Τα μη όντα να...

Και όμως είναι πολύ πιθανό την ώρα που ο Ρουπακιάς δολοφονούσε εν ψυχρώ τον Παύλο Φύσσα να νόμιζε ο δόλιος ότι διαπράττει κάτι απλό, κάτι που η οργάνωσή του θα μπορούσε να το

δικαιολογήσει και να απαλλάξει και τον ίδιο. Απλή ανθρωποκτονία ήταν, είπε ο απίθανος αυτός άνθρωπος και φαίνεται να το εννοούσε. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ηλίθιος [ένας ηλίθιος δύσκολα «επιτυγχάνει» δολοφονία με μια μαχαιριά] ούτε ότι είναι περιορισμένης αντιληπτικής ικανότητας [διότι πώς θα καταλάβαινε τι του έλεγαν όταν τον διέταξαν να αφαιρέσει μια ζωή από ένα παλικάρι;].

Το πλάσμα αυτό πρέπει να ζει σε δικό του κόσμο, τον κόσμο της χειραγώγησης και της τυφλής υπακοής σε κάποιον ανώτερο, διότι από μόνος του είναι ανίκανος να διαχειριστεί την ελεύθερη βούληση, την ατομική του ελευθερία, αδερφέ.

Προφανώς μιλάμε για ζωώδη κατάσταση, εκτός πια κι αν είναι τόσο θεατρίνος ώστε το «ταλέντο» του να υπερβαίνει την ερμηνευτική δεινότητα του καθενός, που ζει σε ένα καθεστώς με κοινές τις βαθύρριζες αξίες της ζωής, όπως είναι π.χ., ο σεβασμός στη ζωή του διπλανού, του κάθε συνανθρώπου. Ανατριχιάζει κανείς ακούγοντάς τον -και πώς να αντιδράσει ο δικαστικός λειτουργός και ο απλός πολίτης; Η ζωή έχει γίνει ένα παίγνιο καιροσκοπικό στα χέρια των «επιτήδειων», αυτών που πάντα εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη άγνοια άμα τε και ανασφάλεια όσων δεν μπορούν να βρουν σκοπό και νόημα στη ζωή τους.

Δεν λέω ότι όσοι «παρασύρθηκαν» (;) και ψήφισαν τη ναζιστική οργάνωση είναι ναζιστές και χειραγωγούμενα όντα· δεν το λέω αλλά και δεν θα το αναιρούσα εάν το έλεγα. Σε μια επιστολή του [Α΄προς Κορινθίους] ο Σαούλ, που έγινε Παύλος, λέει «τα μη όντα να επικρατήσουν στα όντα». Σου σηκώνεται το τομάρι διαβάζοντάς το αλλά να που το βλέπουμε μπροστά μας, τα μη όντα να δολοφονούν τα όντα και να θεωρούν ότι πράττουν κάτι σωστό -σωστό για ποιον, εάν έχουν τον θεό τους;

Πώς, μισό εκατομμύρια Ελληνες, με τι ψυχραιμία [με τι αναισθησία] έδωσαν την ψήφο τους σε αυτά τα μη όντα;

Ισως είναι η πιο συγκλονιστική δήλωση που έχει γίνει στην ελληνική επικράτεια εδώ και δεκαετίες -δεν φαίνεται όμως να της ξίνισε ο τραχανάς της ελληνικής διανόησης στο άκουσμά της. Σποραδικές αντιδράσεις, ναι, υπήρξαν από μια μειοψηφία, ως συνήθως· οι νομικοί μας τι κάνουν, αυτό είναι το πρόβλημα. Θα έλεγα και οι συγγραφείς μας, αλλά άσ’ το να πάει στο καλό, αυτό μας μάρανε;

Μπορεί να μην είναι ελληνικό φαινόμενο η εμφάνιση ναζιστικών κομμάτων αλλά είναι κάτι ιδιαίτερο, με όλον αυτό τον αρχαίο «σπαρτιατισμό» ανακατωμένο με χριστιανισμό, με μια σύγχυση ασύγγνωστη για έναν δημοκρατικό πολίτη και μάλιστα Ελληνα [τρέχα γύρευε τι σημαίνει να είναι κανείς μέτοχος της ελληνικής παιδείας και πριν από την Αναγέννηση και μετά]. Και ο Ρουπακιάς Ελληνας δηλώνει, ο Αδωνις Γεωργιάδης επίσης.

Μα, απλή ανθρωποκτονία; Να μας πει τουλάχιστον για τη σύνθετη;

Γιώργος Σταματόπουλος

https://www.efsyn.gr