"Walk Pride" - κείμενο αναγνώστη

Δημοσιεύουμε κείμενο αναγνώστη του bloko.gr: Κάποτε σε μία μακρινή χώρα κάποιοι αποφάσισαν ότι τους αρέσει να περπατούν αποκλειστικά με τα χέρια τους, έχοντας τα πόδια τους ψηλά. Ήταν
άτομα που είχαν εξαιρετική ισορροπία και πολλή δύναμη στους βραχίονες. Βάδιζαν, λοιπόν, μόνο με το κεφάλι κάτω, στηριζόμενοι είτε στις γροθιές τους, είτε στις  παλάμες, είτε ακόμη και οι πιο δυνατοί στα ακροδάχτυλα των χεριών τους!

Οι υπόλοιποι άνθρωποι που τους έβλεπαν να περπατούν με αυτόν τον τρόπο, γελούσαν και κοροϊδευτικά τους αποκαλούσαν «νυχτεριδοβάτες», «χειροκούνες» ή «ανώμαλους». Οι ίδιοι αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «χειροβαδόφιλους», ανθρώπους δηλαδή που τους αρέσει να βαδίζουν με τα χέρια. Αυτούς δε που τους κορόιδευαν τους αποκαλούσαν «χειροφοβικούς».

Η επιστημονική κοινότητα, αρχικά απέδωσε την συμπεριφορά αυτή των χειροβαδόφιλων ατόμων σε ψυχική διαταραχή. Όλα τα χειροβαδόφιλα άτομα στην πορεία εμφάνιζαν σοβαρές μυοσκελετικές παθήσεις λόγω της στάσης βάδισης που είχαν επιλέξει. Η συνηθέστερη βλάβη ήταν η "ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης". Σημαντικές όμως βλάβες παρατηρούνταν στην σπονδυλική στήλη, στον αυχένα αλλά και στον εγκέφαλο, λόγω της υψηλής πίεσης και των ιλίγγων. Για τους παραπάνω λόγους κατασκευάστηκαν ειδικά γάντια με αναρτήσεις καθώς και ειδικά ρούχα για ενίσχυση στήριξης του κορμού, ενώ παρασκευάσθηκαν ειδικά φάρμακα για αντιμετώπιση των ιλίγγων και της υψηλής πίεσης που οφείλονταν στη χειροβάδιση.

 Η «χειροβαδοφιλία»  ως συμπεριφορά που προφανώς στρέφεται εναντίον της ανθρώπινης φυσιολογίας, καθώς μεταστρέφει και παραποιεί την ανατομία του ανθρώπου, προκαλώντας ταυτόχρονα σοβαρές βλάβες στην υγεία του, εύλογα αρχικά αντιμετωπίσθηκε από τους επιστήμονες ως ασθένεια. Στην πορεία του χρόνου όμως, καθώς ο αριθμός των χειροβαδοφιλικών ατόμων άρχισε, για διάφορους λόγους, να αποκτά επιρροή στα διάφορα κέντρα αποφάσεων και τις διάφορες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο, η πλειοψηφία της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας αποφάσισε ότι τελικώς η χειροβαδοφιλία δεν είναι ψυχική νόσος αλλά έκφανση της «ελεύθερης έκφρασης» του ανθρώπου. Πάνω στην απόφαση αυτή βασίσθηκαν στη συνέχεια επιστήμονες ανά τον κόσμο, ακολουθώντας μία κοινή και ενιαία γραμμή, με αποτέλεσμα τη σταδιακή αλλαγή του δικαίου των δικαιωμάτων στις διάφορες έννομες τάξεις.

Οι χειροβαδόφιλοι κατηγορούσαν όσους εξακολουθούσαν να μην τους αποδέχονται ως φυσιολογικούς και τους κατήγγειλλαν στις Αρχές για ρατσιστική συμπεριφορά. Μάλιστα, είχαν ιδρύσει ενώσεις και σωματεία για την προάσπιση των δικαιωμάτων τους. Μαζί με αυτούς είχαν ενωθεί ομάδες ατόμων που ήθελαν να μετακινούνται αποκλειστικά μπουσουλώντας, ομάδες ατόμων που ήθελαν να μετακινούνται αποκλειστικά έρποντας και ομάδες ατόμων που ήθελαν αποκλειστική μετακίνηση κάνοντας κουτσό. Όλοι μαζί αυτοαποκαλούνταν «ελευθεροπατητές». Συχνά διοργάνωναν παρελάσεις στα κέντρα των πόλεων ανά των κόσμο ονομάζοντας αυτές «walk-pride» . Το κίνημα των ελευθεροπατητών είχε αποκτήσει τόση πολλή ισχύ ώστε κανείς από τους ανθρώπους που βάδιζε φυσιολογικά με τα πόδια του να μην τολμά να πει δημόσια ότι η επιλογή αυτή της εναλλακτικής αποκλειστικής βάδισης στρέφεται ενάντια στην ανθρώπινη φύση, γιατί τότε υπήρχε κίνδυνος να του ασκηθεί ποινική δίωξη για ρατσιστική συμπεριφορά...

 

  … Ευτυχώς, η παραπάνω ιστορία ήταν ένα άσχημο όνειρο που είδα… Και λέω ευτυχώς, γιατί στον πραγματικό κόσμο δεν θα έφτανε κανείς φυσιολογικός άνθρωπος να αμφισβητήσει το αυτονόητο, παραχαράσσοντας την ίδια του τη φύση… Στον πραγματικό κόσμο δεν γίνονται τέτοια πράγματα…»

 

Αγαπητό bloko,

Προφανώς γνωρίζω ότι είσαι πρωτίστως site ενημερωτικού περιεχομένου και δεν συνηθίζεις να αναρτάς φανταστικές ιστορίες/ προϊόντα μυθοπλασίας… Τα παραμύθια και οι αλληγορίες όμως πολλές φορές λένε πολύ περισσότερα από ότι ένα σοβαρό άρθρο ενώ δεν μπορούν να κατηγορηθούν για μη πλήρωση των όρων της πολιτικής ορθότητας που η σύγχρονη εποχή (καλώς) επιτάσσει. Θυμήσου «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν  και , νομίζω, θα συμφωνήσεις μαζί μου, όχι απαραίτητα στο ότι «ο αυτοκράτορας είναι γυμνός», αλλά στο ότι η ιστορία αυτή είναι πολύ περισσότερα από ένα όμορφο και διαχρονικό παραμύθι.

Με εκτίμηση,

Ένας αναγνώστης σου._