Το τρέχον έτος έχει ανακηρυχτεί από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ως «Έτος Μέριμνας». Η πραγματικότητα όμως για την καθημερινότητα των Ελλήνων στρατιωτικών είναι πολύ διαφορετική. Κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί η εμφανής διάκριση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, έναντι οποιουδήποτε πολίτη αυτής της χώρας στα θέματα υγειονομικής περίθαλψης.
Όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό είναι η πραγματικότητα, η οποία βιώνεται από τα στελέχη των Ε.Δ. εδώ και δεκαετίες, στα χρόνια όμως της κρίσης έχει γίνει ακόμα σκληρότερη και επηρεάζει εμφανώς την ποιότητα ζωής τους.
Συγκεκριμένα με το παρόν καθεστώς υγειονομικής περίθαλψης, τα στελέχη των Ε.Δ. έχουν δικαίωμα περίθαλψης ΜΟΝΟ στα στρατιωτικά νοσοκομεία και είναι οι μοναδικοί Έλληνες πολίτες που στερούνται του δικαιώματος σε κρατικά νοσοκομεία. Είναι λειτουργικό αυτό; Μπορεί εύκολα να έχει πρόσβαση κάθε στέλεχος σε κάποιο από τα στρατιωτικά νοσοκομεία; Τα στελέχη που υπηρετούν στην παραμεθόριο, στα νησιά μας και μακριά από τον αστικό ιστό της Αττικής τι πρόσβαση έχουν σε σύγχρονες υπηρεσίες υγείας χωρίς την καταβολή νοσηλίων όπως οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες; Ποιος ο λόγος οι Έλληνες Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί να στερούνται υπηρεσιών υγείας για τις οποίες φορολογούνται;
Δυστυχώς όμως δεν σταματάει εδώ η ταλαιπωρία τους, τα στελέχη των Ε.Δ. είναι οι μοναδικοί Έλληνες πολίτες που δεν μπορούν να συνταγογραφήσουν φάρμακα μέσω του συστήματος της ΗΔΙΚΑ.
Αποτέλεσμα να εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τις απαρχαιωμένες γραφειοκρατικές μεθόδους συνταγογράφησης, με την προϋπόθεση της προπληρωμής από τους ίδιους του συνόλου της δαπάνης και την αναμονή τουλάχιστον δύο μηνών για την επιστροφή του ποσού συμμετοχής του Δημοσίου.
Έχοντας λοιπόν υποστεί ήδη τις γνωστές σε όλους μειώσεις των αποδοχών τους, είναι υποχρεωμένοι να διαθέτουν και το απαραίτητο κεφάλαιο για να καλύπτουν έκτακτες και τακτικές υγειονομικές δαπάνες έως ότου αποζημιωθούν για αυτές από το δημόσιο.
Στο παρόν σύστημα υπάρχουν τραγικές στρεβλώσεις και άνιση μεταχείριση πολιτών της Ελλάδας και κατ’ επέκταση της Ε.Ε.
Τα προστατευόμενα μέλη των στελεχών των Ε.Δ. πέραν των υπολοίπων μειονεκτημάτων που προαναφέραμε, δεν δικαιούνται επίσης συνταγογράφησης οπτικών για τη διόρθωση της όρασης τους. Με απλά λόγια αν το παιδί ενός στρατιωτικού αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα όρασης, τότε ο γονιός του θα πρέπει να καταβάλει το αντίτιμο αγοράς των απαραίτητων γυαλιών όρασης εξ ολοκλήρου.
Εύλογα αναρωτιόμαστε λοιπόν για ποιόν είναι έτος μέριμνας το 2018;
Σίγουρα από τα προαναφερθέντα, δεν είναι για τους στρατιωτικούς. Οι Έλληνες Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί, φορολογούμενοι πολίτες είναι ισότιμα μέλη αυτής της κοινωνίας; Ποιοι είναι οι παράγοντες που απαγορεύουν στο Ελληνικό Δημόσιο να αντιμετωπίσει αυτή την εργασιακή ομάδα ισότιμα με κάθε πολίτη; Οι επικοινωνιακές κορόνες για έτος μέριμνας, πέφτουν στο κενό όταν το κράτος είναι απαθές, σκληρό και απάνθρωπο έναντι των κοινωνικών λειτουργών του.
Ο Έλληνας στρατιωτικός δεν εκτελεί εργασία προς όφελος του ή των οικείων του, αλλά προς όφελος του κράτους, των Ελλήνων πολιτών και του συνόλου της κοινωνίας.
Με τη σειρά της η πολιτεία θα πρέπει να του επιστρέψει το ελάχιστο για αυτό το λειτούργημα, που δεν είναι κάτι παραπάνω από την ισότιμη αντιμετώπισή του.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Δημήτριος Ρώτας
Επγός (ΥΔΚ)
Ο
ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Γεώργιος Θεοδώρου
Λγος (ΠΖ)
_
0 Σχόλια