''Κεραυνός εν αιθρία ή τραγική καθημερινότητα;''

Γράφει ο Σόλων ΖΕΪΝΟΣ, μέλος της Πρωτοβουλίας Αστυνομικών




Μόνο ως κεραυνός εν αιθρία δεν έσκασε η είδηση για τον τραυματισμό των συναδέλφων στου Ρέντη. Τα περιστατικά βίας με θύματα αστυνομικούς, αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο κι αυτό δυστυχώς, είχε προβλεφθεί νωρίτερα από πάρα πολλούς, λόγω της έλλειψης των στοιχειωδών συνθηκών για την άσκηση του επαγγέλματός μας
.
Παρά ταύτα ο οργανισμός «Αστυνομία» δείχνει να λειτουργεί χωρίς προοπτική, χωρίς όραμα και βαίνει ή οδηγείται, μάλλον προς την αυτοκαταστροφή.Επειδή λοιπόν αρκετές περιοχές έχουν κάποιες χαρακτηριστικές ιδιαιτερότητές, το αυτί μόλις ακούει επίθεση από άτομα Ρομά, οδηγεί συνειρμικά τη σκέψη στην πολύπαθη Δυτική Αττική. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι στη συγκεκριμένη περιοχή, υπάρχουν οι περισσότεροι και οι μεγαλύτεροι σε έκταση καταυλισμοί στην Αττική, για τους οποίους είναι επίσης γνωστό, δυστυχώς, ότι σε μεγάλο ποσοστό χαρακτηρίζονται από την ποινικώς παρεκκλίνουσα συμπεριφορά των ατόμων τους. Να επισημάνω βέβαια ότι οι λόγοι εννοείται πως δεν είναι βιολογικοί, αλλά βαθιά κοινωνικοί και πολιτικοί. Συνάδελφοι που υπηρετούν σε περιοχές όπως ο Ασπρόπυργος, το Μενίδι, τα Άνω Λιόσια κλπ, δίνουν καθημερινά άνιση μάχη απέναντι σε αυτή την εγκληματική κατάσταση.

 Οι ένοπλες εγκληματικές ενέργειες έχουν γίνει καθημερινότητα όταν όπλα – ακόμα και πολεμικού τύπου – είναι πολύ εύκολο να προμηθευτούν. Οι επιθέσεις με πέτρες και πάσης φύσεως αντικείμενα απέναντι στους αστυνομικούς κατά την είσοδό τους σε καταυλισμούς είναι παλιά συνήθεια. Οι κίνδυνοι πολλοί, όμως ακόμα και το στοιχειώδες όπως λειτουργική ασύρματη επικοινωνία με σκοπό την ενημέρωση για ενισχύσεις μοιάζει ουτοπία για τα ελληνικά δεδομένα.Να δέχεσαι πυρά, να είσαι εγκλωβισμένος και να κινδυνεύει η ζωή σου, αλλά να μη μπορείς να καλέσεις ενισχύσεις καθώς και να ενημερώσεις για την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι, ξεπερνάει τις αντοχές μας και δεν πρόκειται το ανεχτούμε.Το ότι δεν έχουμε θρηνήσει θύματα είναι θέμα τύχης. Για χρόνια ολόκληρα περιμέναμε να βγει κονδύλι για την αγορά σύγχρονου ασυρματικού εξοπλισμού με κωδικοποιημένο σήμα κι ακόμα και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα. Η πρόφαση για την οικονομική κατάσταση της χώρας δεν μας πείθει, ούτε μας παραπλανούν οι πολιτικές δικαιολογίες. Έχουμε συνείδηση κι αντιλαμβανόμαστε ότι όλες οι κυβερνήσεις δεν κατευθύνονται προς την ικανοποίηση των αιτημάτων των λαϊκών στρωμάτων.

 Μέχρι να πραγματοποιηθεί, αν ποτέ πραγματοποιηθεί, η οικονομική ανάπτυξη την οποία θεωρείτε απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνολική ευημερία, πόσοι ακόμα αστυνομικοί πρέπει να βρεθούν αντιμέτωποι με το θάνατο;Είμαστε εξαγριωμένοι κι απαιτούμε άμεση λύση.Η ζωή μας φαίνεται ότι για κάποιους δεν έχει αξία ή ίσως να έχει κάποια, λιγότερη όμως σίγουρα από τα μέλη των κυβερνήσεων και των ανώτατων Αξιωματικών της φυσικής μας ηγεσίας, οι οποίοι μας διοίκησαν και μας διοικούν. Διότι αν είχε για αυτούς τους κυρίους, σίγουρα θα φρόντιζαν να βελτιώσουν διάφορα θέματα στα οποία μπορούν άμεσα να γίνουν παρεμβάσεις, καθώς και να ενημερωθούν έστω για την κατάσταση που επικρατεί σε αυτές τις περιοχές και κατ’ επέκταση για τον καθημερινό υπηρεσιακό Γολγοθά των μη προνομιούχων συναδέλφων που εργάζονται στα «μαύρα» Τμήματα της Δυτικής Αττικής.

Πάντως, όπως και να πράξουν οι αρμόδιοι, εμείς οφείλουμε να απαιτούμε και θα απαιτούμε να αντιμετωπιζόμαστε ως άνθρωποι κι εργαζόμενοι με δικαιώματα.Την ώρα που επιχειρησιακά σχέδια με βαρύγδουπες κωδικές ονομασίες δίνουν και παίρνουν,η συμμετοχή της Ελληνικής Αστυνομίας σε συνεκπαιδεύσεις με ξένες υπηρεσίες πληθαίνουν, η κόλαση των εργασιακών μας συνθηκών παραμένει αμετάβλητη: κανένας σεβασμός επί το πλείστον στην ημερήσια ανάπαυση, πουθενά δεν εκδίδεται εβδομαδιαία υπηρεσία, διατασσόμαστε να κάνουμε υπηρεσία με ασυντήρητα οχήματα-νεκροφόρες που φέρουν φθαρμένα λάστιχα, με ληγμένα αλεξίσφαιρα και τόσο άλλα τα οποία είναι γνωστά σε όλους.

 Οι αστυνομικοί είμαστε ένα κομμάτι των Ελλήνων εργαζομένων που καμία σχέση δεν έχουμε -ούτε εμείς- με τη δημιουργία χρεών, ελλειμμάτων, κτλ, που δημιούργησαν οι εκάστοτε κυβερνώντες μαζί με τους εκπροσώπους του συστήματος το οποίο υπηρετούν, σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας.Πορευόμαστε μαζί με το λαό γιατί τα αιτήματά μας είναι κοινά. Είμαστε εργαζόμενοι κι έχουμε δικαιώματα.

Συνάδελφοι, πρέπει να δυναμώσουμε την πάλη μας γιατί τελικά μόνο έτσι θα μείνουμε ζωντανοί.Ειλικρινή περαστικά στους συναδέλφους.

ΖΕΪΝΟΣ Σόλων

Μέλος της Πρωτοβουλίας Αστυνομικών
_