"Γκρινιάξτε ελεύθερα" – Του Γεωργίου Παπαγεωργίου

Παραθέτουμε άρθρο του Γεωργίου Παπαγεωργίου, Αντιπροσώπου Ε.ΑΣ.Υ.Α. στην ΠΟΑΣΥ από την Εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών ‘’Σύγχρονη Αστυνομία’’

 

 

Γιατί άραγε " γκρινιάζουν" και μάλιστα έντονα τον τελευταίο καιρό κάποιες Υπηρεσίες;;; Γιατί "γκρινιάζουν" στην Υ.Μ.Ε.Τ και στην Υ.Α.Τ;;; Γιατί "γκρινιάζουν" στο Μεταγωγών ;;; Γιατί, πραγματικά είναι απορίας άξιον, "γκρινιάζουν" οι συνάδελφοι στην Άμεση Δράση, στην ΔΙ.ΑΣ και σε άλλες τόσες Υπηρεσίες στην Ασφάλεια, ακόμη και στην Ο.Π.Κ.Ε;;;  Μα καλά. Ακόμη και αυτοί οι συνάδελφοι των κεντρικών Α.Τ και Τ.Α του τομέα των Αθηνών, έλεος πια! Μα τι γκρίνια τους έπιασε ;;;.... Κάτι πήρε το αυτί μου ότι "γκρινιάζουν" και στην Τροχαία...

Οι απαντήσεις στην κρίση σας διότι τα ευκόλως εννοούμενα, εγώ προσωπικά, θα τα παραλείψω.  Κάποιοι άλλοι βεβαίως βεβαίως, την εξήγηση-συμπέρασμα την έχουνε πανέτοιμη. Δεν γκρινιάζουν πραγματικά. Η εικόνα είναι επίπλαστη ,ακόμη ίσως και αλληγορική. Οι συνδικαλιστές φωνάζουν. Έτσι για να δικαιολογήσουν την θέση τους. Και να αυτοπροβληθούν. Όχι ότι εκπροσωπούν συναδέλφους βασικά, έτσι αφ' εαυτού βάλθηκαν να δημιουργούν προβλήματα σε Φυσική και Πολιτική Ηγεσία. Από βίτσιο το πιθανότερο. Άσε δε, που είναι πασίγνωστο πως αν ποτέ αυτοί οι "άλλοι" (συνδικαλιστές και μη) είχαν την ευκαιρία να αναλύσουν τα προβλήματα, στον Αρχηγό ή στον Υπουργό, η λύση όλων των προβλημάτων θα ήτανε μονόδρομος!

Εντελώς τυχαία εν τω μεταξύ, οι "γκρινιάρηδες" συνάδελφοι τυγχάνει να υπηρετούν σε υπηρεσίες κατά κόρον "πεζοδρομίου", να μετριούνται και κάθε μήνα να βγαίνουν λιγότεροι, να μετρούν τις ώρες και να βγαίνουν περισσότερες, να διαβιβάζουν και να μην τους λαμβάνει αρκετές φορές κανείς ή στην καλύτερη να τους ακούει … κανένας «άλλος». Να βάζουν από την τσέπη τους χρήματα να φτιάξουν το κλιματιστικό του υπηρεσιακού οχήματος -κατακαλόκαιρο-,  αλλά ο ανάδρομος μνημονιακός Ερμής να τους αφήνει από φλάντζα μηχανής ή ψυγείο, ή λάστιχα, ή τιμόνι, ή τρόμπα βενζίνης, ή ....κάθισμα!!

Α!! Κάποιοι γκρίνιαξαν και για κάποιες ελλείψεις και φθορές υπηρεσιακών μέσων και υλικών, μιας και αναγκάζονται να πληρώνουν πολλά κι από αυτά, αλλά ας μην ασχολούμαστε με μικρότητες τώρα. Ας κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας και το φιλότιμό μας στα ουράνια, μέχρι να βρούμε καμιά ακρούλα να πάμε σε καμιά Υπηρεσία που δεν γκρινιάζουν τόσο...

Εν τω μετάξυ σαν μην έφτανε η "γκρίνια" αυτών των συναδέλφων, έχουμε σε έξαρση  και την "γκρίνια" διαφόρων πολιτών, κάποιων αρχών, ακόμη και συναδέλφων, ότι η Αστυνόμευση δεν είναι στα καλύτερά της, ούτε καν στο κέντρο της Αθήνας, ότι τα ΜΑΤ δεν ενεργούν ορθά στις περιοδείες τους ανά την Ελλάδα, ότι υπάρχει επιλεκτική μεταχείριση, τακτική ή φύλαξη σε πρόσωπα και καταστάσεις και ένα σωρό άλλες "γκρίνιες".

Συμπέρασμα : Η γκρίνια φέρνει γκρίνια.

Αυταπόδεικτο, αναπόφευκτο και πέρα για πέρα αληθινό.

 

Για να υπάρχει όμως τόση γκρίνια τριγύρω μας κάτι πρέπει να φταίει. Δεν μπορεί. Αν ο καθένας από το πόστο του κάνει την αυτοκριτική του και καταλήγει ότι δεν μας φταίει κανένας και τίποτα, ότι έπραξε αυτά που πραγματικά ήτανε εφικτά, για να δώσει λύσεις σε προβλήματα ή αδιέξοδα ή ότι φταίνε "κάποιοι άλλοι", τότε αξιωματικά όλοι μας μπορεί να είμαστε τα καλύτερα παιδιά, αλλά σίγουρα έχουμε ψυχολογικά. Ας εκλογικέψουμε λιγάκι όμως τις σκέψεις μας για να ξεκαθαρίσουμε κάποια θεματάκια.

1)  Οι συνάδελφοι πολύ καλά κάνουν και γκρινιάζουν, διότι στην συντριπτική πλειοψηφία των ζητημάτων τους έχουν δίκιο.

2) Οι συνάδελφοι συνδικαλιστές άριστα κάνουν και  γκρινιάζουν παρομοίως (με την προϋπόθεση ότι γνωρίζουν καλά το αντικείμενο που διαπραγματεύονται και ότι εκφράζουν τους συναδέλφους τους το δυνατόν ανιδιοτελώς), διότι εκπροσωπούν τους ανωτέρω και όσες περισσότερες καταγγελίες και πληροφορίες έρχονται σε γνώση τους, τόσο πιο ισχυρά γίνονται τα επιχειρήματά τους. Γι' αυτό μην πνίγετε το δίκιο σας με το ..."έλα μωρέ δεν πειράζει και σιγά τι θα γίνει τώρα". Θέλουμε ενημέρωση και φυσικά σας θέλουμε δίπλα μας  στις παρεμβάσεις της Ένωσης. Όπως προσφάτως αυτήν στην έδρα της Δ.Α.Ε.Α., όπου θα μπορούσε με την συμμετοχή σας, να είχε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία, ώστε στην ερώτηση που έλαβε χώρα, πόσοι έχουνε μαζευτεί, η απάντηση να είναι την επόμενη φορά, αυτή που (τους) μας αξίζει.

3) Και οι πολίτες έχουν δίκιο σε πολλά και οι συνάδελφοι στον αντίλογό τους σε αρκετά ίσως σημεία.

Ωραία, να συμφωνήσουμε. Να συμφωνήσουμε όμως επιτέλους και σε κάτι ακόμη, εξίσου βασικό. Υπάρχουν συγκεκριμένα ΑΤΟΜΑ σε συγκεκριμένες ΘΕΣΕΙΣ, με συγκεκριμένες ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ και συγκεκριμένους ΡΟΛΟΥΣ με αποστολή να διοικούν και να δίνουν λύσεις.

Όταν αυτά τα άτομα διοικούν μεν, χωρίς να δίνουν ουσιαστικές λύσεις ,συναγωνιζόμενοι αρκετές φορές αθλητές του Πινγκ-Πονγκ ή αρνούμενοι καν να παραδεχτούν την ωμή πραγματικότητα,  ε τότε μάλλον, η γκρίνια έχει την βάση της.

Τα ευχολόγια ,οι ευχαριστίες, τα  φιλικά χτυπήματα στην πλάτη για κουράγιο και ειδικότερα σε καιρούς δύσκολους, υποσχέσεις περί ανταμοιβής σαν εκπληρωθεί η οποιαδήποτε αποστολή μας έχει ανατεθεί, καθώς κι άλλα τερτίπια, μας έχουν χορτάσει για τρείς τουλάχιστον υπηρεσιακές ζωές.

Πολύ απλά υπάρχουν πράγματα που γίνονται. Πράγματα που δεν γίνονται. Πράγματα που μπορούν ή θα μπορούσαν να γίνουν και πράγματα που ΔΕΝ θέλουμε ή αποφεύγουμε να γίνουν.

Το παραμυθάκι δε περί συνδιοίκησης ή περί μη ανοχής σε συνδιοίκηση της Φυσικής ή Πολιτικής ηγεσίας με συνδικαλιστές ή άλλους αρμόδιους, συναρμόδιους ή αναρμόδιους συναδέλφους, από χαμηλόβαθμους μέχρι υψηλόβαθμους και όχι μόνο, θα ήτανε ευήκοο, αν ζούσανε αυτοί καλά και όλοι εμείς οι υπόλοιποι καλύτερα.

Μάταια, όμως. Δυστυχώς, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ανεξάρτητα από προσπάθειες ή προθέσεις. Και όσο δεν υπάρχουν ΛΥΣΕΙΣ σοβαρές, υπεύθυνες και αποτελεσματικές, αγαπητοί μου συνάδελφοι.... «Γκρινιάξτε» ελεύθερα!

_