''Εγώ, ο ίδιος μπάτσος που χθες σε «ψέκαζα», σήμερα σου έσωσα τη ζωή''

Ακόμα και σήμερα τρεις μέρες μετά το συλλαλητήριο για την Μακεδονία ο θόρυβος δεν φαίνεται να καταλαγιάζει. Ένα συλλαλητήριο που άναψε συζητήσεις για πολλούς λόγους. Το βασικό σημείο

αναφοράς, όπως όλα τα συλλαλητήρια, ήταν η συμπεριφορά της Αστυνομίας. Χτύπησε πολίτες..; Έριξε δακρυγόνα ..; Έπραξε το καθήκον της, αλλά υπέρ του δέοντος.; Πολλές οι ερωτήσεις. Άλλες τόσες οι απαντήσεις. Εξαρτάται από ποια πλευρά είσαι και βλέπεις τα γεγονότα. Είσαι από την πλευρά του διαδηλωτή που τον πνίγει το δίκιο του και θέλει να φωνάξει, να διαδηλώσει, να επαναστατήσει..; Είσαι από την πλευρά του κουκουλοφόρου που σκοπός του είναι να προκαλέσει αναστάτωση, να δείρει, να σακατέψει τον αστυνομικό και να καταστρέψει περιουσίες..;  Ή είσαι από την πλευρά του αστυνομικού που βρίσκεται εκεί επειδή έχει διαταχθεί, στέκεται για 15 ώρες όρθιος σηκώνοντας έναν βαρύ εξοπλισμό και έχοντας να αντιμετωπίσει ένα εξοργισμένο όγκο ανθρώπων με αναλογία έναν προς χίλιους..;



Ναι ρε φίλε θα μου πεις, αυτή είναι η δουλειά σου, όταν επέλεξες να γίνεις μπάτσος ήξερες πάνω κάτω τι σε περιμένει.



Ναι ήξερα, θα σου απαντήσω. Ήταν επιλογή μου να γίνω αστυνομικός. Γι’ αυτό ήμουν τόσα χρόνια σκυμμένος πάνω από τα βιβλία, γι’ αυτό επιβάρυνα τον οικογενειακό προϋπολογισμό για τα φροντιστήρια που πήγαινα για να πετύχω ψηλή βαθμολογία, κριτήριο απαραίτητο για την εισαγωγή μου στις σχολές της Αστυνομίας. Ήταν επιλογή μου και ας ήξερα ότι δεν θα είχα σταθερή οικογενειακή εστία, αφού πρέπει να πάω όπου με διατάξει η υπηρεσία μου. Ήταν επιλογή μου κι ας γνώριζα ότι θα έκανα Χριστούγεννα, Πάσχα, Απόκριες, καλοκαιρινές διακοπές με τα παιδιά μου, όποτε «δύναται» η υπηρεσία μου.  Ήταν επιλογή μου κι ας ήξερα ότι κάποια μέρα θα βρεθώ σε συλλαλητήρια όπως αυτό, αντιμέτωπος με «δικούς μου» ανθρώπους. Γιατί σε αυτό το συλλαλητήριο που με είδες εν ώρα υπηρεσίας, συμμετείχαν μέλη της οικογένειας μου, συγγενείς, φίλοι μου, γνωστοί μου. Οι οποίοι διαδήλωναν για πράγματα που κι εγώ ο ίδιος θα ήθελα να διαδηλώσω. Κι εγώ θα ήθελα να υψώσω την σημαία μας και να βροντοφωνάξω «η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική».



‘Ήμουν εκεί όμως, φίλε μου, «υπό τας διαταγάς» για να επιτευχθεί ο σκοπός για τον οποίο με έστειλε η υπηρεσία μου. Και ο ρόλος μου ήταν άχαρος. Ήμουν εγώ αυτός που έπρεπε να παίξει αυτό τον μπατάλικο ρόλο, να σπρώξει κόσμο, να κάνει ρίψη χημικών, να κυνηγήσει κουκουλοφόρους. Τον έχω παίξει κι άλλες φορές. Θυμάσαι..;  Ήμουν εγώ ο τροχονόμος που σε σταμάτησε τις προάλλες και σου έδωσε κλήση γιατί δεν φορούσες τη ζώνη ασφαλείας σου. Είμαι εγώ που σου αφαίρεσα το δίπλωμα και τις πινακίδες σου γιατί είχες σταματήσει σε θέσεις στάθμευσης ΑμεΑ. Είμαι εγώ που σε οδήγησα στο εισαγγελέα γιατί ήσουν μεθυσμένος.

Είμαι επίσης εγώ αυτός που όταν πήρε φωτιά το σπίτι του συμπολίτη σου, έπεσα με αυτοθυσία στις φλόγες για να τον σώσω. Είμαι εγώ που όταν χτύπησε με τη μηχανή το παιδί του ξαδέλφου σου μπήκα μπροστά από το ασθενοφόρο με την υπηρεσιακή μου μηχανή για να ανοίξω το δρόμο και να φτάσει εγκαίρως στο νοσοκομείο. Είμαι εγώ που όταν είδες τον κλέφτη να παραβιάζει το σπίτι του γείτονα σου με κάλεσες και έτρεξα. Είμαι εγώ που στους -4 βαθμούς στεκόμουνα μισοχωμένος στα χιόνια για να σε προειδοποιήσω να βάλεις τις αλυσίδες σου και να μην κινδυνέψεις εσύ και η οικογένεια σου. Είμαι εγώ που ξημεροβραδιάζομαι για μέρες πίσω από μια χασισοφυτεία για να προφυλάξω τα παιδιά σου από τα ναρκωτικά. Είμαι εγώ για αυτά…και τόσα άλλα.



Είμαι εγώ ο ίδιος μπάτσος που χθες σε ψέκαζε και σήμερα σου έσωσε τη ζωή. Γι’ αυτό την επόμενη φορά πριν σηκώσεις το δάχτυλο σου να με δείξεις, θυμίσου ότι πηγαίνοντας σπίτι μου και βγάζοντας τη στολή, είμαι ένας άνθρωπος φίλε μου, σαν κι εσένα…

πηγή: kritiworld
_