Γιατί πολλοί συνάδελφοι θέλουν να φύγουν από τα Τμήματα;

Με αφορμή τη λήξη της προθεσμίας των αιτήσεων μετάθεσης εντός της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης, είναι για ακόμη μία χρονιά, διάχυτη στην ατμόσφαιρα, η επιθυμία

πολλών συναδέλφων που υπηρετούν σε υπηρεσίες επιπέδου Τμήματος και ως επί το πλείστον σε Αστυνομικά Τμήματα να μετατεθούν.

Η Διοίκηση, θα γίνει όπως όλα δείχνουν και φέτος αποδέκτης δεκάδων αιτημάτων μετάθεσης, κυρίως συναδέλφων που υπηρετούν σε ΑΤ και οι κάθε είδους «πιέσεις», λόγω και της προεκλογικής περιόδου αναμένεται να αυξηθούν κατά πολύ προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αυτό που θα πρέπει πρωτίστως να εξεταστεί και να απασχολήσει τη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου μας, είναι η επικρατούσα κατάσταση στα ΑΤ και το ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ – ΝΑ ΜΕΤΑΤΕΘΟΥΝ!!

Όλα σχεδόν τα Αστυνομικά Τμήματα της ΓΑΔΘ είναι υποστελεχωμένα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες υπηρεσιακές ανάγκες και στους συναδέλφους να μην χορηγείται η προβλεπόμενη δικαιούμενη ημερήσια ανάπαυση (ρεπό). Μάλιστα έχει κατατεθεί και σχετική ερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων (δείτε εδώ) για τη συσσώρευση των δεκάδων οφειλόμενων ημερήσιων αναπαύσεων.

Άμεση απόρροια των προαναφερθέντων είναι η συνεχής αλλαγή της «εβδομαδιαίας» υπηρεσίας, που τελικά μόνο «εβδομαδιαία» δεν μπορεί να αποκαλείται.

Στο σημείο αυτό, δημιουργείται το εύλογο ερώτημα για την λογική και τον σκοπό της πρόσφατης αναδιάρθρωσης, που πέραν των οικονομικών λόγων, ήθελε να πετύχει μεταξύ άλλων την ορθολογικότερη και αποδοτικότερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού.

Ναι λοιπόν, στην αρχή της αναδιάρθρωσης πολλά Αστυνομικά Τμήματα ξεκίνησαν να λειτουργούν με ικανό αριθμό συναδέλφων, οι οποίοι όμως στην πορεία……απλά εξαφανίστηκαν μέσω των αποσπάσεων-μετακινήσεων.

Γιατί όμως συνέβη αυτό, θα αναρωτηθεί κάποιος;

Η εξαιρετικά δύσκολη υπηρεσιακή καθημερινότητα, είναι η μια απάντηση, την οποία θα αναπτύξω στο παρών άρθρο.

Τη μια μέρα είσαι Αξιωματικός Υπηρεσίας και ασχολείσαι από γνήσια υπογραφής, θεώρηση οικοδομικών αδειών, εγκλεισμούς στο ψυχιατρείο, παράπονα συμπολιτών μας και ενδοοικογενειακή βία μέχρι απελάσεις αλλοδαπών.

Εάν είσαι πχ σκοπός καταστήματος αντίστοιχα, από τη μια καλημερίζεις τον συνάνθρωπο σου που ήρθε για γνήσιο υπογραφής, μετά κάνεις τον ψυχολόγο στα θύματα και στους θύτες της ενδοοικογενειακής βίας και τέλος βάζεις από την τσέπη σου χρήματα για να πάρεις ένα νερό και φαγητό στους συνανθρώπους – κρατούμενους.

Την επόμενη μέρα είσαι μέτρα τάξης σε αθλητικό αγώνα (ποδόσφαιρο-μπάσκετ-βόλεϋ-χάντμπολ κλπ) ή σε κάποια εκδήλωση κάθε είδους ή σε κανένα ξενοδοχείο για φύλαξη επισήμων ή στους πλειστηριασμούς, κα.

Μετά έρχεται η ώρα της σκοπιάς, είτε κάπου απομακρυσμένα, είτε κάπου κεντρικά. Συνήθως όμως εκτός τομέα. Η επικινδυνότητα της συγκεκριμένης υπηρεσίας πολλές φορές υποβαθμίζεται, κακώς όμως όπως έχει αποδειχτεί πολλάκις στην πράξη. Σε κάποια σκοπιά – φύλαξη θα βρει η υπηρεσία να σε διαθέσει, μιας και υπάρχουν δεκάδες σταθερές φυλάξεις σε όλη την πόλη, από το κέντρο μέχρι τα προάστια.

Ακολουθεί η εκτέλεση υπηρεσίας στα δικαστήρια ή στο Μεταγωγών, μια ή δυο φορές την εβδομάδα με άγνωστη την ώρα λήξης της υπηρεσίας σου.

Πάμε και μία μέρα εποχούμενη περιπολία με τα σήματα του κέντρου να διαβιβάζονται το ένα πίσω από το άλλο, λόγω αυξημένων περιστατικών, λόγω έλλειψης των οχημάτων της ασφάλειας σε μεταγωγές καθημερινά, αλλά και λόγω του περιορισμένου αριθμού οχημάτων που δίνουν περιπολούν, λόγω της αναδιάρθρωσης.

Κλείνουμε την εβδομάδα με μια φύλαξη κρατούμενου σε νοσοκομείο, που παρουσιάζει κατακόρυφη αύξηση τελευταία, με τις δυσκολίες να είναι πολλές και τα έκτακτα της τελευταίας στιγμής να έχουν γίνει κανόνας.

Συνδυάζοντας όλα τα ανωτέρω, γίνονται αμέσως αντιληπτοί από τον καθένα, οι λόγοι που οδηγούν τους συναδέλφους στην επιθυμία να φύγουν από τα ΑΤ και όπως φαίνεται από το αποτέλεσμα, πολλοί από αυτούς τελικά τα καταφέρνουν.

Όσοι δεν το πετύχουν και μείνουν πίσω, περιμένουν υπομονετικά την ενίσχυση του Τμήματος που υπηρετούν από τους συναδέλφους που έρχονται από την Αθήνα στην πόλη μας, με την κρυφή επιθυμία να είναι αυτοί οι πρώτοι που θα μπορέσουν να φύγουν, στο επόμενο κύμα μετακινήσεων.

Ο τρόπος για να αντιμετωπιστεί η υπάρχουσα κατάσταση είναι μόνο ένας, μιας και όπως έχω τονίσει επανειλημμένα στο παρελθόν τα τμήματα είναι τα πιο ζωντανά κύτταρα του οργανισμού της Ελληνικής Αστυνομίας και αυτά όπου οι πολίτες απευθύνονται για κάθε είδους θέμα τους.

Θα πρέπει επιτέλους η ΕΛ.ΑΣ. να απαλλαγεί από τα πάσης φύσης πάρεργα (επιδόσεις, στρατολογικά, έλεγχο καταστημάτων, μέτρα σε γήπεδα, κλπ), τα ΑΤ να απαλλαχθούν από αλλότρια καθήκοντα (φυλάξεις στόχων, διάθεση σε μέτρα εκτός τομέα και ενισχύσεις άλλων υπηρεσιών), να δημιουργηθεί μία ξεχωριστή υπηρεσία φύλαξης στόχων (δείτε εδώ), να ενισχυθεί ουσιαστικά το Μεταγωγών και η δύναμη των Δικαστηρίων, έτσι ώστε οι συνάδελφοι που υπηρετούν στα Τμήματα να ασχολούνται με την πραγματική τους αποστολή και να παρουσιάζουν ουσιαστικό Αστυνομικό έργο, ξεκινώντας από την εμφανή Αστυνόμευση και συνεχίζοντας με την πρόληψη και την καταστολή της εγκληματικότητας.

Μόνο έτσι θα μπορέσει να εμπεδωθεί το πολυπόθητο αίσθημα ασφαλείας στην κοινωνία μας!

Ξεκινώντας από τις υπηρεσίες επιπέδου Τμήματος!