Αυτή την περίοδο διερευνούμε πολλές υποθέσεις υψηλού
εγκληματολογικού ενδιαφέροντος που θα παρουσιάσουμε και σε επίπεδο
αρθρογραφίας. Μία από αυτές τις υποθέσεις αφορά τη νεαρή γυναίκα
που
συνελήφθη στο αεροδρόμιο του Χονγκ Κονγκ, τον Νοέμβριο του 2017, με μία πολύ
μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών ουσιών στη βαλίτσα της, 2.6 κιλά κοκαΐνης. Η ίδια
δηλώνει αθώα και υποστηρίζει ότι έχει πέσει θύμα επιτήδειων. Η νεαρή αρχικά
μεταφέρθηκε στις κινεζικές φυλακές ανηλίκων, όπου μάλιστα εργαζόταν στα
πλυντήρια των φυλακών, έπλενε και σιδέρωνε ρούχα, ενώ σύμφωνα με τον δικηγόρο
της διάβαζε πολλά βιβλία.
Η αρχική μεταφορά της σε φυλακές ανηλίκων έγινε, καθώς τη
στιγμή της σύλληψής της ήταν 19 ετών. Τον Ιανουάριο του 2019 όμως η νεαρή
συμπλήρωσε το 21ο έτος της ηλικίας της και αυτό είχε ως συνέπεια τη μεταγωγή
της σε φυλακές ενηλίκων, με πιο σκληρές συνθήκες διαβίωσης.
Η δίκη της έχει οριστεί για τις 7 Μαρτίου του 2019 και
αναμένεται να κρατήσει 7 ημέρες, όπως ορίζει το δικονομικό σύστημα του Χόνγκ
Κόνγκ. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του δικηγόρου της, κ. Σάκη Κεχαγιόγλου “Στις 7
Μαρτίου είναι προγραμματισμένη η κρίσιμη δίκη, που θα κρίνει την ελευθερία της
και τη ζωή της”.
Να σημειωθεί ότι στη δίκη θα την εκπροσωπήσει δικηγόρος από
το Χονγκ Κονγκ. Η έκδοση της νεαρής στην Ελλάδα κατέστη αδύνατη παρά τις
προσπάθειες του δικηγόρου της στην Ελλάδα, καθώς η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ
αρνήθηκε την έκδοσή της. Σε περίπτωση που η νεαρή αθωωθεί θα επιστρέψει στην
Ελλάδα, ενώ εάν καταδικαστεί θα εξεταστεί εκ νέου η πιθανότητα έκδοσής της στην
Ελλάδα, ώστε να εκτίσει σε ελληνικές φυλακές την ποινή της.
Πρόκειται για μία πολύ δύσκολη υπόθεση, όπως άλλωστε και ο
δικηγόρος της, κ. Κεχαγιόγλου, έχει επισημάνει. Τα ενδεχόμενα της ποινικής
δίκης στο Χονγκ Κονγκ, για αντίστοιχες υποθέσεις, για τα οποία ασφαλώς έχει
ενημερωθεί από τους δικηγόρους της, είναι τα εξής: το ενδεχόμενο να δηλώσει
αθώα και παρ’ όλα αυτά να κηρυχθεί ένοχη στο δικαστήριο οδηγεί σε εξοντωτική
ποινή καθείρξεως, 24-27 έτη (τα οποία εκτίονται κανονικά, όπως γνωρίζω, στις
φυλακές του Χονγκ Κονγκ) και το ενδεχόμενο να δηλώσει ένοχη ώστε να πετύχει μία
μείωση ποινής. Υπάρχει και το ενδεχόμενο, στο οποίο ελπίζει, να κηρυχθεί αθώα.
Αντιμέτωπη με μία τόσο δύσκολη για τη ζωή της επιλογή, η
ίδια επιλέγει να δηλώσει αθώα και όχι ένοχη, στο δικαστήριο. Υποστηρίζει, μέσω
του δικηγόρου της, ότι εφόσον είναι αθώα και παγιδεύτηκε, δεν μπορεί να μην πει
την αλήθεια και να παρουσιάσει μία ψεύτικη ιστορία για να επιτύχει μία
ενδεχόμενη μείωση της ποινής. Ασφαλώς το δικαστήριο θα αποφανθεί για την
αθωότητα ή ενοχή της νεαρής γυναίκας. Αναμένουμε, επομένως, με μεγάλο
ενδιαφέρον τις δικαστικές εξελίξεις.
Δημοσιεύματα του Τύπου θέτουν το ερώτημα εάν πρόκειται
τελικά για “γυναίκα αράχνη ή για βαποράκι που παγιδεύτηκε”; Όλα αυτά τα
στοιχεία θα εξεταστούν ασφαλώς από το δικαστήριο. Δεν μπορούμε να μπούμε στην
ουσία της υπόθεσης.
Ωστόσο, είναι μία υπόθεση που μας απασχολεί ερευνητικά και
μας προβληματίζει εντόνως και για τις εγκληματολογικές και νομικές αλλά και για
τις σοβαρές κοινωνικές προεκτάσεις και διαστάσεις της. Ειδικότερα,
προβληματίζουν οι “επιλογές” (εντός ή εκτός εισαγωγικών) νέων ανθρώπων που, υπό
κανονικές συνθήκες, έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους για να πραγματοποιήσουν τα
όνειρά τους.
Προβληματίζει το πώς ένας νέος άνθρωπος που κάνει τα πρώτα
του βήματα στην ενήλικη ζωή, μακριά από το οικογενειακό του περιβάλλον και από
τον τόπο καταγωγής του, μπορεί για μία σειρά λόγων, όπως του νεαρού της ηλικίας
που συνοδεύεται από άγνοια κινδύνου, της ιδιοσυγκρασίας και εν γένει
προσωπικότητας, της απομάκρυνσης από την οικογένεια, της έλλειψης παιδείας, της
δίψας για πραγματοποίηση ονείρων χωρίς προσπάθεια και δουλειά κ.ά., να
αποτελέσει εύκολο θύμα επιτήδειων ή να κάνει επιλογές ζωής “χωρίς επιστροφή”.
Είναι δεδομένο ότι ένας άνθρωπος στα 19 του χρόνια είναι
υπεύθυνος για τις πράξεις του και οφείλει να υποστεί τις συνέπειες των επιλογών
του ή/και της απερισκεψίας, αφέλειας, ή όποιου άλλου στοιχείου το έχει οδηγήσει
σε μία πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα.
Κρατώ βέβαια ισχυρές επιφυλάξεις για το εάν μία κλειστή
φυλακή μπορεί να αποτελέσει για αυτά τα νέα σε ηλικία άτομα μία αποτελεσματική
μορφή ποινής που θα οδηγήσει σε “σωφρονισμό” και σε “κοινωνική επανένταξη”,
μετά την έκτιση της ποινής ή, αντίθετα, εάν το άτομο μετά την έκτιση της ποινής
θα έχει μετατραπεί σε έναν σκληρό και πορωμένο εγκληματία, με όλα οσα θα έχει
βιώσει και θα έχει δει στις φυλακές.
Έχοντας συνομιλήσει, στο πλαίσιο των ερευνών μας, με νέους
ανθρώπους σε κλειστές φυλακές, θεωρώ ότι είναι “κολαστήριο” για έναν νέο
άνθρωπο, στην πιο δημιουργική περίοδο της ζωής του, να βρεθεί έγκλειστος σε
κλειστή φυλακή, χωρίς ωστόσο να διατείνομαι ότι δεν πρέπει να υπάρξει ποινή και
μάλιστα αυστηρή, ανάλογα με τη βαρύτητα κάθε πράξης.
Εφόσον δηλαδή ένα άτομο κηρυχθεί ένοχο για μία τόσο σοβαρή
εγκληματική πράξη πρέπει να τιμωρηθεί και εδώ θα είχε κατά την άποψη μεγαλύτερη
αξία και κοινωνική χρησιμότητα να λαμβάνεται υπ’ όψιν το νεαρό της ηλικίας (θα
εξαιρέσω κάποιες υποθέσεις ακραίας βίας και εγκληματικότητας) και το πώς η
νεότητα, που είναι συνυφασμένη (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι συνυφασμένη)
με τη δημιουργικότητα και την παραγωγική εργασία, θα μπορούσε να “σωφρονιστεί”
(με την έννοια να κατανοήσει και να κάνει πράγματι αλλες επιλογές ζωής στο
μέλλον), μέσα από μια αυστηρή επιτήρηση και την επέκταση του θεσμού της
κοινωφελούς εργασίας για ένα ασφαλώς πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, όσο το
αντίστοιχο της έκτισης της ποινής.
Ωστόσο, όπως συχνά τονίζουμε, τον πιο σημαντικό ρόλο στην
αποτελεσματική αντιμετώπιση της νεανικής παραβατικότητας διαδραματίζει η
πρόληψη. Ο ρόλος της οικογένειας, του σχολείου και της τοπικής κοινωνίας,
πρέπει αναμφίβολα να ενισχυθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί ακόμα και σε
αυτή την υπόθεση που εξετάζουμε, όπως ενημερωνόμαστε από το αστυνομικό
ρεπορτάζ, η νεαρή, πριν από τη συλληψή της, είχε πολύ καιρό να μιλήσει με τους
δικούς της, οι οποίοι πίστευαν ότι σπουδάζει στην Καλαμάτα.
Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο ισχύουν αυτά τα στοιχεία, αλλά σε
κάθε περίπτωση η ουσιαστική επικοινωνία με την οικογένεια είναι αναγκαία για να
προληφθούν παραβατικές συμπεριφορές ή ακόμα και εμπλοκή με επιτήδειους, οι
οποίοι πολύ πιο εύκολα θα προσεγγίσουν ένα άτομο που βρίσκεται μακριά από την
οικογένεια και δεν έχει συχνή επαφή και ουσιαστική επικοινωνία με τους δικούς
του και γενικότερα με πρόσωπα που εμπιστεύεται.
Ένας νέος στα 19 του χρόνια είναι ενήλικος, αλλά κάνει τα
πρώτα του βήματα στην ενήλικη ζωή, βιώνει νέες εμπειρίες, διαφορετικές -και κάποιες
φορές τραυματικές- σε σχέση με όσες έχει βιώσει στην ανήλικη ζωή και χρειάζεται
την κατάλληλη στήριξη και καθοδήγηση από ανθρώπους που ενδιαφέρονται
πραγματικά, ώστε να διαχειριστεί όλες αυτές τις αλλαγές στη ζωή του.
Η ιστορία της νεαρής που ονειρευόταν καριέρα μοντέλου και
βρέθηκε στις φυλακές του Χονγκ Κονγκ με βαριά κατηγορία, θα μπορούσε να
αποτελέσει την πλοκή ενός μυθιστορήματος. Είναι όμως η πραγματικότητα που
δυστυχώς σε μια εποχή, όπου η εγκληματικότητα αποκτά ένα πιο επικίνδυνο
διεθνώς, πρέπει να μας προβληματίσει ως προς την ενίσχυση της πρόληψης και την
επιτακτική ανάγκη διεύρυνσης των οριζόντων των νέων ανθρώπων.
0 Σχόλια