Την επίδραση της κατανάλωσης τροφής πριν και μετά την άσκηση
και ποια ήταν η σχέση της με το κάψιμο λίπους εξέτασε μία ομάδα ερευνητών από
το πανεπιστήμιο του Bath στην Αγγλία.
Οι ερευνητές εξέτασαν τις περιπτώσεις μιας ομάδας παχύσαρκων
ανδρών. Χωρίς να έχουν καταναλώσει τροφή, περπάτησαν για μία ώρα με μέγιστη
κατανάλωση οξυγόνου στο 60%. Σε ένα άλλο πείραμα, περπάτησαν για περίπου δυο
ώρες μετά την κατανάλωση πρωινού που ήταν υψηλό σε θερμίδες και πλούσιο σε
υδατάνθρακες.
Οι επιστήμονες εξέτασαν πολλαπλά δείγματα αίματος από τους
συμμετέχοντες, τα οποία ελήφθησαν ακριβώς πριν ή μετά το γεύμα, καθώς και πριν
και μετά την άσκηση. Σύμφωνα με τη σχετική μελέτη, η γονιδιακή έκφραση στο
λιπώδη ιστό διέφερε σημαντικά στις δύο δοκιμές. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο
επιστημονικό περιοδικό «American Journal of Physiology –
Endocrinology and Metabolism».
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η έκφραση των γονιδίων PDK4
και HSL κορυφωνόταν όταν οι άνδρες ασκούνταν με άδειο στομάχι, αλλά μειώνονταν
με κατακόρυφο ρυθμό όταν οι συμμετέχοντες κατανάλωναν τροφή πριν την άσκηση.
Οι ερευνητές συμπέραναν ότι όταν το γονίδιο PDK4 ανεβαίνει,
το αποθηκευμένο λίπος είναι εκείνο που τροφοδοτεί το μεταβολισμό κατά τη
διάρκεια της άσκησης και όχι οι υδατάνθρακες που είχαν καταναλωθεί. Με τη σειρά
του, το γονίδιο HSL αυξάνεται όταν ο λιπώδης ιστός αποθηκεύει ενέργεια,
προκειμένου να ανατροφοδοτήσει κάποια δραστηριότητα ή άσκηση. Στη μελέτη τους
επισήμαναν ότι: «Ο λιπώδης ιστός συχνά αντιμετωπίζει ανταγωνιστικές
προκλήσεις».
Μετά από την κατανάλωση τροφής, ο λιπώδης ιστός ενός ατόμου
που περπατά, τείνει να αντιδράει στην άσκηση και δεν διεγείρεται, ούτε και
επιτρέπει ευνοϊκές αλλαγές στο λιπώδη ιστό.
Έτσι αν ένα άτομο γυμνάζεται, χωρίς πριν να έχει φάει κάτι,
θα μπορούσε να επιφέρει αλλαγές στο λιπώδη ιστό που είναι πιο ευνοϊκές. Σε
μακροπρόθεσμη βάση, αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει την υγεία ενός ατόμου. Βέβαια,
η απόκριση αυτή ποικίλει ανάλογα με τα διαφορετικά «μοντέλα» σώματος.
Πηγή: valueforlife.gr
0 Σχόλια