην υπόγεια πτέρυγα των γυναικείων φυλακών, χωρίς καμιά επαφή με τους υπόλοιπους κρατούμενους). Λεπτομέρεια, θα πείτε, όμως κάποιες τόσο χοντροκομμένες παραποιήσεις, έστω και σε δευτερεύοντα στοιχεία, αποκαλύπτουν την προκατάληψη.

Το κύριο είναι πως η έκφραση αλληλεγγύης από τον Κουφοντίνα και τους τρεις συγκρατουμένους του προς την κινητοποίηση των κρατούμενων σε άλλη φυλακή (με τους οποίους δεν είχαν καμιά επαφή και απλώς έμαθαν για την κινητοποίηση και την αιτία της από τα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα), για το δικαστικό συμβούλιο του Βόλου «καταδεικνύει την μη καλή διαγωγή του μέσα στη φυλακή, καθώς και την πλήρη απαξίωση εκ μέρους του των σωφρονιστικών και ποινικών κανόνων»! Η έκφραση αλληλεγγύης ποινικοποιείται και μετατρέπεται σε εργαλείο κατά του πολιτικού κρατούμενου Κουφοντίνα! Περιττεύει να σημειώσουμε ότι αυτό δεν έχει προηγούμενο. Περιττεύει να θυμίσουμε ότι και η διεύθυνση της φυλακής και ο εκπρόσωπος του υπουργείου Δικαιοσύνης, όχι μόνο δεν ποινικοποίησαν την κινητοποίηση-διαμαρτυρία των κρατούμενων, αλλά δεν την έκριναν ούτε καν πειθαρχικά ελεγκτέα. Οσο για τον Κουφοντίνα και τους τρεις συγκρατούμενούς του στο υπόγειο των γυναικείων φυλακών, ούτε που ασχολήθηκαν, διότι δεν είχαν συμμετοχή στην κινητοποίηση.

Στη συνέχεια, αναφερόμενοι στη δήλωση μετάνοιας που ζητήθηκε από τον Κουφοντίνα, όταν παρέστη σε προηγούμενο δικαστικό συμβούλιο, στις 21.02.2019, αναφέρουν ότι «αρνείται συνειδητά να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο και να σεβαστεί τις επιταγές της έννομης τάξης, ενώ εξακολουθεί να μην αποδέχεται την βαρύτητα των εγκλημάτων της αφαίρεσης των ανθρώπινων ζωών, που έχει διαπράξει καθώς και τις έννομες συνέπειες αυτών. Συνεπώς, το παρόν Συμβούλιο πιθανολογεί ότι σε περίπτωση που τύχει τακτικής αδείας, έστω και ολιγοήμερης, δεν θα σεβαστεί τις επιταγές της έννομης τάξης»!

Εδώ αποκαλύπτονται πλήρως. Αυτοί που έγραψαν ότι δε θα διερευνήσουν αν ο Κουφοντίνας «μετέγνωσε, μετανόησε ή απέρριψε τους ιδεολογικούς λόγους για τους οποίους τέλεσε τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκε και κρατείται», κάνουν ακριβώς αυτό! Αφού δεν τους έκανε τη δήλωση μετάνοιας που του ζήτησαν, κρίνουν ότι άμα πάρει άδεια θα παρανομήσει! Το γεγονός ότι έχει ήδη πάρει έξι άδειες (τρεις από τον Κορυδαλλό και τρεις από την Κασσαβέτεια) δεν μετράει!

 

Αξίζει εν προκειμένω να θυμίσουμε τι έγραψε ο πρόεδρος της ΕΔΕ Χρ. Σεβαστίδης: «Θα πρέπει επίσης να γίνεται μια διάκριση μεταξύ των ιδεολογικών αρχών του κρατουμένου που υποστηρίζουν το αναγκαίο της ένοπλης δράσης για την κοινωνική αλλαγή και της έμπρακτης συμπεριφοράς του κατά το διάστημα που έκανε χρήση της άδειάς του. Αυτό που ενδιαφέρει το Δικαστήριο είναι το δεύτερο. Πώς συμπεριφέρθηκε ο κρατούμενος τις προηγούμενες φορές που έλαβε άδεια. Εάν ήταν ή όχι συνεπής με τις υποχρεώσεις που του επιβάλει ο νόμος. Εάν η συμπεριφορά του κατά το χρόνο που βρίσκονταν σε άδεια δημιουργεί βάσιμα υποψίες ότι ετοιμάζεται να τελέσει νέα εγκλήματα ή εκδηλώνει έμπρακτα την πρόθεσή του να μην επιστρέψει στο κατάστημα κράτησης».

 

Το δικαστικό συμβούλιο του Βόλου έκανε το ακριβώς αντίθετο. Ενώ έχει έμπρακτη καλή χρήση άδειας από τον Κουφοντίνα έξι φορές, προβλέπει ότι δε θα κάνει καλή χρήση την έβδομη φορά, με επίκληση των ιδεολογικών του αρχών!

 

Αξίζει ακόμα να θυμίσουμε ότι ο Αρειος Πάγος, στην αναιρετική απόφασή του, έκρινε ευθέως ότι είναι αντιφατικό, από τη μια να λες ότι ο Κουφοντίνας πήρε έξι άδειες και έκανε καλή χρήση τους, και από την άλλη να του προσάπτεις ότι κατά τη διάρκεια της τελευταίας άδειάς του «έκανε αμέριμνος περίπατο στο κέντρο της Αθήνας και μάλιστα επέτρεψε να ληφθούν και να δημοσιευθούν φωτογραφίες του» (το τελευταίο είναι, βέβαια, ψέμα, γιατί κάποιος τράβηξε στα κρυφά μία –μία και μοναδική- φωτογραφία και την πούλησε σε κάποια Μέσα). Κρίνοντας αυτή τη σκέψη του Συμβουλίου του Βόλου αντιφατική, ο Αρειος Πάγος έκρινε πως ούτε προκλητική υπήρξε η συμπεριφορά του Κουφοντίνα, ούτε κίνδυνο διάπραξης νέων αδικημάτων συνιστούσε.

 

Ακολουθεί άλλη μια επίδειξη απόλυτης δικαστικής (και λογικής) αυθαιρεσίας. Αναφέρονται στη γνωστή δήλωση του Κουφοντίνα, όταν ξεκινούσε την προηγούμενη απεργία πείνας, η οποία κατέληγε με τη φράση «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων μέσα και έξω από τη φυλακή» και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «οι παραπάνω δηλώσεις, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στη βία, πράγματι μετουσιώθηκαν στην παράνομη πράξη της απλής συνέργειας στη στάση κρατουμένων, η οποία έχει ιδιαίτερη ποινική απαξία»! Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει. Θα υποτιμούσαμε τη νοημοσύνη των αναγνωστών μας αν γράφαμε οτιδήποτε άλλο γι’ αυτή τη λογική και νομική κατασκευή. Απλά να σημειώσουμε ότι το μεν αδίκημα της «απλής συνέργειας σε στάση» (το οποίο δεν τελέστηκε και που, εν πάση περιπτώσει, δεν έχει κριθεί δικαστικά) δεν αποτελεί λόγο αφαίρεσης του δικαιώματος της άδειας, όμως για το δικαστικό συμβούλιο του Βόλου θεωρείται τετελεσμένο (εκδικάζουν την υπόθεση!) και μετατρέπεται σε λόγο αφαίρεσης του δικαιώματος της άδειας.

Το πιο προκλητικό είναι αμέσως παρακάτω. Γράφουν ότι ο Κουφοντίνας, σε συνέντευξή του στην ΕφΣυν, «προσφάτως αξίωσε να αφαιρεθεί το δικαίωμα “βέτο“ του προέδρου του πειθαρχικού συμβουλίου των φυλακών, εισαγγελέως πρωτοδικών, στην απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου περί παροχής αδείας»! Εδώ έχουμε τη λογική της «ελέω θεού δικαστικής εξουσίας». Ο πολίτης Κουφοντίνας δεν έχει το δικαίωμα να ζητήσει την κατάργηση μιας διάταξης νόμου (την οποία παρεμπιπτόντως ζητούν δεκάδες χιλιάδες πολίτες και την οποία δεν είχε ψηφίσει σειρά κομμάτων στη Βουλή, μεταξύ των οποίων και ο ΣΥΡΙΖΑ)! Ενοχοποιούν ακόμα και το δικαίωμα του Κουφοντίνα -ως πολίτη του ελληνικού κράτους, βρε αδερφέ- να ζητά την κατάργηση μιας νομικής διάταξης!

Το υπόλοιπο είναι… πανεύκολο και το δανείζονται ευθέως από την εισαγγελική πρόταση. Ο Κουφοντίνας ζήτησε αλληλεγγύη στην απεργία πείνας που διεξήγαγε και έγιναν «έκνομες πράξεις», οι οποίες δε θα γίνονταν αν δεν τις ζητούσε αυτός! Η κατάληξη είναι… αυτονόητη: «Εκτιμάται, επομένως βάσιμα ότι, επί ικανοποιήσεως του αιτήματός του για χορήγηση άδειας εξόδου, ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος να συναντηθεί με μέλη των εν λόγω ομάδων-οργανώσεων και να τελέσει, σχεδιάσει νέες αξιόποινες πράξεις ή να καθοδηγήσει σε αυτές, κάνοντας κακή χρήση της άδειάς του»! Με αυτή την αναφορά, πέραν των άλλων, εκδικούνται τον Κουφοντίνα και για την απεργία πείνας που έκανε.

Φτάνουν και στο συγγραφικό έργο του Κουφοντίνα και συγκεκριμένα στο βιβλίο «13 Απαντήσεις» (ο σωστός τίτλος είναι «13 Απαντήσεις – Μια συζήτηση με τον Τάσο Παππά»), ξεπέφτοντας στο επίπεδο της προβοκάτσιας. Παίρνουν ένα απόσπασμα από τον πρόλογο που έγραψε ο Γιώργος Σταματόπουλος στο βιβλίο και το διαστρεβλώνουν πλήρως! Χωρίς να έχουν διαβάσει το βιβλίο, ούτε καν τον πρόλογο του Σταματόπουλου, παίρνουν μια φράση από διαδικτυακά δημοσιεύματα («Και σήμερα το ίδιο θα έκανα»), και γράφουν ότι ο Κουφοντίνας «εξέφρασε την επιμονή του στην τέλεση αδικημάτων για τα οποία δικάσθηκε»! Ομως, εν προκειμένω ο Κουφοντίνας δεν αναφέρεται γενικά στη δράση της 17Ν, αλλά απαντά στο ερώτημα του Παππά, γιατί δεν «αποτελείωσε» τον Σάββα για να μην πέσει στα χέρια της αστυνομίας. Και λέει στον δημοσιογράφο: «Σήμερα, πολλά χρόνια μετά το βράδυ εκείνο στον Πειραιά και με την ύστερη γνώση και σοφία, όταν ζυγίζω το δίκιο της μιας και της άλλης πλευράς, το δίκιο που θα είχε κάποιος που θα έπαιρνε τη μια ή την άλλη απόφαση... όταν σκέφτομαι πώς στάθμισα τα δεδομένα εκείνης της στιγμής... νομίζω ότι εγώ δεν θα μπορούσα να πάρω διαφορετική απόφαση. Ακόμη κι “αν” γυρνούσε ο χρόνος πίσω και “αν” γνώριζα τότε όσα ακολούθησαν, ο τωρινός μου εαυτός απαντά όπως έχει απαντήσει σε όσους κατά καιρούς με ρώτησαν: πάλι το ίδιο θα ’κανα».

Στο συγκεκριμένο θέμα αναφέρθηκε και ο Τάσος Παππάς στη στήλη του στην ΕφΣυν την περασμένη Δευτέρα, υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα» (δείτε εδώ). Εγραψε μεταξύ των άλλων: «Το εξωφρενικό είναι ότι οι συντάκτες της απόφασης δεν διάβασαν προσεκτικά όλη την παράγραφο, την παρερμήνευσαν (εσκεμμένα;), αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν πήγαν μερικές σελίδες παρακάτω όπου υπάρχει η ερώτηση του δημοσιογράφου και η απάντηση του Κουφοντίνα».

 

Τους δικαστές του Βόλου, όμως, δεν τους απασχολούσε η αλήθεια, αλλά η δικαιολόγηση μιας προειλημμένης απόφασης. Γι’ αυτό κατέφυγαν στην πιο χυδαία παραχάραξη. Και γι’ αυτό εμείς χαρακτηρίσαμε υποκριτικές τις αναφορές τους σε κάποιες γενικές αρχές του Δικαίου.

 

Κερασάκι στην τούρτα αυτής της άθλιας απόφασης είναι η αναφορά σε απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), που έκρινε ότι καλώς οι γαλλικές αρχές δεν έδωσαν άδεια στην Laurence Guimon, καταδικασμένη για συμμετοχή στη βασκική ΕΤΑ, προκειμένου να παρακολουθήσει –με αστυνομική συνοδεία- την κηδεία του πατέρα της, διότι υπήρχε κίνδυνος διατάραξης της δημόσιας τάξης από την επιστροφή της, έστω και για λίγες ώρες, στη Χώρα των Βάσκων! Ανεξάρτητα από τη σκοπιμότητα των γαλλικών κατασταλτικών μηχανισμών και του ΕΔΔΑ, εδώ έχουμε να κάνουμε με γεγονότα: έξι άδειες πήρε ο Κουφοντίνας, καμιά «διατάραξης της δημόσιας τάξης» δεν έγινε στη διάρκειά τους, για να μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν ως πρόσχημα.

Μετά απ’ όλα αυτά, έκοψαν την άδεια του Κουφοντίνα γιατί «υπάρχει α) σοβαρός κίνδυνος, κατά τη διάρκεια της άδειάς του, ο κρατούμενος να τελέσει και νέες αξιόποινες πράξεις» (τις οποίες πάντως δεν διέπραξε κατά τις προηγούμενες έξι άδειες που πήρε!) «και να σχεδιάσει και να καθοδηγήσει τις ως άνω αναφερόμενες οργανώσεις, ομάδες και συλλογικότητες του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου … στην τέλεση και νέων αξιόποινων πράξεων βίας σε βάρος προσώπων και πραγμάτων» (οι οποίες επίσης δεν έγιναν κατά τις προηγούμενες έξι άδειες που πήρε!), «λαμβάνοντας υπόψη ότι όντας ήδη κρατούμενος δεν διστάζει επανειλημμένως να διεγείρει τους “αλληλέγγυους συντρόφους“ του, όπως ο ίδιος τους αποκαλεί, στην τέλεση (τουλάχιστον) πλημμελημάτων που ενέχουν πράξεις βίας (ή και απειλής βίας)…»!

Εμείς αναρωτιόμαστε: ο νομικός κόσμος θα μείνει ασυγκίνητος μπροστά στο μέγεθος αυτής της πρόκλησης; Θα εξακολουθήσει να ανέχεται αυτή τη βάναυση καταπάτηση στοιχειωδών κανόνων του ισχύοντος Δικαίου;

 

Για το κίνημα αλληλεγγύης και το μεγάλο βάρος που καλείται να σηκώσει, προκειμένου ν’ ανατρέψει αυτά τα δυσμενή δεδομένα, δε χρειάζεται να πούμε τίποτα. Το καταλαβαίνουμε όλοι. Και πρέπει να σχεδιάσουμε την τακτική μας.

 

Eksegersi.gr