Τα ελικόπτερα του υπουργείου… Προστασίας Πολίτη: Αφασία ή Αμέλεια;

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη στο οποίο υπάγονται η Ελληνική Αστυνομία (ΕΛ.ΑΣ) και το Πυροσβεστικό Σώμα (Π.Σ.) προχώρησε τα τελευταία χρόνια στη δημιουργία ενιαίου φορέα για όλα

τα ιπτάμενα μέσα της ΕΛ.ΑΣ και του Π.Σ. Η πολύ σωστή ενέργεια αυτή απέδωσε άμεσα, σε αυξημένες διαθεσιμότητες, καλύτερη υποστήριξη και συνέργειες μείωσης κόστους. Παρά το γεγονός ότι τα ελικόπτερα αμφοτέρων υπηρεσιών πλέον υποστηρίζονται σωστά, και είναι διαθέσιμα, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι ουδόλως αξιοποιούνται στον βαθμό που θα έπρεπε, συγκρίνοντας με τις διεθνείς πρακτικές.

Του Ίωνος Στράτου

Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή… Η ΕΛ.ΑΣ διαθέτει πέντε ελικόπτερα, εκ των οποίων τα τρία είναι τύπου BO-105 και τα άλλα δύο τύπου EC-135. Τρία από αυτά είναι εξοπλισμένα με απαρχαιωμένα (15ετίας και πλέον) συστήματα ηλεκτρο-οπτικών / θερμικών αισθητήρων. Τα υπόλοιπα δύο είναι παντελώς τυφλά – εν έτει 2019, προφανώς οι αστυνομικοί μας χρησιμοποιούν για την παρακολούθηση υπόπτων δικύαλα, όπως και οι πρόγονοι μας το 1912…).

Το Π.Σ. διαθέτει και αυτό πέντε ελικόπτερα, εκ των οποίων τρία είναι τύπου BK-117 C1 και δύο τύπου ΑS332L1 Super Puma. Τα δύο Super Puma (αποτέλεσμα δωρεάς) διαθέτουν υποτυπώδες ηλεκτρο-οπτικό, το οποίο ουδέποτε έχει χρησιμοποιηθεί και σίγουρα δεν προσφέρει κάποιο επιχειρησιακό πλεονέκτημα λόγω των χαμηλών δυνατοτήτων του.

Ποια η σημασία αυτών όμως; Αυτές τις ημέρες, μετέχουμε όλοι της είδησης περί των συμπερασμάτων επί των (εγκληματικών;) χαοτικών ενεργειών των Αρχών κατά την διάρκεια της πυρκαγιάς στο Μάτι.

Ξεκινούμε με ένα βασικό ερώτημα: Την ημέρα εκείνη, όπου οι υπηρεσίες του Κράτους έπρεπε να αντιμετωπίσουν δύο ξεχωριστές μεγάλες πυρκαγιές στην Αττική, πόσα ιπτάμενα μέσα διατέθηκαν από το Π.Σ.; Εάν και εφόσον, πέταξε κάποιο από αυτά, τι ρόλο είχε στον συντονισμό των επιχειρήσεων;

Ας σημειωθεί εδώ, ότι εάν τα Ε/Π του Π.Σ. ήταν εξοπλισμένα με σύγχρονα ηλεκτρο-οπτικά μέσα, θα είχαν τη δυνατότητα να εντοπίσουν άνθρωπο που κρατάει τσιγάρο στα χέρια του, σε αποστάσεις πέραν των οκτώ χιλιομέτρων!

Αντιλαμβάνεται λοιπόν και ο πλέον κοινός νους, ότι εστία πυρκαγιάς θα εντοπίζονταν σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις – σε μία ημέρα όπου προβλεπόταν υψηλές πιθανότητες πυρκαγιάς, δύο ελικόπτερα σε αποστολή πρόληψης θα μπορούσαν να καλύψουν σχεδόν όλη την Αττική και να δώσουν την δυνατότητα έγκαιρης αντιμετώπισης στις αρμόδιες υπηρεσίες.

Αλλά, δυστυχώς, η ολιγωρία (ή ακριβέστερα η ατυχία του να είσαι πολίτης του Ελληνικού Κράτους) δεν σταματά εκεί. Ένα σωστά εξοπλισμένο ελικόπτερο, θα μπορούσε να παρέχει στο Μάτι (όπως και στην Κινέττα, ευτυχώς εκεί δεν χρειάστηκε) απευθείας και σε πραγματικό χρόνο εικόνα από την κατάσταση, επιτρέποντας την (όποια) ορθή αντιμετώπιση και λήψη αποφάσεων από τους αρμόδιους.

Θα μπορούσε να εντοπίσει επιζώντες ή συνανθρώπους μας που προσπαθούσαν να σωθούν, βλέποντας μέσα από τον καπνό και τις φλόγες – με χρήση αισθητήρα SWIR (short wave infrared) και αυτά ακόμα και στο απόλυτο σκοτάδι.

Και θα μπορούσε να συντονίσει την ασφαλή διαφυγή τους. Είτε μέσω μεγαφωνικής εγκατάστασης ή πλέον εξελιγμένων τεχνολογιών. Σε άλλες χώρες (ανεπτυγμένες) διαχειριστής της κατάστασης είναι αυτός που έχει ολική εικόνα (όπως για παράδειγμα, κάποιος σε ένα ελικόπτερο) και έχει την δυνατότητα να αποστείλει SMS με οδηγίες (π.χ. εγκαταλείψετε άμεσα την οικία σας και κατευθυνθείτε προς Νότο) εις όλους τους συνδρομητές εντός ενός ή περισσότερων σταθμών κυψελών (cell stations) κινητής τηλεφωνίας στην περιοχή ανάγκης.

Αλλά η ύπαρξη εξοπλισμένων ελικοπτέρων με σύγχρονους αισθητήρες και μέσα μετάδοσης των εικόνων αυτών σε πραγματικό χρόνο στο όποιο κέντρο επιχειρήσεων έχει σαφώς και άλλες εφαρμογές.

>Σε αποστολές για παράδειγμα, εντοπισμού αγνοούμενων (ορειβατών, κτηνοτρόφων, κτλ) σε απομακρυσμένες περιοχές.

>Σε πιο καθαρά αστυνομικής φύσεως αποστολές, τα ελικόπτερα δύνανται να εντοπίσουν τάχιστα (ημέρα και νύκτα) δραπέτες, ή κακοποιούς που αναζητούνται σε κάποια περιοχή, και αυτό από μεγάλη απόσταση ασφαλείας (πέραν των 10 χλμ.), ώστε και οι δράστες να μην γνωρίζουν ότι έχουν εντοπισθεί.

Θα σκεφτεί κανείς, καλά όλα αυτά αλλά εμείς δεν έχουμε χρήματα για τέτοια πράγματα… ΛΑΘΟΣ! Το κόστος της όποιας αναβάθμισης ηλεκτρο-οπτικών αισθητήρων όλων των εναέριων μέσων του Υπ.Προ.Πο. δύναται να καλυφθεί από ευρωπαϊκά κονδύλια, για την ΕΛ.ΑΣ από το Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας ενώ για το Π.Σ. και από προγράμματα ΕΣΠΑ (στα πλαίσια αποστολών παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας).

Εδώ λοιπόν εντοπίζεται και το πρόβλημα: Οι άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα να λάβουν (και να επιβάλουν) αποφάσεις – οι ηγεσίες της ΕΛ.ΑΣ. και του Π.Σ. εμφανίζουν τουλάχιστον ανεξήγητη απραξία και ίσως άγνοια (συχνά κοροϊδεύουμε και μειώνουμε αυτό το οποίο δεν μπορούμε να αντιληφθούμε).

Γιατί πως αλλιώς δύναται να εξηγηθεί το φαινόμενο της απαξίωσης της Υπηρεσίας Εναερίων Μέσων του Υπουργείου, την στιγμή που σε όλο τον κόσμο είναι τα ελικόπτερα που χρησιμοποιούνται πρώτα για μεγάλο αριθμό αποστολών ασφάλειας, αστυνόμευσης και αντιμετώπισης εκτάκτων καταστροφών.

Όπως και σε πολλά άλλα στη χώρα μας, ας ελπίσουμε στον από μηχανής Θεό, ή έστω και κατόπιν εορτής οι αρμόδιοι να αφυπνισθούν και να εκμεταλλευτούν τις παρεχόμενες ευκαιρίες.

defence-point.gr

_