Έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα οδεύουμε ολοταχώς προς ένα
νέο «Σικάγο» , πιο σκληρό από εκείνο του 1886 ,λόγω της συνεχούς επίθεσης στα
εργασιακά δικαιώματα. Η ψήφιση από τη Βουλή της Αυστρίας νόμου που θεσπίζει
δωδεκάωρη ημερήσια εργασία και εξηντάωρη εβδομαδιαία εργασία , δείχνει καθαρά
ότι η μετάβαση από τον Μέττερνιχ στον Κουλτς , όχι μόνο αυτής της χώρας αλλά
ολόκληρης της Ευρώπης έρχεται γρήγορα .
Η καθιέρωση 8ώρου
στη χώρα μας από το 1920 , του πενθημέρου το 1980 και συνδυαστικά
8ώρου-πενθημέρου-40ώρου το 1983 έδειχνε τον δρόμο για την δικαίωση ενός αέναου
ταξικού αγώνα. Η επιτέλους αναγνώριση της αξίας του παραγόμενου έργου οδηγούσε
σταδιακά στον εξανθρωπισμό της σχέσης εργοδότη-εργαζομένου , αποτέλεσμα ενός
συστήματος αξιών το οποίο η Ε.Ε. έδειχνε να αγκαλιάζει εκείνη την εποχή . Ο
σκληρός νεοφιλελευθερισμός που είχε υποχωρήσει για μακρά χρονικά διαστήματα ,
βρήκε την ευκαιρία να αναδυθεί λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008
και μια δεκαετία αργότερα φαίνεται να μην τον εμποδίζει οτιδήποτε από το
παρελθόν.
Η επίθεση που
ξεκινησε με σταδιακή συρρίκνωση
εισοδημάτων και συνεχίζεται με επίθεση
κατά του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας , θα κλιμακωθεί το
πιθανότερο με παρέμβαση στην πενθήμερη εργασία. Είναι μια σειρά εξελίξεων που
και τα Σωματα Ασφαλείας ως κλάδος ,
επηρεάζονται ήδη αρκετά και θα υποστούν ακόμα περισσότερα.
Ίσως ακόμα δεν
έχουμε αντιληφθεί πως ότι συμβαίνει σε επίπεδο εθνικών κυβερνήσεων ή Ευρωπαϊκής
Ένωσης , έρχεται στη χώρα μας πλέον ως αναπόφευκτο. Και με όλα αυτά που θα
συμβούν , θα δούμε ότι τα «παραθυράκια» που άρχισαν να ανοίγουν σιγά σιγά ,
γίνονται Κερκόπορτα κατά των όποιων
κεκτημένων έχουν απομείνει .
_
0 Σχόλια