Διαβάστε άρθρο του Κωνσταντίνου Τζέκη: Πριν πολλά χρόνια,
ένας Έλληνας σε μια περιοχή των προαστίων της Αθήνας, σκότωσε μια
Αγγλίδα δημοσιογράφο. Την εποχή εκείνη
υπήρχαν
στη χώρα μας δύο αστυνομικά σώματα, η Αστυνομία των Πόλεων και η
Χωροφυλακή. Η μια, είχε εδαφική αρμοδιότητα την Αθήνα, τον Πειραιά, την Πάτρα
και την Κέρκυρα και η άλλη, ολόκληρη της επικράτεια, μαζί με τα προάστια των
ανωτέρω πόλεων. Την αυτοψία του τόπου
του εγκλήματος διεξήγαγαν αξιωματικοί της Χωροφυλακής, λόγω εδαφικής
αρμοδιότητας, οι οποίοι γνώριζαν όλες της λεπτομέρειες του τόπου του
εγκλήματος.
Ο Κατηγορούμενος, συνελήφθη από την Αστυνομία των πόλεων, η
οποία, λόγω διαμάχης και ανταγωνισμού δεν συνεργάσθηκε με το αδελφό σώμα με
αποτέλεσμα να υπάρξουν ένα σωρό λάθη και τελικά να δημιουργηθεί η αμφιβολία
στους δικαστές, για την ενοχή του κατηγορουμένου.
Τελικά, η συνένωση των δύο σωμάτων μπορεί να διόρθωσε αυτές
τις δυσκαμψίες, αλλά δημιούργησε έναν υδροκεφαλικό ημι-στρατιωτικό οργανισμό, την ΕΛΑΣ, που απέχει παρασάγγας από τα
κοινοτικά δημοκρατικά μοντέλα των Ευρωπαϊκών Αστυνομιών.
Τα προβλήματα, στην τελικά έκβαση της διερεύνησης των εγκλημάτων,
σαφώς δεν λύθηκαν, αφού συμβαίνει το ίδιο με την προανάκριση και την κυρία
ανάκριση. Την πρώτη διεξαγάγει η Αστυνομία και τη δεύτερη, Δικαστές.
Σαφώς και εδώ υπάρχει η δυσκολία του Ανακριτή να κατανοήσει
το έγκλημα και τις συνθήκες διάπραξής του, αφού δεν γνωρίζει τίποτα από τον
τόπο του εγκλήματος, τις συνθήκες διάπραξής του, και ένα σωρό παράμετροι,
σπουδαίοι για την απονομή της Δικαιοσύνης, έστω και αν η Αστυνομία αποτύπωσε με
λεπτομέρεια το σκηνικό.
Προχωρώντας ακόμα περισσότερο, θα μπορούσε να μιλήσουμε για
τον ισχυρισμό των κατηγορουμένων ότι βασανίσθηκαν από την Αστυνομία, κατά την
προανάκριση και ομολόγησαν την πράξη τους, ή να αμφισβητηθούν καίρια στοιχεία
της δικογραφίας, που συνήθως διευκολύνουν την αθώωση του κατηγορουμένου.
Ανάγκη λοιπόν η ίδρυση της Δικαστικής Αστυνομίας που δεν θα
κοστίσει τίποτα στο κράτος οικονομικά, αφού θα προέλθει από συνένωση Ανακριτών
και Προανακριτικών Υπαλλήλων που ήδη υπηρετούν. Απεναντίας θα βοηθήσει την
διεξαγωγή όλης της διαδικασίας επ' ωφελεία της απονομής της δικαιοσύνης.
Το αίτημα αυτό είναι στη χώρα μας παμπάλαιο, αλλά ακόμα να
απαγκιστρωθούμε από τα βαρίδια που μας κρατάνε δεμένους στην αδιαφορία και τη
νοοτροπία του "μη μου τους κύκλους τάρατε".
Έτσι θα ακούμε συνήθως ότι ο κατηγορούμενος βασανίσθηκε και
πιέστηκε ψυχολογικά και ομολόγησε την πράξη του, ότι η Αστυνομία απέκρυψε
.....σκοπίμως ουσιώδη στοιχεία της δικογραφίας, ότι υπέθαλψε τον εγκληματία
γιατί ο δήθεν κατηγορούμενος είχε ξάδελφο αστυφύλακα που υπηρετεί στα σύνορα
και ένα σωρό μυθεύματα που τον μόνο σκοπό που εξυπηρετούν είναι να θολώσουν τα
νερά επ' ωφελεία του δράστη.
Για δημιουργία μιας Δικαστικής Αστυνομίας, υπό την ηγεσία
του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ούτε λόγος.
0 Σχόλια