Κρίσεις και... κρίσις - κείμενο αστυνομικού

Δημοσιεύουμε κείμενο αστυνομικού - αναγνώστη του bloko.gr: Με αφορμή σημερινό άρθρο (22-02-2019) που αναφέρεται στις πρόσφατες κρίσεις και στην περιρρέουσα κατάσταση (μέρους ελπίζω και

όχι επί συνόλου) των Αξιωματικών του Σώματος, οφείλω να επισημάνω τα εξής:
1.      Οι «όροι του παιχνιδιού» είναι γνωστοί σε όλους του ενδιαφερόμενους 
«μανδαρίνους» και ουδείς δικαιούται να εκπλήσσεται για το «αδιάβλητο» της 
διαδικασίας.
2.      Το δε ηθικό, της κατά κανόνα φιλότιμης, βάσης του Σώματος να εξετάσετε 
κύριοι Αξιωματικοί που τους έχετε αφήσει αβοήθητους στον πόλεμο της 
σύγχρονης εγκληματικότητας και ούτε ουσιαστικά προωθείτε προς επίλυση τα 
δίκαια αιτήματά τους (μισθολόγιο ορθολογικότερο με άμεση αναγνώριση των 
δικαιωμάτων εισελθόντων μέσω πανελληνίων εξετάσεων ως τριτοβάθμια 
εκπαίδευση, βαθμολόγιο – καθηκοντολόγιο χωρίς ανισότητες, συνθήκες και 
ωράριο εργασίας που να αρμόζει σε πολιτισμένο κράτος).
3.      Ποτέ να μην ξεχνάτε ότι ο θυμόσοφος λαός λέει «το ψάρι βρωμάει απ΄το 
κεφάλι» και οι κρίση των ηθικών αξιών προέρχεται κυρίως από τις τάξεις σας 
δεδομένου ότι έχετε τη δύναμη να συνδιοικείτε και να διαιρείτε κόπους – 
ζωές, κατά το δοκούν.
4.      Έχετε αποκοπεί από τα καίρια σταυροδρόμια που οδηγούν στον εκσυγχρονισμό 
– εκδημοκρατισμό του Σώματος, με συμπαγή βάση σε συναρμογή και το μόνο που 
σας ενδιαφέρει είναι για πόσο χρόνο ακόμα θα αποφύγετε τον «καιάδα».
5.      Οι κύριοι εκπρόσωποι της ΠΟΑΣΥ μπορούν να σταθούν επάξια στα μέλη τους 
μόνο εφόσον κατανοήσουν τα πραγματικά προβλήματα που μένουν άλυτα σε βάθος 
χρόνου και όταν αντιληφθούν ότι εμπαίζονται με χρονοβόρες διεκδικήσεις για 
να ανακυκλώνεται η ελπίδα, σε έναν βομβαρδισμένο πλέον οργανισμό χωρίς 
οξυγόνο για τους κατώτερους. Η σύγκρουση προκρίνεται ως μονόδρομος διότι θα 
προσγειώσει ανώμαλα τις «αξίες» τους για μια νέα αρχή.

Αφιερωμένο σε παλιούς παίκτες:
«Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος κι όταν ξυπνήσεις με διπλή 
καμπάνα θα πνιγείς …»


Και σε «λιανούς» εκπροσώπους των κατωτέρων:
« Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν και συ με τις 
παλάμες σου πεισματικά κλειστές στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα 
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές…»

_