Δημοσιεύουμε τη χθεσινοβραδυνή ανάρτηση τού Γιώργου Καλλιακμάνη από το λογαριασμό του στο Facebook: Σήμερα εργαζόμουν στο Αεροδρομιο την στιγμή που ήρθαν τα
αθώα αυτά
πλάσματα απο την Λερο συνοδευόμενα από το χαμόγελο του παιδιού
.Βλέποντας αυτές τις ψυχές διαπιστώνεις την αδικία αυτού του κόσμου.Το μόνο που
μπορεί να νιώσει ο καθένας από εμάς είναι η ευθύνη για αυτή την κοινωνία ,μια
κοινωνία η οποία κλείνει ερμητικά τα μάτια και τα αυτιά της μπροστά στο έγκλημα
και δεν μιλάω αποκλειστικά και μόνο για την κοινωνία της Λέρου η της Ζακύνθου
,μιλώ για όλη την κοινωνία συνολικά που παραπαίει και στροβιλίζεται μεταξύ
φθορας και αφθαρσίας.Μια ευθύνη προσωπική του καθενός από εμάς που μετατρέπεται
σε συνολική και αντιστροφως .Απο τη άλλη παρατηρώ εναν σύλλογο που
δημιουργήθηκε από ένα μικρό παιδι,από τον χαμό ενός μικρού παιδιού ,που χρόνια
τώρα έχει αναλάβει δράση με αποτελέσματα .Ας αναλογιστούμε λοιπόν όλοι και ο
καθενας ξεχωριστά την ευθύνη που έχουμε και ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε
επιτέλους όπως σκέφτηκε ο μικρός Ανδρεας και ο πατέρας του και τότε ίσως ακόμη
υπάρξει ελπίδα ._
0 Σχόλια