Έτσι θα βοηθήσουμε τα παιδιά μας να έχουν το θάρρος της γνώμης τους!

Σίγουρα πολλοί από εμάς, έχουμε, δεν έχουμε παιδιά, μας εντυπωσιάζει το θάρρος τους, το οποίο, ειδικά αν δεν μας βρίσκει σύμφωνους, το χαρακτηρίζουμε ως θράσος.

Σαν γονείς, όμως, είναι καλό να βοηθήσετε το παιδί σας να έχει το θάρρος της γνώμης τους και να υπερασπίζονται όσα πιστεύουν, επισημαίνει η κ. Χρύσα Παπακυργιάκη, Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός.

Ένα παιδί μπορεί να επαναλαμβάνει με ακρίβεια τα λόγια του μπαμπά και της μαμάς, αλλά πόσο μπορεί να μιλήσει για τη δική του άποψη; Μπορεί να έχει το θάρρος της γνώμης του;

Φυσικά σε αυτό συμβάλλει ο γονέας και η διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας. Εάν βλέπετε το παιδί σας φοβισμένο να μιλήσει ή παθητικό, εάν ντρέπεται και χάνει τα λόγια του όταν θέλει να εκφράσει μια ιδέα ή μια άποψη, τότε το παιδί σας βιώνει ντροπή και νιώθει φόβο γι’ αυτό που κάνει, εξηγεί η κ. Παπακυργιάκη.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να μιλάει με θάρρος;

Η εκπαίδευση ξεκινάει από την πολύ μικρή ηλικία όταν το παιδί, σαν σφουγγάρι, ρουφάει οποιαδήποτε πληροφορία από το περιβάλλον του. Ακόμη και βλέμματα ή υπονοούμενα ένα παιδί μπορεί να τα αντιληφθεί και εδώ είναι που γίνονται τα περισσότερα λάθη.

Οι γονείς θεωρούν ότι το παιδί δεν έχει την ίδια αντίληψη με εκείνους και μπορεί να κάνουν χειρονομίες πίσω από την πλάτη του ή να κρυφογελάσουν με κάτι που συνέβη. Όμως το παιδί, είτε μας αρέσει, είτε όχι, αντιλαμβάνεται τα πάντα! Αλλά δεν ξέρει να τα ερμηνεύσει. Έτσι μπορεί να νιώθει ντροπή ή ότι έγινε αντικείμενο κοροϊδίας από τα άτομα που τόσο τυφλά εμπιστεύεται τους γονείς του.

«Αποφεύγουμε επομένως τα νοήματα και τα γελάκια όταν κάτι συνέβη στο παιδί» αναφέρει η κ. Παπακυργιάκη.

Κάτι ακόμη που μπορείτε να κάνετε είναι να ζητάτε τη γνώμη του από μικρή ηλικία. Εσύ τι πιστεύεις; Τέτοιες ερωτήσεις βοηθούν το παιδί να αναγνωρίσει την αξία του μέσα στην οικογένεια και να νιώσει άξιο σεβασμού.

Επιπλέον, αποφύγετε να κατακρίνετε ένα παιδί τη στιγμή που εκφράζει την άποψή του. Καλύτερα να κρατήσετε τους μορφασμούς και τις ρητορικές ερωτήσεις του τύπου: «Τι λες παιδάκι μου;», «Καλά... είσαι κουτός;», «Που το άκουσες αυτό και το λες;» για τον εαυτό σας. «Είναι άκρως δυσλειτουργικές και αποθαρρυντικές ερωτήσεις και πιστέψτε με δεν διδάσκουν τίποτα το παιδί μας» επισημαίνει η κ. Παπακυργιάκη.

Πηγή: mothersblog.gr