να σταματήσουν τα διαλυτικά φαινόμενα. Παρά ταύτα η αστυνομική Ηγεσία εισηγήθηκε τη διενέργεια έκτακτων κρίσεων «για να ασκήσει το διευθυντικό δικαίωμα και να καθορίσει (λέει) τα πρόσωπα (σ.σ. της κλίκας;;;) που θα στελεχώσουν τις θέσεις ευθύνης (σ.σ. λες και να πρόκειται για οικογενειακή υπόθεση)». Και έγινε σχετική (αμφιλεγόμενη) νομοθετική ρύθμιση (π.δ.98/30-10-2018), καίτοι το υφιστάμενο δίκαιο κάλυπτε πλήρως την ανάγκη πλήρωσης των κενών (και επρόκειτο μόνο για μια θέση). Έτσι όφειλε να είχε εφαρμόσει αυτό. Το παρέλειψε παραβιάζοντας την αρχή της χρηστής διοίκησης. Επίσης είχαμε τονίσει τι είναι Ηγεσία. Και αναλύσαμε, ότι αυτή δεν είναι απλώς «τα γαλόνια», ούτε η «διαχείριση».
2. Οι ρυθμίσεις του ως άνω π.δ. με τίτλο «έκτακτες κρίσεις…» είναι τουλάχιστον
προβληματικές και κατά τη γνώμη μας αντισυνταγματικές. Και αυτό θα κριθεί
ενώπιον του Δικαστηρίου του ΣτΕ κατά την άσκηση της δικαιοδοτικής εξουσίας του,
η οποία δεν επηρεάζεται από τη Γνωμοδότηση του Ε΄Τμήματος Επεξεργασίας του (το
οποίο, υπό νέα Πρόεδρο του ΣτΕ, «κοιτάζει» μάλλον τα…κόμματα-σημεία στίξης).
Καταρχήν ο τίτλος προδίδει το σκοπό (ratio) των ρυθμίσεων. Μιλάει καθαρά για
έκτακτες κρίσεις. Οι διατάξεις δεν εντάσσονται (κωδικοποιούνται) στο υφιστάμενο
δίκαιο του π.δ. 24/1997. Είναι κατά κάποιο τρόπο αυτοτελείς και αντίθετες στο
σύνολο αυτών. Στο παρελθόν το ΣτΕ έκρινε, ότι τέτοιες διατάξεις, δεν τίθενται
νομίμως, αφού δεν έχουν πάγιο χαρακτήρα. Για να το παρακάμψουν αυτό, έκαναν την
«κατασκευή» και το συνέδεσαν με την επιλογή νέου Αρχηγού. Όμως αυτή είχε γίνει
ήδη σε προγενέστερο χρόνο (πριν 3 μήνες). Δηλαδή στην ουσία είχαμε αναδρομική
εφαρμογή των διατάξεων. Κατά συνέπεια οι μεταβατικές διατάξεις ελέγχονται αν
τίθενται νομίμως.
3.Επιπλέον δεν τίθενται νομίμως το σύνολο των ρυθμίσεων, αφού παραβιάζουν τις αρχές της ισότητας και αναλογικότητας, γιατί α) ορίζουν ότι γίνονται ανεξαρτήτως αν συντρέχουν τα τυπικά προσόντα (του άρθρου 15) και θεσπίζουν έτσι ανεπίτρεπτη εξαίρεση και διαφοροποίηση (διάκριση) από ότι ισχύει στις τακτικές κρίσεις (και μοιάζουν «φωτογραφικές»), β) παρόμοια διάκριση εισάγουν, αφού καταλαμβάνουν μερίδα των αξιωματικών ιδίως στους ανώτερους βαθμούς (μόνο Α/Δ και όχι Α/Υ και Α/Α), γ) καταργούν το έτος κρίσης και ακυρώνουν τους ισχύοντες πίνακες, δ) δεν υπάρχουν νέα στοιχεία, αφού δεν έχει προηγηθεί αξιολόγηση, ε) δεν βάζουν περιορισμό στη διενέργεια των εκτάκτων κρίσεων και μπορεί να επαναλαμβάνονται περισσότερες φορές το έτος, αν συμβεί να έχουμε νέα αλλαγή Ηγεσίας (λόγω παραιτήσεως, «αποπομπής», θανάτου κ.λ.π.).
4. Η σύνθεση των έκτακτων κρίσεων με την επιλογή νέας Ηγεσίας όμως ανοίγει τους «ασκούς του Αιόλου». Πέραν από την πολιτική κρίση που προκλήθηκε στην Πολιτική Ηγεσία (και στην Κυβέρνηση), βάζει τον κομματισμό όχι από το «παράθυρο» πλέον, αλλά από τη «πόρτα»!!! Και τούτο γιατί, αν μια νέα Κυβέρνηση θέλει να κάνει έκτακτες κρίσεις για να προωθήσει τους «δικούς» της, δεν έχει παρά να «παραιτήσει» ή να αποπέμψει (για υπηρεσιακή ανεπάρκεια) τον Αρχηγό και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για κρίσεις με αποστρατείες, επιλογή νέων προσώπων και ακόμη επαναφορά-ανάκληση προηγούμενων αποστρατειών. Το «τέλειο έγκλημα»!!! Τελικά η Ηγεσία «πελέκησε στα ποδάρια της». Άνοιξε το λάκκο για να πέσει αύριο η ίδια μέσα. «Υπέγραψε» τη δική της αποστρατεία!!!
5. Σε κάθε περίπτωση το μεγάλο «θύμα» είναι η κοινωνία των πολιτών, η οποία δεν ενδιαφέρεται για τα προσωπικά ή πολιτικά παίγνια, αφού εισπράττει την ανεπάρκεια-αναποτελεσματικότητα της Αστυνομίας και δεν απολαμβάνει το «δικαίωμα στην ασφάλεια», το οποίο έχει συνταγματική υποχρέωση να κατοχυρώνει η Κυβέρνηση. Μια Κυβέρνηση που μας έχει συνηθίσει στην περιφρόνηση και «εργαλειοποίηση» των Θεσμών. Από την άλλη μεριά, επειδή αγαπάει την ανάπτυξη, ενισχύει τη «βιομηχανία παραγωγής αποστράτων»!!!
_
3.Επιπλέον δεν τίθενται νομίμως το σύνολο των ρυθμίσεων, αφού παραβιάζουν τις αρχές της ισότητας και αναλογικότητας, γιατί α) ορίζουν ότι γίνονται ανεξαρτήτως αν συντρέχουν τα τυπικά προσόντα (του άρθρου 15) και θεσπίζουν έτσι ανεπίτρεπτη εξαίρεση και διαφοροποίηση (διάκριση) από ότι ισχύει στις τακτικές κρίσεις (και μοιάζουν «φωτογραφικές»), β) παρόμοια διάκριση εισάγουν, αφού καταλαμβάνουν μερίδα των αξιωματικών ιδίως στους ανώτερους βαθμούς (μόνο Α/Δ και όχι Α/Υ και Α/Α), γ) καταργούν το έτος κρίσης και ακυρώνουν τους ισχύοντες πίνακες, δ) δεν υπάρχουν νέα στοιχεία, αφού δεν έχει προηγηθεί αξιολόγηση, ε) δεν βάζουν περιορισμό στη διενέργεια των εκτάκτων κρίσεων και μπορεί να επαναλαμβάνονται περισσότερες φορές το έτος, αν συμβεί να έχουμε νέα αλλαγή Ηγεσίας (λόγω παραιτήσεως, «αποπομπής», θανάτου κ.λ.π.).
4. Η σύνθεση των έκτακτων κρίσεων με την επιλογή νέας Ηγεσίας όμως ανοίγει τους «ασκούς του Αιόλου». Πέραν από την πολιτική κρίση που προκλήθηκε στην Πολιτική Ηγεσία (και στην Κυβέρνηση), βάζει τον κομματισμό όχι από το «παράθυρο» πλέον, αλλά από τη «πόρτα»!!! Και τούτο γιατί, αν μια νέα Κυβέρνηση θέλει να κάνει έκτακτες κρίσεις για να προωθήσει τους «δικούς» της, δεν έχει παρά να «παραιτήσει» ή να αποπέμψει (για υπηρεσιακή ανεπάρκεια) τον Αρχηγό και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για κρίσεις με αποστρατείες, επιλογή νέων προσώπων και ακόμη επαναφορά-ανάκληση προηγούμενων αποστρατειών. Το «τέλειο έγκλημα»!!! Τελικά η Ηγεσία «πελέκησε στα ποδάρια της». Άνοιξε το λάκκο για να πέσει αύριο η ίδια μέσα. «Υπέγραψε» τη δική της αποστρατεία!!!
5. Σε κάθε περίπτωση το μεγάλο «θύμα» είναι η κοινωνία των πολιτών, η οποία δεν ενδιαφέρεται για τα προσωπικά ή πολιτικά παίγνια, αφού εισπράττει την ανεπάρκεια-αναποτελεσματικότητα της Αστυνομίας και δεν απολαμβάνει το «δικαίωμα στην ασφάλεια», το οποίο έχει συνταγματική υποχρέωση να κατοχυρώνει η Κυβέρνηση. Μια Κυβέρνηση που μας έχει συνηθίσει στην περιφρόνηση και «εργαλειοποίηση» των Θεσμών. Από την άλλη μεριά, επειδή αγαπάει την ανάπτυξη, ενισχύει τη «βιομηχανία παραγωγής αποστράτων»!!!
0 Σχόλια