ΕΦΣΥΝ: Εφυγε ένας έντιμος αγωνιστής

Πέθανε χθες σε ηλικία 80 χρόνων ο Χρήστος Τσιγαρίδας, μέλος του «Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα», ο οποίος είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τις πράξεις της οργάνωσης για όσο καιρό

ήταν ο ίδιος μέλος (1977-1989).

Στις 3 Δεκεμβρίου 2009, έξι χρόνια μετά τη σύλληψή του, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων απάλλαξε οριστικά τον Χρήστο Τσιγαρίδα, καθώς και τους Κ. Αγαπίου, Ε. Αθανασάκη και Α. Κανά, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί πρωτόδικα σε κάθειρξη 25 ετών ο καθένας για τις ενέργειες του «ΕΛΑ».

Ο δάσκαλος-σύμβολο

Γεννημένος τον Οκτώβριο του 1939 από γονείς κομμουνιστές, έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Μπιλέτσι (Παλαιομονάστηρο), σε ένα ανταρτοχώρι όπου η μητέρα του ήταν ο σύνδεσμος των ανταρτών, πριν η οικογένεια μετακομίσει μετά την Κατοχή στην Αθήνα.

Σε ηλικία 17 χρόνων, σε μια επίσκεψη στο χωριό του, μια γυναίκα με δυο παιδιά τον πλησίασε κρατώντας ένα τετράδιο. «Μου είπε: “Πάρ’ το, είσαι μορφωμένος, είσαι πρωτευουσιάνος, αξιοποίησέ το στη μνήμη του άντρα μου”. Ηταν η χήρα του δασκάλου του χωριού, που τον εκτέλεσαν, σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, γιατί αρνήθηκε να πει “Ζήτω η Αμερική, κάτω ο κομμουνισμός”. Ηταν ένα γράμμα που ξεχείλιζε από αγάπη για τα παιδιά του, τη γυναίκα του, την ανθρωπότητα. Τους εξηγούσε γιατί έπρεπε να πεθάνει για τις ιδέες του».

Οπως είπε ο ίδιος στην πολύωρη απολογία του στην πρώτη δίκη του «ΕΛΑ» το 2004, αυτή η περήφανη στάση του δάσκαλου σφράγισε τη ζωή και την προσωπικότητά του. Φοιτητής στο Πολυτεχνείο αργότερα, εντάχθηκε στη Νεολαία της ΕΔΑ. Τον έπεισε, όπως είπε ο ίδιος, «ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη τότε, με συγκρότηση, με τεράστιες γνώσεις για τη μαρξιστική θεωρία, ταυτισμένο τόσο με τους σκοπούς του Κομμουνιστικού Κόμματος, ο γνωστός φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος. Τον αναφέρω γιατί είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των οβιδιακών μεταμορφώσεων ενός κομμουνιστή. Εξελίχθηκε σε φιλόσοφο της Δεξιάς, σε σπόκμαν της Εκκλησίας, σε απολογητή των Αμερικάνων για τον πόλεμο στο Ιράκ, σε ψυχολόγο της επαναστατικής Αριστεράς», είπε στη δίκη.

Ο Τσιγαρίδας υπήρξε εκλογικός αντιπρόσωπος της ΕΔΑ στις εκλογές της βίας και νοθείας το 1961, όπου έκανε πάνω από 50 τεκμηριωμένες ενστάσεις. Μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, αγωνιστής του αντιδικτατορικού κινήματος, συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή της εφημερίδας της Νεολαίας της ΕΔΑ, «Πανσπουδαστική».

Κασσίμης και «ΕΛΑ»

Στα τέλη του 1975, βλέποντας «όλα τα στηρίγματα της χούντας να παραμένουν σε κρίσιμες θέσεις» και ενώ «είχε γεμίσει ο κόσμος αντιστασιακούς», γνωρίζεται τυχαία σε μια οικοδομή με τον Χρήστο Κασσίμη («ένας χαρισματικός άνθρωπος που τιμούσε την ιδιότητα του κομμουνιστή»), ο οποίος αποτελεί τον σύνδεσμο που τον εισάγει στον «ΕΛΑ». Μια, κατά δήλωσή του, «επαναστατική κομμουνιστική οργάνωση, που έθεσε στον εαυτό της το καθήκον να συμβάλει στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας».

Μια επαναστατική οργάνωση η οποία, εκτός από τις περίπου 260 βομβιστικές ενέργειες (χωρίς νεκρούς), είχε ποικιλόμορφη κινηματική δράση και αναφορές στο μαζικό κίνημα, ενώ απέρριπτε τη θεωρία των σταδίων ως επαναστατική στρατηγική και τακτική.

«Δεν χωρούσαν αρχηγιλίκια, ο “ΕΛΑ” είχε ένα μοντέλο αυτονομίας. Η διαφορά με τις άλλες οργανώσεις ήταν η δομή του, που αποτελούνταν από αυτόνομους και αυτοδύναμους πυρήνες που συνδέονταν οριζοντίως», είπε στην απολογία του στο πρώτο δικαστήριο το 2004.

Υπεύθυνος για το περιοδικό «Αντιπληροφόρηση», αποχώρησε «για προσωπικούς λόγους» από την οργάνωση το 1989 και συνελήφθη 14 χρόνια αργότερα. «Δεν μετανιώνω για τίποτα. Στα νέα παιδιά του κινήματος, σε όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού, μια πολιτική παρακαταθήκη θέλω ν’ αφήσω: μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν έγινε», είπε στη δίκη του ο Τσιγαρίδας.

Η πολιτική κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 13 Ιουνίου.

https://www.efsyn.gr