Η Ουτοπία - του Κωνσταντίνου Τζέκη

Διαβάστε επίκαιρο κείμενο τού Κωνσταντίνου Τζάκη:-Τελικά τι θα ψηφίσεις; Άκουσα μια φωνή γεμάτη ενδιαφέρον.

-Ανήκω στο δέκα τα εκατό και αποφασίζω την τελευταία ώρα. απάντησα με προβληματισμό.

-Δηλαδή μάλλον ντρέπεσαι να μου πεις ποιόν επιλέγεις για την επόμενη τετραετία. Επιμένει η φωνή.

Άκουσε να σου πω. Είναι καλύτερα να σου αποκαλύψω την Δευτέρα ποιόν ψήφισα. Για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι θα είμαι με τους κερδισμένους, αφού αυτόν θα σου πω ότι επέλεξα ανεξάρτητα ποιόν έβαλα στο κουτί. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι όταν κόβω το χέρι μου δεν θα με πονάει και τόσο, αφού εγώ είχα επιλέξει άλλον υποψήφιο.

Το λέω αυτό γιατί όλοι στα κανάλια μας μοίραζαν τόσες υποσχέσεις, που νόμιζα ότι βρίσκομαι σε άλλη χώρα. Ούτε ο Τράμπ δεν έταξε τόσα πολλά στους Αμερικάνους. Είχαν ως δια μαγείας λύσεις για όλα τα καυτά προβλήματα της χώρας. Ανάπτυξη, εργασία, ασφάλεια, συντάξεις, παιδεία, υγεία, προκοπή και ότι έπεφτε στο τραπέζι το βασάνιζαν μέχρι που το  καρατομούσαν. Το που θα βρεθούν τα λεφτά; Έχουν οι επιχειρηματίες και θα μας τα φέρουν για να έχουμε ανάπτυξη.

Εδώ πράγματι ανατρίχιασα. Στη διαδρομή της ζωής της χώρας μας ήρθαν πράγματι αρκετοί τέτοιοι. Ακόμα και οι Έλληνες εφοπλιστές. Δεν γνωρίζω κανέναν, πλην ορισμένων μετρημένων στα δάκτυλα του ενός χεριού, που να ήταν γαλαντόμος με την χώρα μας.

Πηγαίνουν λένε στη Βουλγαρία γιατί βρίσκουν χαμηλή φορολογία. Ουσιαστικά πληρώνουν μεροκάματα ντροπής, το κράτος δεν εισπράττει τίποτα το αξιόλογο, οι συντάξεις των Βουλγάρων, παρά την εικοσαετή προσέλευση επιχειρήσεων εκεί, είναι αξιοθρήνητες.

Σίγουρα οι άνθρωποι με τα λεφτά θέλουν να βγάλουν λεφτά. Όμως υπάρχει η τιμιότητα των πολιτικών μας, ώστε να αντισταθούν στα άπληστα σχέδιά τους; Εδώ σκεπτόμαστε σοβαρά και αφού μασουλήσουμε το χόρτο για να ονειρευτούμε.

Για την ηθική των πολιτικών κανείς δεν συζήτησε. Ούτε για την μορφωμένη που τακτοποίησε την κόρη της στη Βουλή, ούτε για την μορφωμένη που εισέπραττε παράνομα μια σύνταξη επί πολλά χρόνια.

Εκεί πονάει το σύστημα. Στην τιμιότητα και την ηθική. Γι' αυτήν κανένας δεν μίλησε. Μίλησε μόνο για τα όνειρά μας.

-Θέλετε ποτάμια; Εμείς. Θέλετε δουλειά, χωρίς δουλειά; Εμείς. Θέλετε σύνταξη πριν γεννηθείτε; Εμείς.

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σχοινί. Εμείς έτσι κι αλλιώς, κρεμασμένοι θα είμαστε. Είτε έρθουν οι γαλάζιοι, είτε οι πορτοκαλί, είτε οι κόκκινοι. Το χρώμα οι άπληστοι δεν το βλέπουν, αφού έχουν αχρωματοψία.

Έτσι εαυτέ μου μη μου πολύ κολλάς. Θα ψηφίσω τον  υποψήφιο που θεωρώ ότι είναι ηθικός και τίμιος και αν με προδώσει, έτσι είναι αυτά.

ΥΓ. Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν τις εκλογές με σκοπό να δημοσιευθεί μετά τις εκλογές. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα είναι φανταστική. Ουτοπία βλέπετε.