Όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για τη διαφραγματοκήλη

Το διάφραγμα είναι ένας μυς που χωρίζει το θώρακα από την κοιλιά.

Ο μυς αυτός έχει μία τρύπα, από την οποία περνάει ο οισοφάγος για να φτάσει στο στομάχι. Όταν αυτή η τρύπα είναι χαλαρή, τμήμα του στομάχου περνάει στο θώρακα και ο ασθενής πάσχει από διαφραγματοκήλη.

Το διάφραγμα διαχωρίζει τη θωρακική από την κοιλιακή κοιλότητα. Καταφύεται στο κατώτερο στέρνο, στα πλευρικά τόξα και στους πρώτους οσφυϊκούς σπονδύλους. Στο διάφραγμα υπάρχουν φυσιολογικά ανοίγματα για τη διέλευση ορισμένων οργάνων από τη μία κοιλότητα στην άλλη. Στο ύψος του 12ου θωρακικού σπονδύλου υπάρχει το αορτικό τρήμα και διέρχεται η αορτή, η άζυγος φλέβα και ο θωρακικός πόρος, όπως μας ενημερώνει ο γενικός χειρουργός δρ Διαμαντής Θωμάς ΜD, διευθυντής χειρουργικής κλινικής στο Metropolitan Hospital.

Λίγο μπροστά και αριστερά, στο ύψος του 10ου οσφυϊκού σπονδύλου, υπάρχει το οισοφαγικό τρήμα απ’ όπου διέρχονται ο οισοφάγος, τα πνευμονογαστρικά νεύρα, αριστερά η γαστρική αρτηρία, οι φλέβες και τα λεμφαγγεία. Δεξιά της μέσης γραμμής υπάρχει το τρήμα της κάτω κοίλης φλέβας.

Το διάφραγμα επιτελεί τρεις λειτουργίες:

1. Αναπνευστική λειτουργία
2. Ανατομικός διαχωρισμός θωρακικής από περιτοναϊκή κοιλότητα (διαχωρισμός δηλαδή του θώρακα από την κοιλιά)
3. Φλεβική επαναφορά

Υπάρχουν πέντε τύποι διαφραγματοκήλης:

1. Κήλες οισοφαγικού τρήματος (οισοφαγοκήλη)
2. Παραστερνική κήλη ( Larrey, Morgagni)
3. Διαφραγματοκήλη δια του τενόντιου κέντρου
4. Δια της οσφυοπλευρικής σχισμής (Bochdalek)
5. Τραυματική διαφραγματοκήλη (ρήξη διαφράγματος)

Η οισοφαγοκήλη

Επειδή, στο 98% των περιπτώσεων πρόκειται για οισοφαγοκήλη, χρησιμοποιώντας στην καθημερινή πρακτική τον όρο «διαφραγματοκήλη» εννοούμε την οισοφαγοκήλη.

Υπάρχουν τρεις μορφές οισοφαγοκήλης:

1. Ολισθαίνουσα (αντιπροσωπεύει το 85% των περιπτώσεων)
2. Παραοισοφαγική (5%)
3. Μικτή (10%)

Ολισθαίνουσα

Η οισοφαγογαστρική συμβολή και η εγγύς μοίρα του στομάχου εισέρχονται από το οισοφαγικό τρήμα στο οπίσθιο μεσοπνευμόνιο.

Παράγοντες που συμβάλλουν στη δημιουργία της κήλης είναι:

• Αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση (ευμεγέθης κύστη ωοθήκης, κύηση, παχυσαρκία…)
• Εκφύλιση των μυών λόγω ηλικίας
• Αυξημένος λιπώδης ιστός στα σκέλη του διαφράγματος
• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμιση (Γ.Ο.Π), κατά την οποία ο σπασμός και η ίνωση του οισοφάγου έλκουν το στόμαχο προς το θώρακα

Η συμπτωματολογία οφείλεται στην παλινδρόμηση γαστρικού υγρού το οποίο είναι όξινο και το οποίο προκαλεί «έγκαυμα» του οισοφάγου (οισοφαγίτιδα).

Έτσι ο ασθενής παραπονείται για:

• Οπισθοστερνικό και επιγαστρικό καυστικό άλγος μετά το φαγητό ή κατά την κατάκλιση
• Πόνος που μπορεί να μιμείται τη στηθάγχη
• Αναγωγές πικρού ή όξινου περιεχομένου («ξινίλες»)
• Δυσφαγία που υποδηλώνει χρονιότητα και επιδείνωση
• Αναιμία λόγω μικροαιμορραγιών σε χρονιότητα
• Βράγχος (βράχνιασμα) φωνής

Παραοισοφαγική κήλη

Πρόκειται για κήλη κατά την οποία μέσα σε προσχηματισθέντα σάκο εισέρχεται εν μέρει ή στο σύνολό του ο στόμαχος προς το μεσοθωράκιο και αριστερά του οισοφάγου, ενώ η καρδιοοισοφαγική συμβολή είναι στη θέση της με οξεία τη γωνία του HIS.

Η συμπτωματολογία οφείλεται μόνο στην ανατομική διαταραχή και εμφανίζεται σε μεγάλης ηλικίας άτομα, όταν η κήλη αυξηθεί σημαντικά, με φαινόμενα πιέσεως, ερυγές (ρέψιμο), οπισθοστερνικό βάρος, πίεση και αίσθηση παλμών, δυσφαγία, αρρυθμία.

Οι επιπλοκές είναι συχνές και επικίνδυνες:

1. Οξεία διάταση στομάχου
2. Συστροφή του στομάχου

Αυτές οι σοβαρές και τόσο επικίνδυνες επιπλοκές είναι ο λόγος που πρέπει να χειρουργείται σε πρώιμα στάδια η παραοισοφαγοκήλη.

Μικτή οισοφαγοκήλη

Έχουμε συνδυασμό ολισθαίνουσας και παραοισοφαγοκήλης όπου η συμπτωματολογία έχει σχέση τόσο με τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, όσο και με την πρόπτωση οργάνου στο θώρακα.

Όσον αφορά το 2% των υπόλοιπων κηλών (παραστερνική Larrey-Morgagni, του τενόντιου κέντρου, Bochdalec, τραυματική διαφραγματοκήλη), όταν διαγνωσθούν χρειάζονται άμεση χειρουργική αποκατάσταση.

Η διάγνωση

Για τη διάγνωση, εκτός από το ιστορικό και την κλινική εικόνα του ασθενούς, επιβάλλεται πλήρης παρακλινικός έλεγχος, ο οποίος, κατά περίπτωση, αποτελείται από:

• Ακτινολογικό έλεγχο
• Ενδοσκοπικό έλεγχο (γαστροσκόπηση)
• Μανομετρία του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα
• Πεχαμετρία 24ώρου, στην περιοχή του κατωτέρου οισοφάγου
• Δοκιμασία Bernstein

Η θεραπεία

Η θεραπεία της διαφραγματοκήλης αποσκοπεί κατ’ αρχάς στην ανακούφιση των συμπτωμάτων με συντηρητικά μέσα και πλήρη αλλαγή του τρόπου ζωής του ασθενούς.

Αυτά είναι:

• Καταπολέμηση της παχυσαρκίας
• Κατάκλιση με το κεφάλι σε ψηλότερη θέση
• Λήψη έξι μικρών γευμάτων αντί για τρία, με τροφή εύπεπτη και καλά μασημένη
• Δίαιτα πλούσια σε πρωτεΐνες και χαμηλή σε λιπαρά
• Το γεύμα να γίνεται 3 έως 4 ώρες πριν την κατάκλιση
• Αντιόξινα φάρμακα και Η2 υποδοχείς για ανακούφιση των συμπτωμάτων

Εκτός από τη συντηρητική θεραπεία υπάρχει και η επιλογή της χειρουργικής θεραπείας.

Πηγή: iatropedia.gr

_